Little Guy Deel 2

-7-

Pov. Niall

"Wat is er aan de hand?" vraag ik terwijl ik Harry dicht tegen me aan druk. "Hij mag niet mee op tour, Niall." snikt hij. Louis..... "Wat?" Hij maakt zich los uit mijn greep. "Louis mag niet mee op tour en hij blijft bij Luke!" schreeuwt hij. Hij staat op en ik ook. "Waarom mag hij niet mee?" "De kinderrechter is net geweest." snikt hij. Ik loop naar hem toe en ik omhels hem weer. "Negen maanden, Niall." snikt hij. "Waarom bij Luke? Waarom niet bij één van onze moeders?" "Ik wil hem niet kwijt, Niall." "Oke, we praten straks." zeg ik en ik wrijf over zijn rug. Ik ga op de bank zitten en ik zet Harry op mijn schoot. Hij is te overstuur om te praten.

"Hoe moeten we hem vertellen dat hij ergens anders naar toe gaat. Hij zal boos worden." Ik versterk mijn grip om zijn middel. "We gaan het hem goed uitleggen." "Hij gaat zomaar met een vreemde mee, Niall." "Misschien moeten ze met zijn tweeën al eerder praten. Als Luke en Louis al gepraat hebben samen dan kan hij het minder erg vinden." "Wij zullen het niet minder erg vinden." mompelt Harry. "We kunnen niks veranderen, Haz." "Ik wil hem gewoon niet kwijt." snikt hij. "Je bent hem niet kwijt. We kunnen aan Luke vragen of we hem elke dag mogen spreken. Het is onze zoon ook, we hebben daar recht op." Ik wrijf rondjes op Harry's onderrug. "De tour is over zes dagen. Zes..." "Dan moeten we een leuke zes dagen met Louis beleven." zeg ik. Mijn andere hand breng ik naar zijn krullen.

"Wat is hier gebeurd?" vraagt Liam als ze beide binnen komen. Meteen verbergt Harry zijn gezicht in mijn nekholte. "Het komt goed." mompel ik tegen hem. "Niet weer huilen, je hebt het al te veel gedaan." zeg ik zacht en ik wrijf door zijn haar. "Gaat alles goed?" vraagt Zayn die bij ons komt zitten. "De kinderrechter is geweest." zegt Harry. Ze kijken ons beide fronsend aan. "Waarom?" "De docent die vorig jaar me was heeft tegen hun gezegd dat Louis vaak moe was. Dat hij zich niet kon concentreren en dat het niet goed voor hem is om mee op tour te gaan." zeg ik. "Louis gaat niet mee?" ik schud mijn hoofd. Harry versterkt het grip om mijn middel. "Waar gaat Louis naar toe?" "Luke." "Luke!" Ik knik.

"Haz, het is half 6. We moeten Louis ophalen." we zijn net een half uurtje thuis en Harry was meteen naar de bank gelopen. Hij heeft zich amper beweegt. "Ik kan Louis niet zo ophalen." Ik pak Harry's armen en ik zet hen rechtop. "Haz, kijk me aan." Hij kijkt me aan. Zijn ogen zijn rood en traan sporen op zijn wang. "Ik haal Louis op. Blijf jij hier? Misschien kan je pizza bestellen?" Harry knikt. Ik doe mijn handen om zijn gezicht en ik wrijf over zijn wang. Ik druk een kus op zijn lippen. "Was je mooie gezichtje, baby. Als Louis straks thuis bent gaan we met zijn drieën knuffelen, oké?" Harry knikt. "Morgen gaan we hem alles uitleggen. We maken een afspraak met Luke dat we met zijn vieren gaan praten." Harry knikt weer. "I love you." Harry glimlacht zwak. "I love you too." "Ik ga onze kleine halen. Kan jij zijn Peter Pan pakje uit zijn verkleed kist pakken?" "Ja, Wil jij dezelfde pizza als altijd?" ik knikt. "Louis kan weer een paar stukjes van ons hebben toch? Ik heb niet zoveel trek." "Je moet wel wat eten." Harry knikt. "Ik beloof het." Ik glimlach en druk snel een kus op zijn lippen." "Ik moet onze kleine nu echt gaan ophalen." "Tot straks." zeggen we beide tegelijk. Ik grinnik en druk nog een kus op zijn lippen. Ik doe mijn jas aan en loop naar het het huis van Stan.

"Papa!" schreeuwt Louis en ik til hem op. "Hallo, kleine." Louis giechelt en doet zijn armen om mijn nek. "Ik heb jou gemist." "Ik jou ook, was het leuk om weer met Stan te spelen?" Louis knikt hevig. Louis kijkt om zich heen. "Waar is Papa?" "Papa gaat pizza bestelen en jou Peter Pan pakje klaar leggen." Louis glimlacht en legt zijn hoofd op mijn schouder. "Hey Niall." "Hey Isa, zo erg bedankt dat Louis hier kon spelen." zeg ik en ik laat Louis weer op de grond staan. "Ga maar doei zeggen tegen Stan." Louis rent weg en ik glimlach. "Het is geen probleem. Ze hebben veel gespeeld, ze hebben bijna niet stil gezeten. Waarschijnlijk zullen ze beide straks heel moe zijn." Ik grinnik en ik. "Wil je nog wat drinken of moet je meteen gaan?" ze is altijd vriendelijk. "Ik zou heel graag willen, maar Haz heeft net pizza bestelt en dat zal elk moment moeten komen." ze glimlacht en knikt. "Dat begrijp ik. Misschien kunnen jullie nog langs komen voordat jullie op tour gaan?" "Lijkt me gezellig." glimlach ik. "Hebben jullie morgen wat rond het avond eten wat te doen? Jullie kunnen hier eten." "Zeker? Heeft u nog wat nodig wat we kunnen meenemen?" "Een goed humeur is genoeg." Ik glimlach en omhels haar kort. "Nogmaals heel erg bedankt." "Het is geen probleem, lieverd. Louis is een schat." Ik glimlach en knik. "Lou? Kom je we gaan naar Papa." de twee Jongens rennen de gang in. Beide giechelen ze. Ze hadden elkaars handje vast. "Geef Stan nog een dikke knuffel. Morgen kunnen jullie weer spelen." beide juichen ze. Ze omhelzen elkaar en daarna pakt Louis mijn hand. "Tot morgen Stannie." Stan zwaait en Louis doet hetzelfde. Ik glimlach en we lopen samen de deur uit. "Had je een leuke dag?" vraag ik als ik Louis op til. "Het is altijd leuk met Stannie." "We gaan morgen bij hun eten? Vindt je dat leuk?" Louis kijkt meteen me aan. "Echt?" ik knik en Louis glimlacht breed. "Mag ik dan in mijn Peter Pan pakje?" ik knik.