My Abandoned Wife

Chapter Fifteen

Marco's POV

"Tago taguan maliwanag Ang buwan pagbilang ko ng Tatlo naka tago na kayo...." Kanta ng  Bata nasa may di kalayuan sa akin.

Tumakbo Ang kanyang mga kalaro at nagtago sa may puno. Nandito ako ngayon sa Park nagpapalipas ng oras. Kanina pa sana kami umuwi Kaya lang nasarapan ako sa simoy ng hangin sa Probinsya natu Kaya Ang Plano ko ay bukas nalang ng Umaga, total Wala Naman akong naiwang trabaho sa opisina Kaya okay na din to para Naman makapag pahinga ako sa Gawain sa opisina.

"Dave!!! I saw you hiding on the tree. Get out! Ikaw na Ang taya. HAHAHAHA" masayang sigaw ng Bata.

This kid is so handsome. Ang Sarap lapitan at kausapin. That genuine smile on his face Kay sarap titigan buong araw. Ang swerte ng mga magulang ng Batang Ito. Ang bait siguro ng Batang Ito Kasi kanina may tinulongan siyang Bata na nadapa.

"Hezekiah, wag masiyadong maliksi. Naku patay Tayo Kay ma'am diyan sa kalikutan mo bawal ka pa namang masiyadong gumalaw galaw. Halika nga dito at pupunasan natin Ang pawis sa likud mo." Suway at tawag sa kanya ng lalaki.

"Later na Manong naglalaro pa ako ehh." Sagot niya.

"Punta ka dito saakin ha pagkatapos mo diyan." Sabi ng lalaki.

"Yes po Manong." Masaya Naman niyang sagot at nagpatuloy sa paglalaro.

Kring... Kring... Kring...

Rinig Kung ring sa cellphone ng lalake. Nakita ko siyang nagmamadaling kinuha Ang phone Niya at sinagot Ito.

"Yes ma'am? Magandang hapon po." Sagot Niya "opo.. naglalaro po ng tago-taguan.... Yes ma'am. Naku po di ko po inalis Ang tingin ko sa kanya.... Sige ma'am pupunasan ko na po ngayon." Sabi Niya kasabay ng pagpatay ng tawag sa kabilang linya.

Mahal na Mahal ng nanay Ang Batang Ito. Lahat Naman siguro ng magulang Mahal ang anak. Ang swerte ng mga taong may anak. Ako Kaya? Magkakaanak pa Kaya ako? Heto Naman ako at nag-iisip ng mga bagay na Yan. Tsaka na siguro Yan pag maibalik ko na saakin Ang Asawa ko.

"Heze! Nagalit na mommy mo. Halika dito at punasan ko yang likod mo." Tawag sa kanya ng lalaki.

"Wait Manong! I'm coming." Sagot Niya sa lalaki. "I'll be back, okay?" Paalam Niya sa mga Batang kalaro Niya.

Tumakbo siya papunta sa lalaki at niyakap Ito. Napaka sweet na Bata.

"Sorry Manong." Paghingi Niya ng paumanhin

"Okay Lang yun. Ang cute mo talaga. Maglalaro ka pa ba o uuwi na Tayo?" Tanong niya.

"Not yet Manong I told my playmates that I'll be back after mo akong punasan." Sagot Niya.

"Sige pero wag masiyadong malikot ha baka atakihin ka nanaman ng asthma mo. Naku! Lagot Tayo sa mommy mo." Bilin sa kanya ng lalaki.

"But mommy told me na I'm okay na daw Manong ehh? Hindi ba Niya sinabi sayo?" Cute niyang tanong.

"Hay nakung Bata ka. Ang kulit mo talaga. Sige na at bumalik ka na Doon. Wag masiyadong mag English ha? Baka Hindi ka maintindihan ng mga kalaro mo." Natatawang bilin sa kanya ng lalaki.

"I'll try Manong. Bye!" Paalam Niya.

Parang kanina pa ako nakamasid sa batang Ito ahh. Naaliw Kasi ako sa kalikotan Niya. Nagpatuloy siya sa paglalaro at ako Naman ay may tiningnan sa phone ko na mga email. I did not bring my men and secretary  in the park I let them go wherever they want. I guessed they deserve some time alone.

Pag-angat ko ng tingin ay nakita ko ang Bata na parang nahihirapang huminga. Hinanap ng Mata ko Ang lalaki pero nadoon siya sa may nanininda ng street foods kumakain. Wala akong inaksayang oras dali-dali akong lumapit sa bata.

"Hey kiddo! Are you fine?" Tanong ko sa kanya habang inaakay siya.

"I... Can't.... Bre...ath..  where's... My mommy...  And Manong?" Nahihirapang niyang tanong habang hinahabol Ang hininga Niya.

"I don't know where's your mommy, but I will bring you to the hospital." Natataranta Kong Sabi sa kanya.

"No!.... You .... Can't... Bring... Me.. to the... Hos... Pital.... I.. don't... Know... You..." Sabi Niya habang umiiling.

"Hezekiah! Naku anong nangyari sayo?" Sigaw ng lalaki sa likud ko.

"He can't breath. We need to bring him to the hospital." Sagot ko sa kanya.

"Naku pasensiya na sir mukhang inataki na Naman siya ng kanyang sakit na asthma." Naaawa niyang Sabi " patay talaga ako nito Kay ma'am. Pero bahala na." Nag-aalala niyang Sabi.

"Sige na Manong I have my car over there gamitin natin Yun." Offer ko sa kanya.

"Sige sir. Iiwanan ko nalang Muna Yung sasakyan namin dito." Nagmamadali niyang Sabi.

We arrived at the hospital safely. Inasikaso agad siya ng mga nurse Doon. Habang ako Naman ay umupo sa bench sa hospital katabi ko si Manong.

"Tawagan mo na Yung mama ng bata Manong." Sabi ko sa kanya.

"Pero sir natatakot ako." Takot niyang Sabi

"Bakit? Mataray ba Yung nanay ng Bata?" Tanong ko sa kanya.

"Hindi Naman po pero maalahanin po Yun Basta parte na sa anak Niya. Siya Lang ho Kasi Ang tumatayong magulang ng Bata." Malungkot niyang Sabi saakin.

"Nasaan ba Ang ama ng Bata?" Curious Kong tanong sa kanya.

"Hindi po nabanggit ni ma'am saamin ehh. Hindi nalang po namin tinanong." Sagot niya.

"Nakakaawa  Naman silang mag-ina. Sige na tawagan mo ng sa ganun malaman Niya Ang nangyari sa anak Niya." Utos ko sa kanya.

"Sige po." Sagot Niya at kinuha Ang cellphone sa bulsa Niya.

"Hello ma'am? Si Hezekiah po dinala namin sa hospital dahil inataki ng asthma kanina habang naglalaro sa Park." Sabi Niya. "Ma'am pasensiya na po talaga di ko Naman po Alam na aatakihin siya ehh. Sige po ma'am hihintayin ko po Kayo dito." Tinapos na ng kabilang linya Ang tawag.

Nakapikit ako sa bench habang hinihintay Ang Ina ng Bata. Pwedi Naman na akong umuwi pero gusto Kong masiguro na okay na Yung Bata. I just feel like gusto Kong masecure Ang health ng Bata sa mga oras na Ito.

"Manong Bredo! Saang room Ang anak ko." Rinig Kung sigaw ng babae. Binuksan ko Ang Mata ko dahil napaka familiar ng boses na Yun.

Nang maidilat ko Ang Mata ko ay  kinabahan ako at nagulat sa babeng nandito sa harap ni Manong. She did not noticed my presence dahil sa pagkataranta Niya. Sa Hindi maintindihan Kong nararamdaman sa mga oras na Ito ay napatayo ako. There she noticed me! Nalaglag Ang bag Niya sa pagkagulat at ako Naman ay Hindi makagalaw.

A/N: hey! Nandito na Yung hinihintay niyo 😍 Sana ma enjoy niyo Ang chapter na Ito. I love you all guys 💜