Niebo. Piekło. Czyściec. EXO

Chapter 22

Chanyeol POV.

Głęboko oddychając szedłem za Layem. Nie moja wina, że boję się jego chłopaka, okej?

Nie wiem do czego jest zdolny, ale po tych wszystkich nocach, w których chowałem Laya u siebie w szafie przed rozwścieczonym Junmyeonem...

Wiem, że muszę być gotowy na wszystko.

Ale patrząc na to z innej strony, chyba nie jest tak źle. Przynajmniej każdy się dowie, że nie jestem jakimś chorym psycholem i nie biję swojego króliczka. Bo jakżebym mógł? Jaki tatuś uderzy swojego króliczka? Jaki?

- Nie denerwuj się, stary. - Lay poklepał mnie po plecach, gdy przekraczaliśmy próg jego willi. - Najwyżej zrobią na tobie sekcję zwłok. Chen się ucieszy.

- Dzięki. - Uśmiechnąłem się, pomimo drżących dłoni i potu na karku. - Ale, że sekcja zwłok?

- Nie pytaj. - Wyjaśnił, zdejmując buty i zakładając kapcie. Mi też jedną parę podał. - Wolisz nie wiedzieć, co Soo kupuje przez ziemski internet.

- Wolę nie wiedz...

- Channie? Możesz na chwilę?

- Jasne. - Odwróciłem się do Baekhyuna, który nie wiadomo skąd pojawił się w korytarzu prowadzącym do kuchni i dalej, do jadalni. - Coś się stało?

Spojrzał się na mnie i złapał moja rękę. Zdezorientowany dałem się pociągnąć do łazienki. Zamknął za nami drzwi i przekręcił klucz w zamku.

- Baekkie? Co ty robisz? - Zapytałem, gdy tylko odwrócił się w moją stronę. - Nie rozu...

- Ciii. - Wyszeptał. - Chowamy się.

- Ale dlacze... - Chciałem zapytać, ale na dźwięk tłuczonych talerzy zdałem sobie sprawę z tego, jak bardzo mam przesrane. - Ach, zapomniałem.

- Zapomniałeś? - Zapytał z dziwnym niepokojem w głosie.

- Znaczy, bo ty... Łazienka i tak dalej... - Plątałem się, coraz bardziej się rumieniąc.

On za to tylko patrzył na mnie z dołu, przegryzając wargę, przechylając głowę w bok.

- To znaczy, że masz na mnie ochotę?! - Zapytał z dziwnym uśmieszkiem. - Nareszcie!

- Nie! - Layu, w coś ty mnie wpakował?! - Nie o to mi chodziło!

- Nie? A o co?

- No, że... Baek, przestań. - Zabrałem jego ręce spod mojej koszulki. - Nie spodziewałem się, że schowamy się w ciemnej łazience.

- A gdzie mamy się schować? - Szepnął wprost przy moim uchu. - Znaczy możemy iść do twojej sypialni, ale sam wiesz...

- Ehem.

- Baekkie, nie rób tak! - Warknąłem, gdy tylko jego dłoń znalazła się w na materiale moich dresów. Nie przestał. - Baekhyun, nie teraz!

- A kiedy? - Roześmiał się, ale posłusznie zabrał dłoń.

- Ehem. - Warknięcie.

Warknięcie za moimi plecami.

Z dziwnym przeczuciem odwróciłem się, trzymając swojego króliczka za sobą. Jestem dobrym tatusiem i nie pozwolę, aby coś mu się stało.

- Ehem. - Ktoś nadal warczał. - Możecie przestać? Nie jesteście tu sami...

- BamBam?! - Zapytałem.

- BamBam?! - Baekhyun wychylił się zza moich pleców. - Słyszałeś wszystko?!

- Ehem. - Warknął on jeszcze. - Tak, słyszałem.