Kalbimin Hükümdarı [BxB]

BÖLÜM:1

Yazım yanlışları için şimdiden pardon...

Saatlerdir önünde yiyişen çifti izlemekten delirmek üzereydi.Önce gidip bir güzel ikisininde üstüne kusmak istiyordu.Daha sonrası zaten sinir krizi geçirip canı çıkana kadar ağlamaktı.Her gün katlanmak zorunda olduğu manzara sinirlerini yeterince hoplatmıyor'muş gibi birde yiyişmeleri iyice sinirlerini bozmaya başlamıştı genç çocuğun.

Yanında oturan arkadaşı tarafından dürtülünce kırmızı görmüş boğa gibi bakışlarını onun üzerine dikti.''Kanka ya iyi misin?'' bakışlarını son kez iki sıra önündeki çifte götürüp tekrar arkadaşının üzerine dikti.''Çok iyiyim kardeşim şu ikisi var'ya ikisinin kafasını birbirine sürtüp çıkan kıvılcımla onları pişirecek kadar iyiyim sen?'' arkadaşının gözleri yuvalarından fırlayıp önüne düşecekmiş gibi açıldı.

Neden gidip çocukluğundan beri tanıdığı en yakın arkadaşına aşık olmuştu'ki?Kafasını tekrar önüne çevirerek gittikçe birbirine yakınlaşan çifti gördü.Acilen bir şey yapması gerekiyordu aksi taktirde öpme hayali kurduğu dudaklar.O kızın dudaklarını öpecekti ve o bunu kaldırabileceğini pek düşümüyordu.

Sıranın üstündeki şu şişesini attı bilerek.Sevdiği adamın kafasına fırlattı.Büyük ihtimal canı acımıştı ve akşam şişeyi attığı için vicdan azabı çekecekti ama şuan bu umurunda değildi.

Sevdiği adam eliyle şişenin denk geldiği yeri ovalarken.Kendisine doğru dönmüş ve edeceği küfürü beklemişti. ''Amına koyayım Burak! Kafamı siktin lan resmen.'' Aldığı cevap karşısında gözlerini devirmeyi ihmal etmemişti tabi ki."Kusura bakma ya çöpe atıyordum kafana geldi. Hem kalın kafalısın sen, bir şey olmamıştır."

***

İki derstir yanında uyuyan sevdiğini izliyordu,özlemişti yanındaydı uyuyordu belki ama sesini özlemişti gözlerinin konuşurken ona bakmasını özlemişti.En çokta gülümsemesini özlemişti üç yıldır seviyordu onu ama hala doyamamıştı ki ona çünkü hiç onun olmamıştı.Hep başka kızlar doya doya görmüştü o gülüşü o hiç doya doya bakamamıştı ve bu çok kötü canını acıtıyordu ama ne yaparsa yapsın hala onu deli gibi seviyordu.Şu sevdiğine karşı üç yıldır sevgisi ne bir gram azalmış ne de soğumuştu, aksine daha da çok sevmişti. Onun var olması bile mutlu olmasına yetiyordu zaten.

Elini tam sevdiği adamın yanağına götürecekti Burak fakat unuttuğu bir şey vardı sınıftalardı. Sınıfta oldukları yetmiyormuş gibi kuyruğu sıkışmış gibi tepesinde bağıran kıza çevirdi bakışlarını.Bakışlarını gören kız biraz ürkse de yanında masumca uyuyan sevdiğine bağırıyordu.Belkide bağırmak az gelir çığlık atıyordu.

''Ne var amına koyayım ne var ne uyandırıyorsun uykumdan lan!?Bağırma kulağımın dibinde sanki kuyruğunu sıkıştırmışlar nerenden çıkıyor bu ses anlamıyorum ki.'' Gözleri hayretle açılan Burak sadece olanları izliyordu.Suç kızdaydı, sonuçta sevgilisi olarak Kaan'ın uykusundan uyandırılmasını sevmediğini bilmesi gerekir hem de böyle uyandırılırsa hiç sevmediğini bilmesi gerekirdi .Kaan sakin ve sevdiği kişi tarafından öperek uyandırılmayı severdi.İki aydır çıkmalarına rağmen bunları öğrenemdiyse eğer bir şey demiyordu Burak.

Gözlerini yanında dikilen kıza çevirdi Burak.Kız'ın gözleri dolmuştu sanki ağlamamak için kendini sıkıyor gibiydi.Eğer Kaan'a aşık olmasaydı kız için üzülürdü ama şu an hiçbir duygu hissetmiyordu kıza karşı, çünkü o çok ağlamıştı ve ağlamasının nedenlerinde son zamanlarda o kız vardı. Acımasızlığı bu yüzdendi belki de. Bir daha düşündü ve kesinlikle bu yüzdendi. Bakışları ikisi arasında mekik dokurken ,Kaan'ın gözlerindeki duygusuzluğu görmüştü.Sabah aşkla bakan o değilmiş gibi şimdi hiçbir duygu olmadan bakan da oydu.