My Abandoned Wife

Chapter One

I am walking in the rain at wala akong pakialam kung ano ang itsura ko ngayon, if I look wet because of the rain, If I look like a mess, all I have in my mind is that how can I surpass this challenges I am in now? Its been 4 years since I had experienced those heartaches but up until now that heartaches still remain in my heart.

How can I give a better life to my angel? Everytime I watch my baby it slowly breaking my heart dahil hindi ko maibibigay sa kanya ang buhay na dapat niyang maranasan. My baby Hezekiah is the only treasure i have. He makes me happy everyday. He gives joy to my life.

I hate his father big time for not believing in me, for not believing in my explanation. He easily turn me down like he did not love me. Mahal nga ba niya talaga ako? Dahil kung mahal niya ako paniniwalaan niya ako. Ako ang dapat una niyang paniwalaan hindi ang mga taong nakapaligid sa kanya.

I was abandoned by my own husband and family because I put the name of my family in shame. Its been 4 years since I live a very simple life yung katulad sa mga taong naninirahan lang sa maliit at kahoy na bahay.

Sa loob ng apat na taon naranasan kong maghirap yung para bang walang wala kana. Wala gustong tumulong . Dahil sa nangyari sa nakaraan umalis ako sa lugar na kung saan ayaw na ako ng lahat. Pumunta ako sa lugar na walang makakakilala sa akin, kung saan walang manghuhusga.

Mas naging mahirap pa ang sitwasyon ko dahil sa may dinadala akong sangol sa sinapupunan. I gave birth to my son with the help of my new found family. Sila tita Gina at tito Ben. Naging malapit din ako sa kanilang nagiisang ana na si Jerick. You wouldn't believe na bakla siya dahil He look so very manly Hahaha minsan nga napagkakamalan kaming magkasintahan (pag kami lang dalawa magkasama) pero pag kasama namin anak ko mapagkakamalan kami ng mag asawa.

"Mama, ba't basang basa ka?" Sa lalim ng iniisip ko di ko namalayan na nakarating na pala ako sa hospital, oo HOSPITAL na hospital kasi ang anak ko dahil inataki na naman siya ng Asthma. Ilang beses na din siyang na confine sa hospital at naging malala na ang kanyang kalagayan dahil sa wala akong sapat na pera pampagamot at hindi din sapat ang kagamitan dito sa hospital kung saan nakaconfine ang anak ko.

Kitang kita ko sa mata ng aking anak na nahihirapan na siya. " E kasi anak si mama mo naglalaro sa ulan kanina." Pinilit kong pasiglahin ang boses ko dahil ayaw kong mag alala siya.

"Sana sinama mo ako mama namiss ko nang maglaro sa ulan eh" Sagot niya.

Tatlong taong gulang na ang anak ko pero madali na siyang nakakaintindi ng sitwasyon. Madali lang siyang matuto sa mga bagay bagay. Siguro namana niya ang katalinuhan sa ama niya. Pareho sila ng mukha ng kanyang ama minsan nga pagnakikita ko ang baby Heze ko naalala ko ang ama niya.

"Diba anak sabi ko sayo kailangan mo pang magpalakas at magpagaling para makakapaglaro kana sa ulan kasama ko." Sabi ko sabay haplos ng kanyang noo.

"Wag kang mag alala mama bukas na bukas malakas na ako." Sabi niya sabay ngiti ng malapad.

Nag usap pa kami ng matagal tapos nakatulog na siya agad pagkatapos ko syang basahan ng story. Hindi ko mapigilang tumulo ang luha ko dahil sa awa sa kanya. Siguro ganito nalang talaga ang buhay namin.

"Honey besh tigilan mo na yang iyak mo na yan, gagaling din ang anak mo magtiwala kalang" sabi ni Jerick na nasa tabi ko.

" Pero konting konti nalang baka susuko na ako besh" sabi ko habang umiiyak parin.

" Daniella anong sabi ko sayo". Patay binanggit na nya pangalan ko galit na talaga to.

"Wag basta basta susuko, laban lang! Payting!" Pinakita ko sa kanya ang muscle sa kamay ko kahit wala naman ako nun.

" Ganyan! Yan ang bestfriend ko! Lab-----"hindi na nya natapos ang sasabihin dahil biglang bumukas ang pinto.

" Ano po kailangan niyo? " tanong ko sa taong nakasuot ng parang secretary dahil sa attire niya.

"Hi ma'am, I am Cindy Rose Baclaan from Lory Corporation I am here to inform you that ma'am Lory Joy the owner of the company wants to offer a hand for you" Sabi niya in professional way. "Ma'am send me here to tell you that she will going to offer a job to you which is the head of the accounting in her Company . She wants to help you because she heard that you are in need. Ma'am already deposited a money in your bank account which contain 500 thousand" patuloy niya.

"Hah? Talaga Miss Cindy?" Hindi makapaniwalang tanong ko.

"Yes ma'am, the 500 thousand that she deposited in your bank account is not part of your salary. Bigay niya po yun para sa pampagamot ng inyong anak."

"I can't believe this." I was so shocked that I didn't notice na naka upo na pala ako sa couch na nasa likod ko.

"Before I forgot ma'am Lory wants to talk to you in person tomorrow at exactly 9:30 in the morning. Just don't be late ma'am because ma'am Lory is a bit busy." Sabi niya.

"Okay salamat Miss Cindy, I'll be there 10 mins. Before 9:30" sagot ko

"Your welcome ma'am. Have a good day. Goodbye!" Sabi niya sabay alis.

"Besh ! Hoy! Ba't tulala ka diyan ?" Nagising ako sa pagkatulala dahil iwinagayway ni Jerick ang kamay niya sa mukha ko.

"Jerick di talaga ako makapaniwala, mapapagamot ko na ang anak ko ! Gagaling na siya" umiiyak kong sabi sa kanya.

"Oo nga besh tapos makakapagtayo ka na ng sarili niyong bahay at mapapa aral mo na si baby Hezekiah sa mamahaling paaralan. Excited na ako besh! Tapos ilibre mo ako ha." Para talaga tong timang tong baklang to tumatalon pa habang nagsasalita.

"Sige na besh bukas nalang tayo mag usap umuwi kana dahil baka puyat kana, salamat pala sa pagbabantay sa anak ko besh ha kayo nalang talaga nga pamilya mo ang maasahan ko lage. Wag kang mag alala babawi ako sainyo sabay tayong yayaman" emosyonal kung sabi sakanya.

"Tama na besh nakakaiyak ka. Hahaha uwi na ako. Mag ingat ka dito tawagan mo ako pag may kailangan ka o may problema dito. Sige na alis na ako." Sabi niya sabay bukas ng pintuan.

Pag kaalis ni Jerick nag bihis ako ng damit dahil basa pa pala ako. Pagkatapos natulog ako sa tabi nga anak ko.