Little Guy Deel 2

-9-

Pov. Harry

Onbekend:
hey Harry ik ben het, Luke.

U:
Hi

Luke:
ik wilde met je praten over het gebeuren met Louis.

U:
Ik wilde hetzelfde.

Luke:
Ik wil Louis niet van je afnemen. Ik weet dat ik dat gezegd heb, maar dat wil ik niet. Als Louis bij mij is mag je altijd bellen. Als Louis jou wilt bellen doe ik dat. Als jullie een pauze hebben mag je komen en kom je hem zien. Ik wil hem echt niet van je afpakken, je bent een goede ouder. Ik heb je gezien met Louis.

U:
Serieus? Ik mag gewoon bellen?

Luke:
Ja, het is ook jou kind. Ik weet dat het slecht tussen ons is gelopen en ik heb er spijt van. Ik was nog niet klaar voor kinderen, maar ik heb zo spijt dat ik je zo heb laten zitten. Ik ben blij dat de jongens jou hebben geholpen. Niall is ook een geweldige vader voor Louis.

U:
Ik weet niet wat ik kan zeggen.

Luke:
Weet Louis het al?

U:
Nee, we gaan het hem morgen vertellen.

Luke:
Ik dacht dat we misschien binnenkort met zijn allen kunnen praten. Dat Louis weet wie ik ben en wie wie Calum enzo zijn.

U:
Ik dacht aan hetzelfde. Ik wil zeker weten dat Louis in goede handen is.

Luke:
Ik ben veranderd, Harry. Als ik alles kon terug draaien had ik het gedaan.

U:
Woensdag? Om 13:00?

Luke:
Perfect. Dankjewel Harry

U:
Geen probleem, ik hoop dat je het meent wat je allemaal hebt gezegd.

Luke:
Ik meen alles 100%

U:
Ik zie je woensdag. Ik moet gaan, doei.

Luke:
Doei, nogmaals bedankt voor deze tweede kans.

*volgende dag, in de middag *

"We moeten het hem nu vertellen." zegt Niall zacht. Ik knik en zucht. "God, Niall hoe zou hij reageren. Zal hij boos worden? Zo boos dat hij ons gaat haten? Hij gaat waarschijnlijk huilen en wij mogen niet huilen, want dan raakt hij in paniek." "We moeten het goed met hem over hebben." Ik knik. Ik loop naar de trap en neem even diep adem.

"Louis! Kan je even komen?!" "Ja!" de deur gaat open en Louis rent naar de trap. "Niet rennend op de trap." zeg ik meteen. Louis gaat stapje voor stapje de trap af. Hij strekt zijn armen als hij dicht bij mij is. Ik til hem op en ik druk een kus op zijn wang. "We moeten even praten. Je moet goed luisteren naar ons en niet meteen weglopen, beloofd?" Louis knikt zacht. "Papa je maakt me bang." ik zet Louis op de bank en Niall en ik gaan tegenover hem zitten.

"Zaterdag begint de tour." Louis knikt en glimlacht. "Er is iets gebeurt en als het anders kon hadden we het anders gedaan." Louis kijkt ons raar aan. "Gaan we niet meer op tour?" ik pak Louis zijn handjes. "Er is iemand gekomen om met mij te praten over jou. Je weet de juf van vorige keer nog?" Louis knikt. "Zij heeft gezegd dat jij heel vaak moe was en dat het niet goed voor je was." Louis handen verlaten die van mij. Zijn ogen beginnen al te wateren. Niall legt zijn hand op mijn rug. "Je weet Luke?" "Die stoute man?" "Hij is veranderd. Hij is heel lief voor mij, voor papa, voor iedereen. Er is dus een vrouw geweest en die heeft vertelt dat jij niet met ons mee mag, maar je blijft bij Luke. We gaan elke dag bellen, ik ga je spreken voordat je naar bed gaat. We gaan heel veel bellen, dat beloof ik je. " tranen rollen over zijn wangen. "Nee! Nee ik ga mee!" Ik schud mijn hoofd. "Je gaat naar Luke." "Nee! Ik blijf bij jullie!" "Wij kunnen er niks aan doen, Louis. We hebben alles geprobeerd." Louis staat op en ik pak hem vast. "Louis, blijf." "Jullie vinden het nu iet erg! Jullie huilen niet!" Hij krijgt zich los en hij rent naar boven. Ik sta op, maar Niall pakt me vast. "Ik denk dat we hem even moeten laten." "Hij is overstuur Niall." Ik klem mezelf tegen hem aan.

Ik hoor boven spullen vallen. Ik ren naar boven en ik open Louis zijn deur. Hij ligt daar op zijn bed met zijn knuffel dicht tegen zich aan. Niall en ik lopen samen naar Louis toe. "Weg." Ik zucht en kniel voor hem neer. "We moeten praten, Love. " "Weg." "We willen alles zeggen." Louis kijkt me aan. Zijn ogen zijn helemaal rood. Niall zet hem voorzichtig rechtop.
"We gaan elkaar zien. Elke dag bellen, Skype en wij zullen elke avond voor je zingen als je dat wilt." Louis knikt. "We kunnen aan Luke vragen of je naar een concert mag? En misschien kunnen jullie mee als jij vakantie hebt. En als papa en ik een vakantie hebben komen we meteen naar je toe. Je gaat samen met Luke naar oma, Luke brengt je naar school, naar je vriendjes om te spelen." "Jullie gaan me niet vergeten?" vraagt hij zacht en zijn stem breekt door de zin. "Hoe kunnen we onze zonnetje vergeten?" zegt Niall en Louis kijkt hem aan. "Beloofd?" Niall steekt zijn pinkie naar Louis. Louis doet zijn pinkie erom heen.

"Louis? Je weet dat Niall niet jou echte papa is, toch?" Louis knikt. Niall kijkt me aan. Ik adem even diep in en uit. "Luke, waar jij dus naar toe gaat is jou andere vader. Hij moest weg om een reden, maar hij is je nooit vergeten." Louis knikt zacht. "Ben je boos?" Louis schud zijn hoofd. "Niet boos, ik ben bang." "Waarom, lieverd?" ik pak zijn kleine handjes vast. "Hij is geen lieve man zei jij." "Hij is veranderd. Hij is nu zo lief voor mij. Ik mag zovaak bellen op een dag naar jou als ik wil, is dat niet lief?" "Heel lief." zegt Louis zacht. "We kunnen vragen of jullie samen naar de dierentuin kunnen? Samen naar aapjes kijken, lijkt je dat leuk?" Louis knikt. "Deze woensdag gaan we met hem praten en dan kan jij hem leren kennen." Louis knikt zacht en zijn onderlip begint weer te trillen. Niall legt Louis op mijn schoot en Louis begint hard te huilen. "Ik wil papa en jou niet kwijt, papa."