How i met your daddy | yoonmin ✔️

33.Every time I look into your eyes I see it

Jungkook

– Naprawdę zorganizowałeś to wszystko z powodu moich urodzin? – Spoglądał oczarowany na wystrój paryskiej restauracji, to na swojego zabójczo przystojnego chłopaka i nie mógł uwierzyć, że to wszystko działo się naprawdę. Właśnie spędzał najlepsze dni swojego życia z wymarzonym mężczyzną u boku, który sprawiał, że czuł się wyjątkowy i kochany. 

– Chciałem tylko, żebyś był szczęśliwy – przyznał szczerze Jungkook, a uśmiech nie schodził mu z twarzy, gdy obserwował podekscytowanego Taehyunga. Lubił go rozpieszczać, a jeszcze bardziej lubił, gdy był radosny z jego powodu. Był pierwszą osobą w życiu, dla której poświęcił tyle czasu i tyle siebie. Żaden poprzedni kochanek nie doświadczył takiego wyróżnienia i nie trafił do serca zamkniętego na uczucia chłopaka. Chciał mu się jakoś odwdzięczyć za to, że z nim wytrzymywał i nauczył go patrzeć na świat w innych kolorach. Gdyby nie jego pomoc, przyszłość mogła zaprowadzić go w dużo gorsze miejsce.

– I jestem. Ale nie musiałeś rezerwować stolika w najdroższej restauracji w mieście! Teraz czuję się źle, bo na twoje urodziny zabrałem cię tylko na koncert. – Objął się ramionami, gdy dotarli do zamówionego przez bruneta stolika z widokiem na nocną panoramę Paryża. Do tej pory sądził, że takie rzeczy dzieją się tylko na filmach. Niegdyś jego największym "szaleństwem" było obejrzenie "Pięćdziesięciu twarzy Greya" i samodzielnie zjedzenie pudełka lodów. Teraz Anastasia mogła mu co najwyżej pozazdrościć, bo ten jej Christian w żadnym stopniu nie dorównywał Jungkookowi.

– Mojego ulubionego rockowego zespołu – podkreślił, przypominając sobie jak wielką radość sprawił mu tym podarunkiem Taehyung. Nie obchodziło go, czy przeznaczył na ten prezent mniej pieniędzy od niego, bo największą satysfakcję sprawiła mu jego pamięć do takich szczegółów. Tym bardziej, że chłopak nigdy nie przepadał za brzmieniami takiej muzyki, a mimo to poświęcił czas, by się tym zainteresować.

– Nadal uważam, że na to wszystko nie zasługuję. Jesteś dla mnie po prostu zbyt dobry. Zrezygnowałeś z własnych zajęć, żeby odbierać mnie z pracy, akceptujesz moje zainteresowania, przetrwałeś święta w towarzystwie mojej rodziny, a po tym całym piekle jakie tobie zafundowałem, zabierasz mnie w podróż. – Pokręcił głową, wpatrzony w jego oczy. Kelnerzy co chwila krążyli przy ich stoliku, nanosząc kolejnych potraw, wina i upewniając się, czy na pewno wszystko im smakuje. Nie mógł narzekać, bo jedzenie było przepyszne, a w tle grała jego ulubiona muzyka klasyczna.

– To nie wszystko. – Jungkook uśmiechnął się tajemniczo, powodując zmieszanie na twarzy Taehyunga. Mimo że lubił niespodzianki, pomysły chłopaka zaczynały go powoli przerażać. Bał czy któregoś dnia nie obudzi się na bezludnej wyspie, gdy brunet zapragnie zapewnić mu nowych wrażeń i uprowadzi go gdzieś bez jego wiedzy.

– Żartujesz sobie, prawda? Nie mów, że przygotowałeś coś jeszcze! – Odłożył sztućce na bok, czując że póki nie pozna odpowiedzi na to pytanie, nie zdoła przełknąć niczego więcej. I może lepiej, bo tylko by się zakrztusił. Dopiero teraz analizując w głowie zachowanie Jungkooka, zwrócił uwagę na to, jak przez ostatnie dni zrobił się podejrzany. W tym przypadku praca i kilkuletnie studia z psychologii średnio pomogły mu rozgryźć umysł chłopaka. A gdy dostrzegł główny powód tego zamieszania, w postaci małego pierścionka z brylantem odebrało mu mowę. 

– Taehyung, czy zostaniesz moim mężem?

...

Jimin

Zbudziło mnie pukanie do drzwi. Przetarłem zaspane oczy, wpatrując się w godzinę na telefonie. Namjoon z Jinem wciąż nie wrócili z pobytu u rodziny, a Jungkook był na urlopie wraz z Taehyungiem. Jedyną osobą, którą podejrzewałbym o spotkanie był Yoongi, jednak godzinę temu poinformował mnie o tym, że go nie będzie. Znowu przypomniał mi się dzień, w którym poznałem Kookstera, a serce jakoś nieprzyjemnie odezwało mi się w klatce piersiowej. Kto mógł dobijać się do moich drzwi o dziewiątej wieczorem?