ESVED

"Zifiri kuyular aydınlığa kavuştu: Esved-i Mansur...

Esved... bedeni dik, gölgesinde üç kuyu yatan bir Lâm'dı...

Mansur... kalbini Esved'le dolduran, o dik dursun diye bükülen Mim'di...

Lumina... başı hüznün sesine eğik, nazenin, bahar kokulu bir Elif'ti...

Laysender... Elif'ten özge varlığı olmayan bir Be'ydi.

Sonra ne mi oldu?

Lâm, Elif'in sesini duydu; gölgesi sızladı.

Elif, Lâm'ın gözlerine baktı; baharı üşüdü.

27 harflik cefayı aştılar da bir Be'nin ağabeyliğine takıldılar.

Neden? dedi Lâm, neden Be gibi yakın olamıyorum Elif'e?

Duydu sesini, Aşkın Umut'u bir Be*... Dur! dedi Be'ye; ama kalbine dur diyemedi. Be'nin ellerinde açtı Be*... Aşk be'ydi, aşk adanmış yüreği tanımaktı, aşk bağlı olmaktı kördüğümle...

Elif ile Lâm kavuştu: Lâmelif...

Bilemediler; LÂ'da gizliydi cefa, LÂ' da gizliydi Rahmet...

Arafta kaldı tüm hikâye...

Dört asır sonra... Lâm,

gölgesini kalbine mühürledi. Rahmet'e kavuştu; aşk, dostluk, kardeşlik...

Efsun, Eymen, Ensar... MihriMah olacaktı ömürlerine...

Âh, Mim mi?

Elif, Lâm, Mim... Ra? ;)

Şş! Mim ile Ra'yı anlatamam ki dostlar. Yazariçe kızar. :)"

Tüm hikayeyi özetliyor aslında yukarıdaki yazı. Tanıtım için daha uygun bir nesir olamazdı zannımca. Bergüzar'ım kalbimin diğer yarısı çok teşekkür ederim.

Kitabın ilk hikayesi Esved finale ermiş durumda sevgili okur ikinci kitap Aşkın Mansur Hal'i ne devam ediyoruz. Seni de bu masal dünyasına bekliyoruz. ^^