My Abandoned Wife

Epilogue

Daniella's POV

"Ikaw babae ka? Wala kang planong yumakap sa akin? Di mo ako namimiss?" Mataray na sabi ni Jerick habang kayakap yung anak ko.

"I miss you besh!" Naiiyak kong lapit sa kanya sabay yakap.

"Grabe kang babae ka! Ni pag text man lang di mo magawa? Ganyan ka ba talaga kabusy?" Naiiyak niya ding sabi sa akin habang niyayakap kami ng mahigpit ng anak ko.

"Sorry talaga besh! Pag-usapan nalang natin mamaya ang nangyari sa buhay ko nitong mga nakaraang buwan." Sabi ko sabay bitaw sa yakap.

"Dapat lang no!" Galit niyang sagot. "Teka nga lang! Sino ba yang gwapong lalaki sa likod natin besh?" Bulong niya sa akin.

Doon lamang ako natauhan na nandito pala ang asawa ko sa likod. Nilingon ko siya at naka poker face yung mukha niya habang tumitingin sa amin.

Ang anak ko naman ay tumatakbong pumunta sa daddy niya.

"At close pa sila ng baby Heze ko."

Lumapit ako kay Marco at hinawakan yung kamay niya. "Besh, si Marco nga pala ang ama ng anak ko at ang asawa ko."

Kitang kita ko ang gulat sa kanyang mata. Well, sino ba naman ang hindi magugulat? Never niyang nakita ang mukha ni Marco kasi hindi ko hinayaang makita niya ang mukha nito. Para saan pa?

Sa gulat niya ay lumabas na talaga ang pagka bakla niya. Natatawa ako habang naka tingin sa kanya.

Bumaling ako kay Marco at nakita ko ang reaction niyang para nahimasmasan sa nakita niyang reaction ni Jerick.

"Besh! Ang gwapo niya." Tumitiling sabi niya. "Pero galit ako sa kanya." Bigla namang nagbago ang reaction niya.

"Ahm, Marco? Pweding makausap ko muna si Jerick? Mauna kana sa Kitchen susunod nalang kami." Baling ko kay Marco.

"Can you do that later hon? Kakain na kasi tayo. You need to eat your dinner. Kailangan na ding kumain ni Heze." Sabi niya.

Mamaya nalang siguro dahil mahaba-haba yung pag-uusapan namin.

"Sige, let's eat our dinner first." Nakangiti kong tingin kay Marco. "Mamaya nalang tayo mag usap besh." Baling ko kay Jerick.

"Come here baby. Kakargahin ka ni daddy." Sabi ni Marco sa anak namin.

Sabay-sabay kaming pumunta sa dinning table. Nandoon sila tita at tito na mga magulang ni Jerick, my mommy, parents ni Marco and some relatives. We had fun eating our dinner.

Everything went well. Nakapag-usap kami ng kaibigan ko about what happened to me this past month. He feel sorry 'cause he wasn't able to comfort me during those days.

My company is doing good too. Nagtatrabaho naman ako kahit busy ako sa burial at noong nahospital si daddy kaya lang hindi masyadong totok.

I couldn't ask for more. Makita ko lang na masaya ang anak ko ay okay at masaya na ako.

Despite all the challenges I have encountered in my whole life I  still feel very bless because I have those person who love me and treasure me.

Nakakatawang tingnan ang anak ko na nakikipag laro sa ama niya. That genuine smile he plastered on his face makes me feel happy.

Days had passed and little by little ang mag ama ko ay nakapag create na nang good memories together. Marco planned on staying in San Andres where we live. Sabi niya ay magpapatayo siya ng bahay namin but I told him not to. Kase sino na ang titira sa bahay na iniwan sa akin ni Mamita? All our memories together with Mamita was created their and I don't have any plans on leaving that place. Luckily, I was able to convince him with that plan. Wala din naman siyang magagawa kong ayaw ko.

I have settled many things during those days na nag vacation na muna ako sa Manila. Like, talking to Cassandra. She asked for my forgiveness. I know that it's hard to forgive here that easy. Sa mga ginawa niya? She thinks kaya ko siyang patawarin ng ganoon nalang kadali? My family has been destroyed because of what she did. Maraming taon ang nawala sa anak ko na sana ay nakasama niya ang ama niya. But then again, I keep on reminding myself na tao lang ako I don't have the right na hindi magpatawad ng tao. Ang Panginoon nga kaya magpatawad how much more ako na tao lang.

"Hon? What are you thinking? Are you done preparing yourself? Let's go!" Biglang sabi ng asawa ko sa pintuan ng kwarto namin dito sa bahay ng mga magulang niya.

"Oh my God! I'm sorry. May iniisip lang kasi ako. Late na ba tayo?" Natataranta kong tanong.

"Kahit mamaya pa tayo pupunta hon hindi ka malalate. Look, ikaw ang bida mamaya. Pero mas maganda sana kung aalis na tayo." Natatawa niyang sabi.

"Okay hon. Mauna kana sa sasakyan susunod ako. Isabay muna si Hezekiah. I'll be quick!" Nakangiti kong sabi sa kanya.

Tumango siya at umalis na. I look at myself in the mirror. I have changed a lot. I became more matured.

***

"Good morning everyone! To those who haven't know this woman beside me. Let me proudly introduce to you my Wife." Nakangiting pagpapakilala ni Marco sa akin sa harap ng mga empleyado niya.

Everyone was smiling. Some of them are familiar to me but, many are not.  Nakangiti ko silang tiningnan.

Sunod niyang pinakilala ang anak namin. Tuwang-tuwa naman si Hezekiah kinakawayan pa niya ang mga tao. They are laughing while watching my son.

This moment in my life I feel the true happiness that I am longing for many years. I love my husband and nothing can change that.

I am no longer an Abandoned Wife, because this time I am his wife forever and won't let anyone destroy us once again.

End..