My Abandoned Wife

Chapter Twenty-eight

Daniella's POV

I was busy checking the email on my phone, while my son is roaming around the lobby. Pinayagan ko na dahil mabilis lang 'yun mabagot kapag walang magawa. There are lot of messages in my email account that is why I was busy entertaining those messages para sa susunod ay mabawasan na ang mga gawain ko.

"Excuse me ma'am, tapos na po ang meeting ni Mr. Raverstone. He told me na susunduin niya daw po kayo dito sa baba. Five minutes from now ay nandito na po siya." Inform sa akin ng babae sa front desk.

"Ohh! Thank you miss.." I paused to check her name on her nameplate. "Desiree." Nakangiti kong sabi sa kanya.

"Your welcome, by the way ma'am baka may gusto daw po kayong kainin? magsabi lang po daw kayo sa akin para maihatid na ng staff namin sa office ni sir mamaya." Tanong niya.

I told her what I want then I continue checking my phone right after she go back to her place.

Minutes had passed ay namalayan ko ang presensiya ni Marco sa harap kaya tumingala ako.  Ang gwapo niya sa suot niya ngayon. Pagpupuri ko sa kanya sa aking isipan.

"Hi honey. How was your travel?" He ask while smiling.

I stand up and smiled back at him "It's fine, nag enjoy ang anak mo sa byahe kasi alam niya kung saan ng distinasyon namin." Sagot ko.

"Pasensiya na talaga Daniella at hindi ko kayo na sundo napaka importante kasi ng ka meeting ko kanina. Sana hindi ka nagtampo."

"Naku walang problema Marco. I can managed." Nakangiti kong sabi.

"By the way, nasaan pala ang anak natin? Nandoon ba sa yaya niya?" Tanong niya bigla ng maalala niya ang anak namin.

Inilibot ko ang paningin sa paligid at hinanap ng mata ko ang anak namin. "Nandito lang yun sa paligid ng lobby ehh. Naglalaro habang tiningnan ang mga disenyo ng building paborito kasi niya yung nga ganitong bagay. Mga naglalakihang building." Sabi ko habang hinahanap pa rin ng aking mata ang aking anak.

Siya naman ay nagsimula na ring maghanap gamit ang mata. Nasaan na kaya ang batang iyon. Ang kulit talaga kung minsan ehh. Kahit saan nalang nag susuot.

"What have you done! Tingnan mo nga ang ginawa mo sa akin? Natapunan mo ako ng coffee. Kanino ka bang anak, bata ka ha?" Rinig kong sigaw sa malayo.

I saw the people around looking at the corner pero hindi na nakikita sa pwesto namin ngayon. Napantig ang tinga ko ng marinig ko ang iyak ng bata. It was my baby Hezekiah!

"Marco ang anak natin umiiyak! Siya yun!" Natataranta kong sabi kay Marco.

Hindi na siya nagdalawang isip at pinuntahan na niya agad yung ingay. Ako naman ay agad na sumunod sa kanya.

"Bakit ka umiiyak? Ang likot-likot mo kase! Yan tuloy nabasa pa ako, napaso pa yung kamay ko! Sino bang mga magulang mo at hindi ka binantayan ng maigi? Hindi to park para maglaro ka dito." Nainis ako sa sinabi ng babae.

"Ako ang ama ng bata. Bakit? May problema ka?" Galit na tanong ni Marco ng makalapit siya sa babae at sa anak niya.

"Daddy! She shouted at me. I'm scared daddy." Umiiyak na sumbong ng anak ko.

Nakita ko ang pagkatulala ng babae habang nakatingin sa lalaking galit na galit sa harapan niya.

"Come here anak." tawag ko sa anak ko. Agad naman siyang lumapit at niyakap ako ng mahigpit habang patuloy pa rin sa pag-iyak.

"Did someone give you a permission to shout on my son?!" Sigaw na tanong ni Marco. Nakita ko ang pagdami ng tao sa paligid at tinitingnan ang nangyari.

"Sir ..... So..r..r.yyy po... Hin..di ko... Po... Kasi a...lam na... Anak.  . .niyo siya." Nanginginig na sagot ng babae.

"Tingnan mo ang ginawa mo sa bata! No one ever dared to shout on that kid even his mother hindi nagawang sigawan ang batang iyan! Ikaw? Ikaw na trabante lang ng kompanyang ito ay may lakas ng loob na sigawan ang anak ko?" Puno ng galit na sabi ni Marco.

"Sir sorry po talaga." Nakayuko niyang sabi.

"Marco, please tama na. Ang dami ng tumitingin ohh." Pagsita ko kay Marco ng malapitan ko siya karga-karga ang anak namin.

"What's your name miss? And your assigned department?" Tanong niya sa babae matapos niya akong balingan.

"Ms. Garcia sir from marketing department." Mahina niyang sagot.

"Well, Ms. Garcia. You are fired! Pass your resignation letter to your department head right now! I don't want to see your face tomorrow or any time." Sabi niya sa nakakaawang babae. "Let's go Daniella." Aya niya sa akin at binuhat ang anak niya.

Ang bilis ng lakad niya. Hindi namalayan ni Marco na hindi na ako naka sunod sa kanya. I turned to the woman who is crying right now. I patted her back at umangat ang tingin niya.

"I don't like what you did to my son Ms. Garcia and I believed every parents don't like seeing there kids treated like that with an unknown person. I hope you understand the decision of your boss. Have a safe way home." Huling sabi ko sa kanya.

"Ma'am Daniella tinatawag ka po ni Sir Marco sumunod na po daw kayo sa kanya ngayon na daw po ma'am." Sabi ng lalaki sa gilid ko. Sumunod naman ako kay Marco papuntang office niya.

***

Naabutan ko si Marco na hinihimas ang ulo ng anak namin while sitting on the couch inside his office at habang karga-karga pa rin ito sa kanyang bisig. Ang anak ko naman ay humihikbi pa rin habang nakapikit na ang mga mata.

"Sorry Dan at yun pa ang sumalubong sa inyo dito. Umiyak pa tuloy ang tagapagmana ko." Malungkot na saad ni Marco habang kalma na ang kanyang pagsasalita.

"It's fine Marco. You shouldn't have done that kawawa ang babae Marco baka mahirapan yun sa paghahanap ng trabaho." Sabi ko sa kanya.

"She deserved that. Tingnan mo nga ang ginawa niya sa anak ko Daniella. Sa anak natin? Sinigawan niya sa maraming tao. Ang pangit ng ugali!" May galit na sabi niya.

"Okay fine I understand your side." Sagot ko sa kanya. "Kalma lang. Hindi ako yung babaeng kaaway mo kanina." Dagdag kong sabi.

"Sorry nadala lang ako sa emosyon. Umupo ka muna dito habang hinihintay natin yung pagkain na inutos ko sa aking secretary.

A/N: sorry dahil baka hindi kayo nagandahan sa chapter na ito. Comment your reaction I will gladly read it ☺️😍