(Zawgyi)
ကိုခန္႕တစ္ေယာက္ အေမွာင္လႊမ္းလုနီးပါးျဖစ္ေနေသာ အခန္းေလးထဲမွ ေျခာက္ေသြ႕ေနေသာအိပ္ရာေပၚတြင္ ေျပာင္သလင္းေနေသာ မ်က္နွာက်က္ကိုျကည့္လ်က္ တိတ္ဆိတ္ျခင္း၏အရသာကို ခံစားေနမိသည္။
သို႕ေသာ္....
ထူးဆန္းလွသည္။အရင္ကတိတ္ဆိတ္ျခင္း၏ရသကို နွစ္သက္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုတိတ္ဆိတ္ေနေသာအရာရာတိုင္းက သူ႕အားေလွာင္ရယ္ေနျကသလို။ေခါင္းထဲမွအေတြးမ်ားကလည္း လူကိုတျဖည္းျဖည္းဝါးျမိဳေနသည္။
တိတ္ဆိတ္ျခင္းဆိုသည့္အရာ၏ ရသကိုသူရွာမေတြ႕ေတာ့…။
ကိုခန္႕ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္ရင္း အက်ႋက်ယ္သီးနွစ္လံုးအား ဆြဲျဖဳတ္လိုက္ေလသည္။
အရင္ကလိုေဘးတြင္ ဆူညံပြက္ေလာရိုက္ေနမည့္လူမရွိေတာ့ မခံခ်င္ေအာင္လိုက္စေနာက္မည့္ မ်က္နွာေျပာင္တဲ႔လူလည္းမရွိ။
အေသအလဲမုန္းခ်င္ေလာက္ေအာင္ဂရုစိုက္ေပးမည့္လူ…ေႏြးေထြးသည့္ ရင္ခြင္ထဲတြင္ ေခ်ာ့သိပ္ေပးမည့္လူမရွိေတာ့ေပ။အရာအားလံုးကေနာက္ကမ႓ာတစ္ခုလိုပင္။
'ငါေလ…ကမ႓ာသစ္တစ္ခုကိုေရာက္သြားမယ္ဆိုရင္ေတာင္…မင္းကိုငါ့ေဘးနားေခၚသြားခ်င္တာ။'
ကိုခန္႕မ်က္နွာက်က္ကိုေသခ်ာစိုက္ေနရင္း မ်က္ရည္မ်ားက်ဆင္းလာေလသည္။ေသခ်ာျပန္ျမင္ေယာင္ျကည့္မွ ထိုအခ်ိန္ကသူမျမင္ေအာင္ ဖံုးကြယ္ခဲ႔ေသာရွင္းသန္႕၏မ်က္ရည္မ်ား။
ေသြးေပသြားေသာ သူ႕လက္ကို ထိတ္လန္႕စြာျကည့္ေသာအျကည့္။
ေခ်ာ္လဲသြားေသာ္လည္း သူငိုေနသည္ကိုျမင္မည္ဆိုး၍ အတင္းကာ၍ေျပးေသာ ပံုရိပ္မ်ားက သူ႕ကိုစတင္ထိုးနွက္ေနေလျပီ။
ထိုးနွက္မႈ႕တစ္ခ်က္စီတိုင္းကိုလည္း မ်က္ရည္တစ္စက္တန္ေျကးေပးရ၏။
'ေဒါက္…ေဒါက္'
ရုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာေသာ တံခါးေခါက္သံက တစ္ခန္းလံုးလႊမ္းျခံဳသြား၏။ထိုအသံရဲ႕အေနာက္တြင္ ကိုသက္ရွိေနေလသည္။
"ညီ…မအိပ္ေသးဘူးလား"
"အင္း…အိပ္မေပ်ာ္လို႕"
"ေန႕လည္ကကိစၥ"
"ေတာ္ပါေတာ့ကိုသက္ရယ္"
YOU ARE READING
Ice Prince (Uni+ZG)
Romanceမင္းသာငါ့ႏွလံုးသားနန္းေတာ္ရဲ႕ဘုရင္တစ္ပါးပါပဲ...ပိုင္ေလး ရွင္းသန္႕ဆိုတဲ႔လူရဲ႕ဘဝမွာမင္းတစ္ေယာက္ထဲရွိတယ္...... 09/08/2017~5/7/2018 (Edited-15/10/2018~6/11/2018)
