ESVED

37. Hüküm ~

 

Davetliler gelinle damatın ayrılması üzerine yavaş yavaş çiftlik evinden ayrılmaya başlamışlardı. Esved ve Lumina balaylarına başlamak için ayrılırken, kadınlarda biraz hüzün erkeklerde ise gurur vardı. Sarılmalar ve iyi dilekler arasında uğurlamışlardı iki aşığı…

Sedat oturma odasında oturuyor ve oradan hiç kalmayacakmış gibi acelesiz etrafı izliyordu.

“Abi evi mi satın alacaksın. Ne bakıp duruyorsun? Gidelim işte bizden başkası kalmadı.”

 

“Ne oldu Ali gece için sözün mü var?”

Ali dudaklarının kenarını hafif oynatarak o dillere destan gülüşüyle baktı Sedat’a. “Benim için her zaman bir ihtimal vardır Abi”

 

“Ulan Ali! Ulan Ali! Otur oturduğun yerde Besim Baba’yla konuşacağım ben.”

 

O sırada odaya giren Besim Baba Sedat’ın hala oturduğunu gördüğünde hafifçe gülümsedi. Bu civandan kurtulamayacağını tahmin etmişti zaten. Gözlerinde parıldayan sorular cevap bulmak için bekliyordu. Peki o cevapları verecek miydi? Belki…

“Sedat oğlum isterseniz burada bir yatak açsınlar size. Saat oldukça ilerledi.”

 

“Sağ olasın Baba, gideriz biz…”

 

“Ama önce bilmek istersiniz o ciğersizleri kimin paket yaptığını… Oğul benim evime saldıracak adam ya mecnundur ya da intihara meyilli. O Hikmet denilen çakal çok yanlış bir işe bulaştı. O gördüklerin benim civanlardan bir kaçı. Ne iş yaptığımız önemli değil…”

 

“Baba! Ben bilmek isterim kimin evinde oturuyorum. Sana anlattıkların buradan dışarı çıkmayacak dememe gerek var mı?”

 

“Yok Oğul… Bilirim sizden sır çıkmaz. Yaptığım işi boş verin ben emekli olup ayrıldım zaten. Bu civanlar bu gün için benim ricam üzerine geldiler. Ama Sedat Hikmet cami duvarına bevl etti. Kulağının çekilmesi lazım.”

 

Sedat karşısındaki yarım asırlık çınara baktı. Gözleri daha fazla sormamasını rica ediyordu. O da sormadı. Yavaşça doğruldu oturduğu yerden.

“Tamam öyle olsun Baba. Sen nasıl diyorsan öyle olsun. Ama Mehmet Komiser de gördü olanları. O da bu işin peşini bırakmayacaktır.”

 

“Oğul benim kimseden gizlim saklım yok. Sen merak etme. Bir şey olmaz. Biz kazasız belasız bu günü atlattık ya gerisi boş.”