Vakitlerden gece…
Geceden bile karanlık bir yürek ilişmiş denizin yamacına yanında yareni Saki doldurmuş meyleri…
Fonda bir melodi sarıyor sahipsiz kalmış ruhları…
<<Bülbülüm altın kafeste aman
Öter aheste aheste… >>
“Gözlerime bir baktı… Kendimden utandım be Mansur… İlk defa kendimden utandım… Üstelik hiçbir şey yapmamışken..”
Mansur yanındaki arkadaşının gözlerine baktı .Bir şey söylemek için açtı ağzını ama sonra vazgeçti. Arkadaşı şu an burada değildi. Onun ne dediği önemli değildi. Bakışlarını geceye dikti ve görebilmeyi diledi arkadaşının yüreğini yakan bu güzeli…
“Bu söy…lediğiniz çok anlam…sız Esved.”
“Neden anlamsız olsun. Yalan söylersem daha mı rahat edeceksiniz?”
“Siz Be..ni öldür..meye ça..lıştı..nız.”
“Ama serbest bıraktım öyle değil mi ?”
“Pe..ki ya bı..rakmadık..larınız…”
“Bir baktı gözlerime Mansur. İçimdeki bütün pislik doluştu gözlerime. Hepsi…İlk günahımdan son günahıma kadar.”
<< Bülbülleri har ağlatır
Aşıkları yar ağlatır
Ben feleğe neylemişim
Beni her bahar ağlatır>>
“Bırakmadıklarım… Bırakmadıysam demek ki olacakları hakketmişlerdir Lumina.”
“Siz Kim O.. luyorsunuz ki in..sanların öm..rüne,ge..leceğine karar veri…yorsunuz? Bu hak..kı kim size ver..di?”
Kısık bir kahkaha bıraktı adam dudaklarından yarı kapalı kirpiklerinin ardından baktı kadına.
“O gün hiç böyle değildiniz Lumina. Her istediğimi yapacaktınız…”
“O gün… Olacak..ları dur..duramaz…dım. Ama size söy.. ledim. Ben yaşa..yamazdım. Söy..lediklerimde sami..miydim. Siz bedeni..me razı ol..madığım bir iz bı..raksaydınız sonra yaşayamazdım. Siz bunu bir o..yun mu sanı..yor..sunuz? Ger..çekten bu kadar kibir..li misiniz?”
Adamın gözlerinden şimşek çakması gibi bir duygu gelip geçti. Pişmalık? Öfke? Üzüntü? İtikam?
“Kibirli misiniz? Dedi. Ben hayatımda bilinen bütün küfürleri o kadar zararsız bir kelimeye sığdırabilen başka bir yaratık görmedim Mansur. Kibirli ? Karşımda o kadar dik ve mağrur duruyordu ki. Ve gözleri Mansur. Aynı onun gibi bakıyordu. Aynı onun gibi.”
<<Ben sana dayanamam
Yarim ben sana aldanamam
Ben sana dayanamam
Yarim ben sana katlanamam>>
İki hırçın yürek birbirlerinin gözlerinin içine bakıyorlardı. Birbirlerinin kalbini görmek istercesine. Sessiz bir savaştı bu. Kimin kaybedeceği belli olmayan.
“Lumina. Yalnızsın sanıyordum.”
Abisinin sesiyle ona dönen Lumina’nın yüzüne emsalsiz bir gülümseme yayıldı.
“Ah Lay.. Esved Bey Teb..rik için uğra..mış. Şim..di gidi..yordu.”
“Biz tanışıyoruz zaten. Nasılsınız Esved.”
“Çok iyiyim. Siz nasılsınız”
Lumina iki erkeğin tokalaşan ellerine baka kalmıştı. Nasıl yani abisinin böyle bir adamla ne işi olabilir di?
“Kardeşiniz haklı. Şu anda çıkmam gerek. Lumina.. Gerçekten inanılmazdı. Tekrar dinlemek için sabırsızlanıyorum.”
<<Ben sana dayanamam
Yarim ben sana aldanamam>>
“Abisine gülümserken gördüğüm o yüz ecelim oldu Mansur. Yüzünde ki o değişim. Bana bahşetmediği o tebessüm ecelim oldu. Şeytan diyor ki çek al! Ama artık o kadar değişti ki olay. Benim olacak! Nasıl olacak bilmiyorum ama olacak! Hem de isteyerek!”
Elindeki kadehi kaldırıma fırlatıp bir süre kadehin parçalarına baka kaldı.
Siz bedeni..me razı ol..madığım bir iz bı..raksaydınız sonra yaşayamazdım. Siz bunu bir o..yun mu sanı..yor..sunuz?
“Kahretsin!!”
Arabasına atlayıp hızla oradan uzaklaştı Esved. Nereye gideceğini bilmeden… Mansur arkadaşının arkasından acılı gözlerle baktı sadece…
<.> <.> <.> <.> <.>
Yatağına attı kendisini Lumina. Tüm takati silinmişti damarlarından. Bu adam onu kaçırdığında bile bu kadar hırpalanmamıştı ruhu. Bu kadar yalın bir şekilde karşılaşmak, içinde verdiği savaş bitirmişti onu. Kahretsin… İçinde bir yer koşup boynuna atlamak istiyordu.. Titredi Lumina bu gerçek karşısında.
“Esved Baransel. Baransel holdingin başkanı. Bir iki toplantıda karşılaşmıştık. Çok sert içine kapanık bir adam. Bu akşam buraya gelmiş olması bile şaşırtıcı. Belki de benim kardeşimin büyüsüne kapılmıştır kim bilir?”
Böyle demişti abisi. Bilmiyordu ki neler yapıyordu yüreğine neler yapıyordu anlattıkları.
“Ah ama bebeğim onun çıktığı bir kadınla bir daha görüldüğü olmamıştır. Sana o niyetle yaklaşmasa iyi olur. Yoksa bir daha hiçbir kadına yaklaşamayacak hale getirim onu.”
Ah Ömrüm dedi içinden Lumina. Bilmez miyim. Neden öldürmesini istedim sanıyorsun. Eğer o gecenin sonunda ben hala hayatta olsaydım sen onu ne yapıp ne edip öldürecektin.. Peki ama gerçekte kimdi bu Esved Baransel? Hem madem o kadar çok sevgilisi vardı neden onun peşinden koşuyordu ki? Bir çıktığıyla bir daha çıkmazmış! Yatağından doğrulup cd çalarını açtı. Narin bir melodi doldurmaya başladı odayı.
<<Ben sana dayanamam
Yarim ben sana aldanamam>>
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ESVED
PertualanganEsved; Karanlıkla sarılmış bir adam.... Lumina; Işığın içindeki parıltılar kadar saf bir kadın.. Hak etmediği birşeye el uzatmak bütün dinlerin ortak günahıyken.. Cehenneme birinci sınıf bileti olan bir adam bunu umursar mıydı? Umursamadı Esved...
