Little Guy Deel 2

-27-

Pov. Harry

Ik kijk Niall aan. Ik hoor al een ambulance, nu al? Ik kijk de andere aan. Ik ren naar buiten en de andere volgen mij. Ik ren naar de grote groep en ik duw mezelf door de groep heen. Ik stop met rennen als ik de auto zie van Luke. Snikken verlaten mijn mond en Zayn drukt mij dicht tegen hem aan. De ambulance mensen doen de duren open en ik begin hevig te snikken als ik een klein beentje zie. "Brad, help mij met deze jongen." roept één van de ambulancebroeder. Wanneer Louis eruit wordt gehaald wordt hij meteen op een bed gelegd en hij wordt een ambulance in gereden. Ik ren er naar toe. "Kan ik met hem mee? Het is mijn zoon, alstublieft." "Het spijt me meneer." zegt de broeder en een vrouw begint Louis na te kijken. "Rij naar het ziekenhuis." zegt de broeder en hij stapt in de auto. "Kom Harry." zegt Zayn meteen. Ik knik en snik. We stappen in bij Liam's auto en ik kijk Niall aan die ook huilt. Hij pakt mijn hand vast en hij knijpt erin. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en hij leunt zijn hoofd tegen de mijne. Onze vingers blijven verstrengeld de hele rit. Niemand van ons zeg wat en het duurt uren voordat we bij het ziekenhuis aankomen voor mijn gevoel.

Na een tijdje komen we aan. We stappen meteen de auto uit en we lopen naar binnen. Ik loop snel naar de balie. "Hoe kan ik u helpen?" "Louis Styles, hij is net hier afgevoerd." zeg ik snel. "Sorry meneer, u moet nog heel even in de wachtkamer wachten. Ze zijn nu met hem bezig, er zal straks een dokter naar u komen." Ik knik en zucht. Liam legt zijn hand op mijn heup en we lopen naar de wachtkamer. "Ik hoop dat alles goed is met hem." mompel ik en ik leg mijn hoofd op Liam's schouder. "Alles komt goed." zegt Liam en hij wrijft over mijn schouder. "Hij is een sterke jongen en dat weten we allemaal." zegt Liam en hij drukt een kus tegen mijn haren.

"Meneer Styles?" ik kijk op. Ik loop naar de dokter toe en ik schud zijn hand. "We lopen eerst naar mijn kantoor en daarna kunt u naar Louis toe." Ik knik en we lopen met zijn allen zijn kantoor in. "Haz, Ni, Zayn en ik gaan vragen of er nieuws bekend is over Luke en de andere." wij knikken en we lopen de kantoor binnen. We gaan zitten en de dokter begint met praten.

"Louis heeft zijn enkel gebroken. Het is een klein breukje. Hij moet daarvoor vier weken in het gips. Waarschijnlijk zal hij veel pijn aan zijn rug hebben. Hij zat niet in een kinderstoel, waardoor hij naar voren is geklapt en zijn rug een stoot heeft gekregen. " Ik bijt op mijn lip en de tranen komen weer in mijn ogen. Niall pakt mijn hand vast en hij wrijft over mijn knokkels. "We willen hem hier een nacht houden. We willen weten hoeveel pijn hij aan zijn rug heeft en of hij normaal kan functioneren met zijn rug." Ik knik. "Verder als hij naar huis mag zal ik u medicijnen meegeven om de pijn te verminderen." weer knikken we. "Verder heeft hij blauwe plekken en een lichte hersenschudding." We knikken. "Ik zal jullie brengen naar Louis." We staan op en we lopen naar Louis zijn kamer. Wanneer we naar binnen lopen kan ik mijn tranen niet meer bedwingen. Ik loop naar het bed en ik kijk naar hem. Zijn rechterbeen zit in het gips. Ik ga voorzichtig naast hem op het bed zitten. Ik leg mijn hand op zijn wang en ik wrijf erover.

"Mijn kleine jongen." mompel ik zacht. Ik druk een kus op zijn voorhoofd en ik kijk naar zijn gesloten ogen. Niall gaat aan de andere kant zitten. "Nooit gedacht dat we jou zo zouden zien." mompelt Niall terwijl hij over Louis handje wrijft. Ik kijk naar de monitor die naast het bed staat. Ik kijk naar zijn hartslag en daarna naar Louis. Ik wrijf voorzichtig over zijn borst terwijl we allebei stil blijven.

Als er geklopt wordt kijken we allebei om. Zayn en Liam lopen de kamer binnen en ze lopen naar het bed. "Hoelang moet hij in het gips?" vraagt Zayn zacht. "4 weken, het is een kleine breuk." "Zijn rug heeft een klap gekregen en daarnaast nog een hersenschudding." zegt Niall. "De volgende weken heeft hij veel zorg nodig." zegt Liam en hij wrijft over Louis been die niet in het gips ligt. "Hoe moeten we dat doen? Over een week is hij weer van ons weg." zeg ik en ik veeg mijn tranen weg. "We gaan er morgen langs, oké? Ik ga met je mee en we leggen alles uit en we moeten hopen op het beste." zegt Liam terwijl hij over mijn schouder wrijft. "Denk je dat het gaat lukken?" "We hopen." Ik knik en ik kijk weer naar Louis. "Hoe was het met Luke en de andere?" vraag ik. "Een paar kneuzingen bij hun allemaal. We zijn net bij ze geweest." zegt Liam. "Waren ze wakker?" vraag ik. "Alleen Calum en Ashton." zegt Zayn en ik knik. "Hopelijk wordt jij ook snel wakker." zeg ik zacht terwijl mijn vingers door Louis haren gaat.

"Hazza, wij gaan wat drinken en eten halen, wil je mee of hier blijven?" vraagt Niall terwijl hij over mijn hand wrijft. "Hier blijven, als Louis wakker wordt wil ik niet dat hij alleen is." Niall knik en hij drukt een kus op mijn haren. "Ik neem wat voor je mee." Ik knik en hij drukt een kus op mijn lippen. Wanneer ze weg zijn komt er een aantal minuten later een dokter. "Is alles goed?" "Alles ziet er goed uit. Is hij al wakker geweest?" ik schud mijn hoofd. "Is dat erg?" vraag ik met een trillende stem. "Nee, de andere wordt langzaam wakker en de andere weer snel." Ik knik. "Ik denk dat u wilt blijven vanavond?" "Kan dat?" "Natuurlijk. Er komt een bed hier naar toe zodat je bij hem kan blijven. Het is alleen u, er kan niet nog iemand blijven, want dat kan druk zijn voor Louis als hij moet slapen." "Ik begrijp het." zeg ik en ze knikt. Ze controleert Louis ogen en bij Louis ribben. "Alles ziet er goed uit. U weet waarom we hem voor de zekerheid hier willen laten?" "Voor zijn rug." ze knikt. "We denken dat alles gewoon goed is, maar we willen vooral weten hoe erg de pijn is." Ik knik. "Kan hij veel pijn hebben?" "Ja, maar hij kan ook weer geen pijn hebben." Ik knik. "Wilt u op deze knop drukken als hij wakker wordt?" ik knik en kijk naar de rode knop met een dokter erop. Ze schrijft nog wat op en daarna zegt ze gedag. Ik kijk weer naar Louis en ik wrijf over zijn wang. "Wordt nou wakker Baby." zeg ik zacht. "Ik mis je." zeg ik. Ookal zit ik bij hem, ik mis hem. Ik mis zijn lachje, zijn giecheltjes, zijn blauwe ogen. Ookal weet ik dat als hij wakker wordt zal hij pijn hebben en dat haat ik. Als ik zijn plaats kon innemen had ik dat gedaan.

Sorry? 😂