Kalbimin Hükümdarı [BxB]

BÖLÜM:11

Ve ben o gece içim sökülene kadar ağlamıştım...

Korku;Bir insana her şeyi yaptıra bilecek tek şey olabilir ya da hiçbir şey yaptıramayan tek şey.Bu kişiden kişiye değişen bir şey bence kimileri dediğim gibi korkusundan herkes ona istediği şeyi yaptıra bilir.Örnek olarak'ta şöyle düşünün; Ailenize diyelim biri bir sırrınızı söylemekle sizi korkutuyor tabi'ki sizde öğrenmemeleri için onun tüm dediklerini yapıyorsunuz böyle korkudan her şeyi yapmış oluyorsunuz.Hiçbir şey yaptıramamasına gelirsek ona da örneğim şöyle;Uçağa binip bir ülkeye gidip gezmek istiyorsunuz veya sevdiğiniz bir şarkıcının konserine gitmek istiyorsunuz ama uçak korkukunuz olduğu için bunu yapamıyorsunuz.Buda korkunun yaptıramadığı şey.Burak'ın korkusu ona hiçbir şey yaptıramıyordu,çünkü olduğu yerde donup kalıyor hareket bile edemiyordu.

Şunu'da unutmayın bir insan sevdiği için her şeyi göze alabilir,yapabilirdi ama eğer gerçekten ona değer veriyorsa.

Ne kadar ses yapmamaya çalışsa'da ufak tefek sesler çıkarmıştı.Gerçi gök gürültüsüne uyanmamışlar şimdi uyanacaklar diyerek düşünüp adımlarını merdivenlere çevirip ikişer ikiler, üçer üçer çıktı.Sonunda Burak'ın odasının kapısına gelince hiç beklemeden daldı içeriye.Sevdiğini aradı odada ama karanlıktı ve onu görmek o kadar zordu ki.Adımlarını yatağa dahada yakınlaştırdığında görebilmişti.Boşuna küçüğüm demiyordu.Kendini yatak başlığına dayamış,ayaklarını kendine kadar çekip kollarıyla etrafını sarmış.Kafasını bacaklarının arasına almıştı.Çok korkmuşa benziyordu.

Yatağın yanına oturan Kaan'ı fark etmiş olucak ki direk sevdiğinin boynuna sardı kollarını.Kaan'da onun istediğini verip kollarını beline doladı."Korkma ben burdayım artık.Yanındayım hiçbir yere gitmiyorum."Burnunu çeken bedenin saçlarını okşamaya başladı.

Bacaklarını yatağa uzatıp küçüğünü göğsüne yatırıp saçlarıyla okşamaya başladı.İlk geldiğine göre biraz daha sakindi."Sana bir şey anlatmak istiyorum Burak biliyor musun?Bunu sana sabah söyleyemedim ama şimdi söyleye bilirim."Kafasını hayır anlamında sallayan Burak'ın başına öpücüklerini kondurdu."Şimdi sen ağladığın için yağmur yağıyor.Sen ne zaman o güzel gözlerinden yaşlar damlatsan yağmur yağıyor.Ben artık o güzel gözlerinden yaş akmasını istemiyorum"

Kafasını eğip Küçüğünün dudaklarına,en masum öpücüğünü verdi.

Gözleri yavaş yavaş kapanıp uyuya kalan sevdiğine baktı Kaan.

Öylesine masumdu'ki ona sahip olduğu için şanslıydı.Burak ona her zaman iyi gelmişti fakat Kaan bunu daha önce fark edememişti onu bunca yıl istemeden kırmış,canını yakmış,ağlatmıştı ama şimdi tüm yaptığı şeyleri düzeltecek onu çok mutlu edecekti.

Ellerini sevdiğinin beline dolayıp kaşık pozisyonunu alıp kendine daha çok çekti.Nasıl Kaan'ın sarılması Burak'ın huzuruysa.Burak'ın kokusuda Kaan'ın huzuru olmuştu.Birbirkerini tamamlayan bir çift.Sevdiğinin dudağına küçük bir öpücük kondurup.Küçüğünün kokusunu içine çekerek gözlerini yumdu.

***

Burnuna gelen sevdiğinin kokusuyla gözlerini araladı Kaan.Demek ki hala uyanmamıştı Burak.Hep uykucuydu bu huyundan hala vazgeçmemişti ve görünen o ki vazgeçecek gibi'de gözükmüyordu.Kolunun altındaki Burak'ın önce saçlarına daha sonra yanaklarına oradan'da dudaklarına doğru yola çıktı."Uyan malısın artık.Bu kadar yeter uyuduğun.''Kolunun üzerinde yatan genç sırtını dönünce gülümseyip dudaklarını masumca uyuyan gencin yanaklarına bastırıp yataktan kalktı.

Uykusu varla yok arasındaydı.Yağmur durana kadar Burak'ı izlemiş geri kalan vakitte'de iki üç saat uyuyabilmişti.Komidinin üzerinde titreyen telefonunu alıp.Adımlarını daha rahat konuşabilmek için Burak'ın banyosuna attı.