Little Guy Deel 2

-30-

Pov. Harry

"Papa." Ik kijk naar Louis en zijn ogen gaan open. "Hey Boo." Hij kijkt mij aan. "Knuffel." mompelt Louis. "Kom hier." glimlach ik en hij doet zijn armen om Louis heen. "Hoe voel je je?" "Geen hoofdpijn." glimlacht Louis. Ik leg mijn hand op zijn voorhoofd. "Je bent niet meer zo warm." zegt Harry "Voelde mij niet lekker deze nacht." zegt Louis zachtjes. "Maar nu voel je je beter, toch?" Louis knikt. "Goedzo, dat kunnen we straks tegen de dokter zeggen." "Ja, wil naar huis." zegt Louis. "Snel lieverd." zegt Harry en hij drukt een kus tegen Louis voorhoofd. "Papa ben nog wel moe." "Je mag slapen, je lichaam wilt dat graag." zegt Harry. "Jij gaat niet weg?" "Nee en straks komen papa, Lili en Zaynie weer." "Daarna huis?" "Dat moeten we vragen." Louis knikt. "Papa wanneer mag dit eraf." vraagt Louis en wijst naar zijn gips. "Dat moet een paar weken erop blijven zodat jou bot weer kan helen." "Maar ik wil het er niet op." Ik antwoord niet, ik wrijf over Louis heup. Meer vragen stelt hij niet meer en hij sluit zijn ogen.

"Hey." Ik kijk op en ik glimlach wanneer ik Niall zie. Ik ga voorzichtig van het bed af en ik omhels Niall stevig. "Hoe was hij vannacht?" ik zucht en ik kijk hem aan. "Koorts, hoofdpijn, vreselijk dus. Maar nu is de koorts  gezakt en hij heeft geen hoofdpijn meer zegt hij." Niall knikt en drukt een kus op mijn lippen. "Weet je al wanneer we hem mee naar huis mogen nemen?" "Als de koorts weg is." Niall knikt weer en hij loopt naar het bed. "Hij zweet helemaal." zegt hij wanneer hij door Louis haren ging. Ik loop ook naar het bed toe en ik voel bij zijn rug die doorweekt is. "Zal ik een arts halen?" vraagt Niall en ik knik meteen. Niall loopt weg en ik haal de deken van Louis af. Ik pak een handdoek en ik ga langs zijn gezicht en nek. Wanneer de arts stop ik en ik kijk haar aan. "Hij heeft vannacht koorts gehad, maar nu voelt het niet meer zo, maar hij zweet heel erg. Ze knikt." Dit is juist een goed teken. " Niall en ik kijken haar beide verbaast aan. "Goed teken?" zegt Niall. "Ja, dit hoort bij het afzakken van de koorts. Deze tekenen van temperatuurverandering zijn gewoon onschuldig en ontstaan doordat de thermostaat van het lichaam als het ware vooruitloopt op de werkelijke temperatuur." legt de arts uit. "Oke, moeten we hem wakker maken?" vraag ik, maar zij schud haar hoofd. "Laat hem maar dit is alleen maar goed. Wanneer hij wakker is kun je een arts halen en waarschijnlijk mag je hem daarna gewoon douchen en zal zijn bedje verschoont worden." Ik knik. "Dankuwel." zegt Niall en zij glimlacht. "Geen probleem." glimlacht ze en ze loopt de kamer uit.

"Ik heb schone kleren mee, ook voor jou." zegt Niall. "Je bent een schat." glimlach ik en ik doe mijn armen om zijn nek. Hij glimlacht ook en hij drukt een kus op mijn lippen. "We zijn vergeten te vragen of hij naar huis mag vandaag." zegt Niall. "Volgende arts vragen." Hij knikt en we geven elkaar weer kleine kusjes. "Ze zijn weer bij elkaar hoor." grinnikt Zayn en wij kijken hun aan. Ik glimlach en ik kijk naar de grond terwijl Niall zijn armen om mijn middel doet. "Hoe is het met Lou gegaan?" vraagt Liam en hij zet een paar tassen op de grond. "Hij heeft koorts gekregen, maar nu is hij erg aan het zweten en blijkbaar is dat een goed teken." zeg ik. "Hij zweet de koorts er nu soort van uit." zegt Liam en hij loopt naar Louis. Hij pakt het handdoekje en hij haalt het zweet van Louis voorhoofd. "Mag hij straks douchen?" vraagt Zayn. "Ja, maar er moet een arts bij om zijn been." Zayn knikt. "We hebben zijn aapje, maar die zal ik hem nu maar niet geven." Ik schud mijn hoofd. "We zijn trouwens bij de andere geweest." zegt Liam. "En? Zijn ze erg verwond?" "Nee, ze mogen allemaal naar huis behalve Luke." "Hoezo Luke niet?" "Zijn verwondingen." zegt Liam. "Ik zal straks naar hem toe gaan." zeg ik.

Een half uur later loop ik naar Luke's kamer. Louis is nogsteeds in slaap en ik zal gebeld worden als hij wakker werd, maar ik blijf niet lang bij hem.

"Harry." glimlacht hij wanneer ik de kamer in loop. "Hey." zeg ik en ik ga op de stoel zitten naast zijn bed. "Hoe voel je je?" "Ik heb sterke pijnstillers." "Niet goed dus." zucht ik en hij schudt zijn hoofd. "Mijn heupen, ribben en benen doen het meeste pijn." "Hoe is dit gebeurt Luke?" "Spookrijder." Ik zucht en sluit mijn ogen en ik kijk naar de grond. "Dit was niet mijn bedoeling Harry, echt niet." "Je kan er niks aan doen." zeg ik en ik kijk hem aan. "Ik had beter moet opletten." Ik pak zijn hand vast. "Je kon er niks aan doen, hij was die fout niet jij." zeg ik en ik knijp zacht in zijn hand. "Hoe is Louis?" "Gebroken been, lichte hersenschudding en blauwe plekken en nu koorts." "Koorts... Hij was niet ziek." "Hij is nu erg vatbaar." zeg ik en Luke zucht en kijkt naar zijn hand. "Waarom zat hij niet in een kinderstoel Luke? Ik heb je er één gegeven voor een reden." "We dachten dat je niet meer nodig hadden." "Ik heb het je geven voor een reden." "Ik wist niet dat dit ging gebeuren Harry." Ik laat zijn hand los. "Hij moet sowieso in een kinderzit Luke hij is zes." "Sorry." "Ik ga vandaag met Liam naar de kinderrechter . Louis moet bij mij blijven en hij gaat mee op tour." zeg ik. Luke knikt alleen maar. "Ik moet gaan." "Nu al?" "Ik moet naar mijn kind." zeg ik en ik sta op. "Ik kom vanmiddag weer, oké?" zeg ik en hij knikt. Ik druk een kus op zijn voorhoofd en ik loop weg.