UMUT karanlık çökünce kepenkleri kapatmak için dışarı çıktı. Duygu da ışıkları kapatıp yarı indirilmiş kepengin olduğu kapıdan başını eğerek çıktı. Son olarak kapı kilitlenip kepengin asma kilidi de takılınca ayrılık vakti gelip çattı; ama her nedense ikisi de aynı tarafa doğru yürümeye başladılar; aslında ters tarafa yürüyen Umut'tu. Duygu'nun sorusu gecikmedi:
"Eve gitmiyor musun?"
Umut gerçekten de neden eve doğru değil de diğer tarafa doğru yürüdüğünü hiç bilemiyordu. Duygu'nun sorusunu değiştirip kendisine, 'Nereye gidiyorsun Umut?' diye içinden sorsa da yine bir cevap veremedi. Duygu'nun cevap beklediğini görünce bir şeyler uydurdu ama Duygu buna pek inanmadı:
"Şey, o tarafta biraz işim var."
"Ne işi?" Duygu önce sorgulayıcı bir tavırla sormuştu ama Umut cevap vermekte gecikince,
"Yani, benim yardımcı olabileceğim bir şey var mı?" diye değiştirmişti sorusunu.
"Yok. Önemli bir şey değil, ben hallederim."
"Peki, o zaman. Sana iyi akşamlar." Umut 'iyi akşamlar' manasında başını eğip hafifçe gülümserken sağ elini kaldırınca neden az önce Duygu'nun adım attığı tarafa doğru yürüdüğünün cevabını da buldu; veda etmek istemiyordu.
Duygu ise çantasını her zamanki gibi omzuna çapraz asıp hızla yürümeye başladı. Umut kısa bir bekleyişin ardından koşup ona yetişti. Umut'un geldiğini gören Duygu cevap vermedi, Umut'un konuşmasını bekliyordu ama Umut söyleyeceği varsa da susuyordu.
Sessizlik uzadıkça yürüyüşleri de nefes alış verişleri de yavaşlıyordu. Sanki tüm bu sessizliğin içerisinde birbirlerinin düşüncelerini okumaya çalışıyorlardı. Duygu halinden memnundu gerçi; Umut'la beraber yürümek ona yetiyordu. Umut'un duyguları da çok farklı değildi aslında; Duygu'nun yanında olmak kendisine iyi geliyordu. Diğer yandan aklından şu şiirin dizeleri akıyordu:
Sevgileri yarınlara bıraktınız
Çekingen, tutuk, saygılı.
Bütün yakınlarınız
Sizi yanlış tanıdı.
Bitmeyen işler yüzünden
(Siz böyle olsun istemezdiniz)
Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi
Kalbinizi dolduran duygular
Kalbinizde kaldı.
Siz geniş zamanlar umuyordunuz
Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek.
Yılların telâşlarda bu kadar çabuk
Geçeceği aklınıza gelmezdi.
Gizli bahçenizde
Açan çiçekler vardı,
Gecelerde ve yalnız.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayat Oyunu (Tamamlandı)
Romansa"Ma ve Ra" adlı bir kitaptan çıktı bu hikâye ya da "Ma ve Ra" adında bir kitap yazıldı bu hikâyeden, belki de her şey "mavera" kelimesinden yazıldı, kim bilir! Gerçek ile rüyanın, geçmiş ile geleceğin, soyut ile somutun, madde ile mananın iç içe geç...
