Kalbimin Hükümdarı [BxB]

BÖLÜM:47 Focus

''Gel biz zamana bırakmayalım, çünkü ben seni çok özledim.."

Focus

🍷

Kucağımda uslu uslu oturan bebekle birlikte parkta oturmuş oynayan çocukları izliyorduk birlikte.Bu kadar küçük olmasaydı oda onlarla oynayabilirdi ama dediğim gibi küçücüktü ve daha yürümeyi bile bilmiyordu.

Kafasına dudaklarımı bastırıp kollarımı sıkılaştırdım.O kadar masumdu ki dünyanın kötülüğünden haberi yoktu daha, onu neler beklediğinden; mesela birine aşık olacağından canından çok seveceğinden, onsuz nefes alamadığından,o yokken boşlukta hissedecekti belki benim gibi?

Onun için defalarca göz yaşı dökecekti ya da hıçkırarak ağlayacaktı.Sadece onu isteyecekti çünkü bilecekti o zaman güvende hissedeceğini nasıl şu an sadece annesinin kollarında kendini güvende,huzurlu hissediyorsa aşık olduğu zaman o duyguları o unuttuğu duyguları aşık olduğu adamın kollarında tekrar hatırlayacaktı.

Parkta tekrar gözlerimi gezdirdim oynayan iki,üç çocuktan başka kimse yoktu.Bacaklarımda oturan bebek huysuzlandığında bacaklarımı salladım.Hoşuna gitmiş olacaktı ki hemen susmuştu.Gülümsedim.

Dudaklarımı örten bir elle neye uğradığımı şaşırdım.Boynuma bastırılan dudaklarla Kaan'ın olduğunu anlamıştım.Tenime değen dudaklar onun olunca her türlü anlardım.Sevdiğim dudakların dokunuşunu bilmemem ayıp olmaz mıydı zaten?

"Hmm."ladı.Elleriyle dudaklarımı kapamasına rağmen gülümseyip avucunu öptüm.Kucağımdaki küçük,kafasını çevirmiş ne olduğunu anlamak ister gibi meraklı bir şekilde bizi izliyordu.Boynumu ısırıp bankın etrafından geçip yanımıza oturdu.

Dudaklarımda oluşan gülümseme hala gitmemişti.''Ne yapıyorsunuz burada yavrum?''Onu parka çağırdığımda bu kadar hızlı geleceğini tahmin etmemiştim vede muhtemelen tek olacağımı düşünüyordu ki doğru düşünüyormuş.

Son dakikaya kadar bende öyle düşünüyordum zaten de, kucağımdaki bebeğin annesi son anda ağladığı için kucağıma tutuşturmuş kendi evimden atmıştı bizi.

Dizimdeki bebeğe eğilip başını göğsüne bastırıp sağ sola hareket ettirdiğinde bebeğin kendisi gibi küçük kahkahası parkı doldurdu.Gülümseyip bebeği kucağımdan alıp onun kollarının arasına verdim.Koltuk altlarından kavrayıp havaya doğru kaldırdı o gülümseyerek bebeği havada sallarken küçükte ona uyup arada kahkaha atıyordu.

Bankta ikisine doğru dönüp dirseğimi bankın yaslanma yerine koyup başımı da avuç içime yasladım.Gülümseyerek sevgilimi izliyordum.Şu an ki görüntüsü kesinlikle görülmeye değer bir manzaraydı kucağındaki bebekle o kadar yakışıklı ve seksi gözüküyordu ki muhtemelen bundan onun haberi yoktu.Küçük bebeği kıskandım.

Sonunda yanında oturduğum aklına gelmiş olmalıydı (!) Bebeği kucağına oturtup yüzünü bana çevirdi.''Bebekle geleceğini bilmiyordum.''Bende bilmiyordum ki zaten.

"Hamileydim ya ben, sana söylemeyi unutmuşum doğurdum işte dedim bir çocuğumuzla tanış falan."Ciddi ciddi dinliyordu beni.Gülümsedim.

Önce bebeğe sonra bana sonra tekrar bebeğe baktı."Daha sevişeli dokuz ay olmadı yavrum ne ara yaptık?"Dalgaya dalgayla karşılık veriyordu fakat utanmıştım.O konuyu açar açmaz kızarıyordum elimde değildi ki.

''Çok sarhoştum hatırlamıyorum ben.''Gülüşüne bakarken, ileride hala birlikte olursak evlat edinir miydik diye düşünmeden edemedim. Onunla oynayışı, ağlayınca onda susması vede birlikte uyudukları?Normalinden fazla hayal kuruyordum ama bu hayallere engel olamıyordum bilinç altım benim sözümü dinlemeyerek ısrarla hayalini kuruyordu.