Little Guy Deel 2

-22-

Pov. Harry

"Kijk." glimlach ik naar Niall en ik laat de foto van Louis zien. Hij glimlacht en pakt mijn telefoon uit mijn handen en hij kijkt er naar.

Niall en ik liggen samen op de bank. Na de show hadden we gedoucht en daarna gingen we terug naar de andere.

"Hij is groter geworden." mompelt Niall. "Ietsje denk ik, hij zal niet zoveel groeien in twee maanden." "Maakt niet uit." mompelt Niall en hij geeft de telefoon terug. Ik leg mijn telefoon weg en ik leg mijn hoofd op Niall's borst. "Ik verveel me." zucht Niall. "ben ik zo saai?" grinnik ik. "Nee, dat zeg ik niet." zegt hij en hij wrijft over mijn wang ik kijk hem. Ik druk een kus op zijn lippen.

Een tijdje later is het alleen maar stil. Ik praat wel, maar Niall luistert niet. Hij kijkt voor zich uit en verder doet hij niks. 

"Niall." hij reageert niet, hij lijkt teveel in gedachte. "Niall!" schreeuw ik, weer reageert hij niet, soort van. Hij kijkt nogsteeds vooruit, maar zijn grip om mijn bicep wordt steviger en zijn nagels drukt hij in mijn huid. "Niall." zeg ik weer terwijl ik mezelf probeer los te krijgen. "Niall!" schreeuw ik en nu kijkt hij me aan. Zijn grip verslapt en hij laat los. Hij kijkt me aan en ik leg mijn andere hand op de plek waar zijn hand net lag. Ik ga uit zijn armen en ik ga tegenover hem zitten. "Waar was dat voor?" vraag ik. "Wat?" hij gaat nu ook rechtop zitten en hij legt zijn hand op mijn hand. Hij haalt mijn hand weg en hij kijkt naar de rode plek die langzaam blauw wordt. "H-heb ik dat gedaan?" Ik knik. "Je leek ver weg. je begon steeds harder te knijpen. Hij bijt op zijn lip. "Het spijt me, i-ik weet niet waarom ik dat deed, ik had het niet door." Zijn duim wrijft zachtjes over de plek heen. "Waar dacht je over na?" "Domme dingen." mompelt hij. Ik zucht. "Vertel het me." "Het is niks bijzonders." mompelt hij en hij staat op en loopt richting de deur. "Waag het niet om weg te lopen." zeg ik terwijl ik ook op sta. toch loopt hij de kamer uit en ik loop achter hem aan. 

"Niall!" hij loopt een andere kamer in en hij sluit de achter zich. Ik open de deur die hard tegen de muur aan komt. Hij zit op de kruk bij de piano. Ik doe de deur achter me dicht. Ik loop naar hem toe en ik kruis mijn armen. "Nu ga je me het vertellen." "Je reageert overdreven." dat is het enige wat Niall zegt. "Je sluit me af, Niall! Als je verdrietig of wat dan ook sluit je me af, altijd! Denk na over wat ik zei toen we bij Isa waren." "Kan er niks aan doen." ik zucht en ik ga naast hem op de kruk zitten. "Je vertrouwt me, toch?" hij kijkt me aan. "Je weet dat ik je vertrouw." "vertel waar je over na dacht. Ga niet zeggen 'niks belangrijks' want jij kneep me en nu wil ik weten waarom." "Het spijt me." zegt hij terwijl hij over mijn blauwe plek wrijft. Ik kijk hem aan. Maar hij mij niet. Het is een tijd stil totdat hij zucht. "Ik zag jou en Luke." mompelt hij. Ik blijf stil zodat hij kan verder praten. "Ik zag voor me hoe jullie knuffelend op de bank lag. Hij fluisterde lieve woordjes in jou oor en jij was aan het glimlachen terwijl je hem streelde." ik bleef de hele tijd stil. Hij beet op zijn lip terwijl hij de tranen probeerde tegen te houden.

Ik weet dat dit niet het goede moment was, maar ik sta op en ik pak de gitaar. Ik begin te spelen en Niall kijkt me aan. (Er gebeuren dingen onder de teksten door)

(voor de mensen die het nummer willen luisteren. Op de computer kan je verder lezen, maar op een telefoon niet x) 

 Harry: It's like, he doesn't hear a word I say. His mind is somewhere far away. And I don't know how to get there. It's like all he wants is to chill out

Niall loopt naar me toe, maar hij kijkt me niet aan, hij kijkt naar mijn handen hoe ik de gitaar speel.

Niall: (He's wat too serious, He's always in a rush )