Kalbimin Hükümdarı [BxB]

BÖLÜM:33 I'm A Hater

Şarkı;
Bebe Rexha - I'm A Mess

'bir gün bu günler geçecek ve sen dizime başını koyup "hiç bitmeyecek sandım" diyeceksin gülerek. söz, hiç ağlamayacağım'

I'm A Hater.

💧

"Burak!" ortamda duyulan yabancı sesle geriledim.

"Hassiktir."

Buraktan

Adımın odada yankılanması, Kaan'ın hızla gerilemesi sayesinde şoka uğramış hiçbir tepki vermeden öyle duruyordum tek yapabildiğim hızla yataktan kalkıp kendimi duvara mıhlamış bir şekilde sesin kime ait olduğunu algılamaya çalışıyordum. Aynı ses tekrar odamın içini doldururken sesin sahibini tanışmıştım. Annemdi.

Bakışlarımı yeni barıştığım sevdiğime çevirip baktım.Oda benden farksız sayılmazdı şaşırmış ve gerilmişti.Odanın ışığı yanmadan önce eşofmanımı giymeyi akıl edebilmiştim.Odadaki ışık gözümü aldığında karıncalanan gözümü kısıp ovaladım. Alışmasını bekledim.

Annemin Kaana doğru yaklaşıp. Kolunu tutup odanın çıkışına sürüklemeye başladığında harekete geçmem gerektiğini algılayıp odamdan çıkmadan önünü kestim. ''Seninle sonra konuşacağız Burak çık önümden!'' Bağırmasıyla yerimden irkildim.Babamın yılda bir kere balığa gitmesi iyi denk gelmişti.Aksi taktirde onun nasıl tepki vereceğini bilmiyordum.

''Bırak Kaan'ı'' Onu tutan kolu tutup çektim ama başarısız oldum.Beni kenarı itip sırtımın duvara çarpmasına neden olduğunda acıyla inledim. Kaan kolunu kurtarıp hızla yanıma geldiğinde olduğun yerde yere doğru kaydım. ''Sikeyim canın acıdı mı?''Başımı hayır anlamında sallayıp Kaan'ı kendime doğru çekip sımsıkı sarıldım. ''Ben seni kaybetmek istemiyorum.'' Beni kendinden ayırıp ellerini yanaklarıma koyup elmacık kemiklerimi okşadı. Başımı eline yaslayıp gülümsedim.''Senin peşini bırakmam artık sok bunu o aklına.Başına büyük bela aldın.'' Gülümsedim.

Yanağımdaki el çekilirken ayağa kalkıp nedenine kötü kötü baktım.O bana bakmayıp doğruca Kaana bakıyordu.''Seninde anneni arayıp söylemeden git buradan.'' Kaan gözlerini kapatıp başını geriye atmıştı sabır diler gibi bir hali vardı.''Sabır lütfen çok az sabır istiyorum.'' Olduğum yerde tekrar çöküp bakışlarımı onun gibi tavana kaldırdım.En azından biraz neşelene bilirdik.Kulağına yaklaşıp fısıldadım

''Aşkım, bildiğim kadarıyla tavanım sana sabır veremez yanılıyor muyum?''Çenemden tutup yüzlerimizi aynı hizaya getirdi. ''Mert çık sevgilimin içinden.'' Kıkırdayıp gözlerine baktım. Gözlerini kısıp baktı bana bir süre. "Hadi git artık.İyiyim ben sorun yok.Yarın görüşürüz." Umarım diye fısıldadım.

"Arasın Burak bırak.Gitmiyorum bir yere." Bu sefer oflayan bendim.

''Kaan bir kerede dinle beni ya hadi.'' Bir süre gözlerini kapattı. Kulağıma yaklaşıp fısıldadı. ''Tamam ama bana mesaj atacaksın.''Kafamı sallayıp gülümsedim, yanağımı öpüp kalktı.Koyduğu eşyalarını geri alıp odamdan çıktı.Dış kapının yankılanmasıyla birlikte evden çıktığını'da anlamış oldum.

Balkona çıkıp arkasından baktım. Onunla olduğum zamanki mutluluğu kimseyle hissetmiyordum. Onun doldurduğu o yeri kimse dolduramazdı ama şimdi o yanımda değildi ve o boşluk kendini yine belli etmeye başlamıştı bile.

Odada yankılanan yalancı öksürük sesiyle içeri girip yatağıma oturdum.''Bir açıklama bekliyorum Burak.''

''Açıklanacak bir şey yok.'' Çok şey vardı ama senin bilmen gerekmezdi.