My Abandoned Wife

Chapter Twelve

Daniella's POV

"Mommmmyyyyyyyyy." I heard my son screaming while running towards me. He has that genuine smile on his face and I can say, thank you Lord my day is already complete.

"Hello darling, how was your day? Did you get stars today?" I asked him lively.

"Yes Mommy! Look." He said while showing his hands where the stars are being placed. "Wow! Mommy is so proud of you baby."

"I thought Manong Bredo will going to fetch me today? Are we going to somewhere today mom?" He asked cutely.

"Yes baby because you are doing good in your study. Where do you want to go? Mall? Park?" I asked him.

"Anywhere mom I just want to spend time with you today." He answered

"Okay then. Let's roam around the province of San Andres. We haven't done that anymore." I said while smiling to him.

Hinawakan ko Ang kamay Niya at sabay kaming lumakad papunta sa sasakyan na Kung saan naghihintay si Manong Bredo. Manong Bredo has been working for me for about a year. He is the one who always fetch Hezekiah in the School.

"Manong let's go to the park then we will going to stroll the province of San Andres. " I told him.

"Tamang tama ma'am may magandang building na pinapatayo sa harapan ng Park. Gustong gusto pa Naman ni Hezekiah Yung mga building. Feeling ko nga po sa paglaki niyan engineering siguro ang gusto niyan." Sabi ni Manong habang may tuwa sa Mata.

"Talaga anak gusto mong makakita ng building?" Galak Kong tanong sa kanya.

"Yes Mom, I even asked Manong Rudy the caretaker of the garden in the house to build me a small building." He replied.

"Really son? We are heading to the park na Kung saan may kinoconstruct na building sa harapan. Do you want to see it?" Sabi ko.

"Yes Mommy! Thank you po." Sabi Niya habang naka ngiti.

Pinagmamasdan ko Lang ang aking anak habang siya ay tumitingin sa labas. I am so blessed to have him. Yung mukha niya? Katulad na katulad sa ama niya. Yung mahaba niyang pilik mata, matangos na ilong, mamula-mulang labi, at ang Mata niyang Kay gandang titigan. Nasisiguro Kong sa paglaki nito maraming babae Ang mabibihag nito. Sana sa paglaki niya marunong siyang magtiwala sa taong Mahal niya Hindi katulad sa ama niya.

Darating ang panahon na magtatanong na siya tungkol sa ama niya. Ano kayang isasagot ko? Sana sa panahon na yun Alam ko na ang mga dapat Kong isagot sa kanya.

Anak nais ko mang mabigyan ka ng kompletong Pamilya pero hindi ko magagawa Yun. Yung sakit na dulot ng iyong ama ay nandito pa rin sa puso ko.  Pilit ko mang inaalis Yung sakit patuloy pa ring bumabalik sa puso ko. May mga Gabi pa ring umiiyak ako. Di ko deserve to ehh Hindi ko deserve na ginaganito. Wala akong ginawa anak. Mahal na Mahal ko Ang ama mo. Nagmahal Lang ako pero bakit nangyari saakin Ito sa panahong nandito ka na sa piling ko? Deserve mong magkaroon ng kompletong Pamilya anak pero pasensiya na di na siguro mangyayari Yun.

"Ma'am? Ma'am Daniella?" Tawag ni Manong saakin. Di ko namalayan na natutulala na pala ako dito.

"Ano Yun Manong? Sorry may iniisip Lang ako." Sagot ko.

"Ehh ma'am nandito na po Tayo sa Park ." Sabi niya.

"Mommy Tara na po. Ang daming naglalarong Bata ohh tapos bili Tayo ng ice cream Doon Kay Manong surbetero." Singit ng anak ko sabay hila sa kamay ko.

"Pasensiya na Manong ha may iniisip Lang." Paghihingi ko mg pasensiya Kay Manong. "Sorry anak. Tara na excited ka na bang maglaro o pagmasdan Yung building sa harap?" Baling ko sa anak ko.

"Gusto ko pong gawin Yung dalawa mommy." Excited niyang sagot "pero bago Yun Kain Muna Tayo ng ice cream mom. It's been a long time since I haven't eaten dirty ice cream."

"Okay anak. Dahil mabait ka at magaling ka sa school pagbibigyan Kita." Agaran Kong sagot.

Bumaba kami sa sasakyan at agad na pumunta sa Manong na nagtitinda ng ice cream. "Manong pabili nga po ng dalawa chocolate at tsaka ube." Sabi ko Kay Manong.

"Ito na po ma'am ohh. 20 pesos po lahat." Sabi Niya.

"Bayad ko po Manong." Sabi ko habang binibigay sa kanya ang isang libo.

"Naku ma'am Wala ho akong sukli niyan. Maliit Lang po Yung Kita ko ngayong araw. Teka Muna ma'am ha papasuklian ko dun sa may tindahan." Sabi Niya.

"Huwag na Manong sayo nalang po yang sukli ibili niyo po ng bigas at ulam para Hindi na po kayo mahirapang maninda ngayong araw." May kasiyahan Kong Sabi sa kanya.

"Talaga po ma'am? Salamat po talaga hulog po kayo ng Diyos tamang tama may sakit Yung bunso kong anak kailangan ko ng pambili ng gamot. Salamat po talaga ma'am." Maluha-luha niyag Sabi.

"Walang anuman ho Manong. Alis na po kami." Paalam ko sa kanya "let's go anak. Para makapag-laro kana sa mga Bata Doon oh." Sabi ko sa aking anak.

Tumatakbo ang anak ko kasama Ang mga kalaro Niya. Hindi ko kailan man inalis Ang tingin ko sa kanya. Totok na totok ako sa kanyang masiyahing mukha. Sabi Niya naglalaro daw Muna siya bago pagmasdan ang building sa harapan. Hindi ko pa din nakita ang building dahil busy pa ako kakatingin sa ginagawa ng anak ko. Ang Sarap Lang tingnan ang masiyahing niyang mukha. Walang problemang dinadala.

Makalipas Ang mahigit tatlumpong minuto tumatakbo na siya pabalik saakin.

"Mommy? Tara po tingnan na po natin Yung building. I want to see it na po ehh." Giliw niyang Sabi.

"Okay anak but before that let's change your clothes first Kasi basang basa na Yung likud mo sa pawis ehh." Sabi ko sa kanya.

Pagkatapos ko siyang bihisan sa sasakyan bumaba agad kami para tingnan Yung building na gustong gusto niyang tingnan.

"Mom? Do you know who's the owner of this building? So that if tapos na po ito I want to go inside. Gusto ko Lang pong tingnan Yung Ganda sa loob." Tanong Niya.

"I don't know anak ehh? Do you want mommy to know who's the owner?" Masaya Kong tanong sa kanya.

"Mommy! Look? Maybe that man is the owner of this building kasi ang dami niyang body guard ohh. Ang galing!" Masaya niyang Sabi habang tinuturo ang tao nasa may di kalayuan Kong saan  kami pumupwesto ngayon.

Paglingon koy parang binuhusan ako ng malamig na tubig. Di ko Alam Kung ano ang gagawin ko. Not now please, Hindi pa Sana ngayon ang aga pa.

AN: thank you for reading guys. Love you all 💓