How i met your daddy | yoonmin ✔️

19.So I felt pressured, more and more

Jungkook

Czekał przed drzwiami, ściskając w dłoniach dwa bukiety czerwonych róż.

Dwa bukiety, dla dwóch wyjątkowych kobiet. I jeden, który zakupił tuż przed wyjściem stojący w wazonie, w mieszkaniu jego największego skarba.

Bo Jungkook naprawdę się starał.

I jakkolwiek wyobrażał sobie wizytę w domu pań Kim, nie przypuszczał, że poczuje się w nim tak przytulnie. Gdy tylko te dwie urodziwe kobiety wpuściły ich do środka do jego nozdrzy przedarł się zapach świeżo wypieczonego ciasta.

A on bał się, że będą próbowały go otruć...

Przecież od początku było jasne, że był ich ukochanym i jedynym zięciem!

Przeszli do wysokiego stołu, który stał na granicy oddzielającej kuchnię z salonem i usiedli naprzeciwko siebie, Jungkook z Taehyungiem, mama z mamą. Dopiero teraz zauważył jak spod stolika wychyla się podekscytowana mordka małego chihuahua z markową obrożą z Gucci.

Skoro czworonożny przyjaciel traktowany był po królewsku, ludzie nie mogli być gorzej. Zaraz na stół powędrowały same pyszności, a on martwił się tylko jak zdoła pomieścić je wszystkie w swoim żołądku. Choć z grzeczności nie odmawiał kolejnych porcji dokładek.

– Oh, Jungkookie. Nie wyobrażasz sobie jak bardzo cieszymy się, że do nas wpadłeś. Od dawna marzyłyśmy, żeby Taehyungie przyprowadził do naszego domu takiego przystojnego i eleganckiego mężczyznę. Ale on ciągle był zapracowany, miewał te swoje dziwne humory. To cud, że się u nas zjawiłeś!

– Mamo, błagam cię. Tą rozmową sprawicie, że zaraz sobie stąd pójdzie. – Taehyung spuścił głowę z zażenowania, zakrywając się jedną ręką, drugą natomiast, nabijając jedzenie na widelec. – Czy nie możemy choć raz zachowywać się jak normalna rodzina? – poprosił, ale jego mamy ani trochę się tym nie przejęły.

– To może opowiecie nam jak się poznaliście?– zaproponowała druga z kobiet, nie odrywając oczu od Jungkooka. Chłopak uśmiechnął się, odkładając sztućce na bok i popijając szklankę wody.– Taehyung zawsze tak mało nam o tobie opowiada.

– Jestem sąsiadem Taehyunga. On mieszka piętro niżej ode mnie. Pewnego dnia schodziłem na dół, kiedy wypakowywał swoje rzeczy, więc zaproponowałem, że mu pomogę. Wtedy po raz pierwszy wymieniliśmy się imionami.– A raczej wyzwiskami. Taehyung nazwał Jungkooka kretynem, a Jungkook Taehyunga niegodziwcem, na co na pożegnanie blondyn zatrzasnął mu drzwi przed nosem.

– I zakochałeś się w nim od pierwszego wejrzenia, tak? – Jaka była jego pierwsza myśl o Taehyungu? Ta chwilę przed tym zanim okazał się bucem, który wiecznie ma o coś pretensje...

Pomyślał, że ma ładną buzię. Duże kocie oczy. Pociągające spojrzenie.

Zastanawiał się też jak smakują jego usta.

Czasem, gdy się kłócili miał ochotę wpić się w nie bez ostrzeżenia, by wokoło zapanowała idealna cisza i spokój.

Koniec końców, udało mu się to zrobić.

W chwili, w której najmniej się tego spodziewał.

Bo Taehyung był dla niego niespodzianką.

Nieświadomie wpuścił go do serca i zatrzymał na dłużej.

Serca, którego na nowo uczył się obsługiwać.

– Nie. Chociaż już wtedy uważałem go za bardzo przystojnego mężczyznę, potrzebowałem czasu, żeby poznać go bliżej i zrozumieć, co tak naprawdę czuję. Taehyung bardzo mi pomógł...Możliwe, że bez niego nigdy bym się nie odnalazł.– Przygryzł wargę, przyglądając się siedzącemu obok niego blondynowi. Ten zaczerwienił się nieznacznie na słowa mężczyzny.