My Boss is a Gangster (COMPLETED)

Over?

CHAPTER TWENTY-NINE

Riana's PoV

"RIANA, ANDYAN NA SILA!!" sigaw ng kapatid ko mula sa labas ng kwarto ko

"Oo na, andyan na..Tss. Di makapaghintay lang noh?!" inis kong sabi

Nahirapan kasi akong kulutin 'yung buhok ko. Ang haba na kasi. Ayoko naman putulin 'to hanggat di pa ako tapos sa graduation ko. May bagong looks na naman kasi akong naisip. Para naman bago ulit ang style ng buhok ko.

Naabutan ko sina Chloe at Ivan sa living room na kinakausap ng Kuya ko. Hinanap ng mga mata ko si Ate Monice. Papunta na sya sa tatlo habang may dala-dalang juice. Si Dad mamaya pa 'yun sa graduation pupunta.

E si mommy kaya. Pupunta din ba?

"Oh Riana!! Andyan ka na pala. Bakit di mo pa suot 'yung itim na toga mo?" pagbabalik sa ulirat ni Ate Monice sa akin.

"Sa school nalang po." sagot ko

"Wow bruha.. you look beautiful today.." compelement sa kin ni Chloe.

Napasimangot naman ako. "Ngayon lang talaga? Tss."

Tumawa naman sya. "Joke lang. Always ka namang maganda ee. Nag improve lang ngayon." kaasar

"Whatever." inismiran ko nalang sya. "Tara na nga lang." nauna na akong maglakad sa kanila. Narinig ko naman ang pagpigil ng tawa ni Chloe sa likod ko. Tss.

Pagkarating namin sa school. Bumungad sa 'min ang black na carpet sa harapan ng gate. Just wow!! Everything are so perfect. Mukhang pinaghandaan talaga nila lahat. Para kaming nasa acquintance party. Lahat ng mga ga-graduate ngayon excited na excited rin katulad namin ni Chloe.

Dumiretso na kami sa gym dahil doon gaganapin ang graduation namin. Marami-rami narin ang nandito sa loob. Nasa kanya kanya na silang lahat sa mga nakaasigned na seat. Nakakalungkot lang dahil hindi kami katabi ni Chloe. Pati narin si Ivan.

"Grabe. Excited na ako." masayang wika ng katabi ko. Halata nga ee.

"Oo nga. Congrats sa atin." sabi ko sa kanya. Buti at kilala ko 'tong katabi ko. Si Jenny.

Sayang nga lang at Valedictorian sana ako, kaso dahil nga dun sa nangyari kay kuya kaya di ako magiging ganun. Kaya Salutatorian nalang ako ngayon. Pero ok lang naman. Wala rin namang akong sinisisi sa nangyari.

Compare nung highschool na dapat nasa pinakaharapan ang mga ganung natanggap na award.. andito kami ngayon sa kanya kanya naming upuan.

Nagsimula nang magbigay ng speech 'yung valedictorian namin. He gave thanks sa lahat dahil nakatungtong at naka graduate na sya ngayon. Medyo teary eyed narin ako dahil sa mga nakakaiyak na speech nya, whis is natamaan ako doon. Parehas pala kami ng sitwasyon. Yung ina nya NANGANGABIT-BAHAY din pala. Ewan ko rin kung ganun din sila. Naka arranged married. Pero kahit na ganun thankful parin sya dahil andito parin yung ina nya na nanunood lang. E sa akin kaya? Andito din kaya sya? Ok lang naman na di ko sya makita basta maramdaman ko lang na andito sya. Pero mas maganda parin 'yung nakikita sya ng sarili kong mga mata. I'm very happy with that.

Nilibot ko 'yung paningin sa loob ng gym. Nakakalungkot lang talaga masyado. Mukha akong bata sa inaakto ko ngayon. Nakita ko sina Dad, Kuya Cielo at Ate Monice na kumakaway sa 'kin. Binigyan ko nalang sila ng matipid na ngiti at umayos ulit ng upo.