Little Guy Deel 2

-40-

Hoofdstuk 40 alweer :0

Pov. Harry

"Niall, alsjeblieft." snik ik. "Het spijt me, het had niet mogen gebeuren." Het enige wat ik hoor is zijn gehuil. "Niall open de deur, alsjeblieft." Ik klop weer op zijn deur.

"papa!" hoor ik Louis roepen. Ik knijp mijn ogen dicht en ik veeg mijn tranen weg en ik ga naar Louis kamer. "Papa." zegt Louis. Hij ligt nogsteeds in zijn bedje. "Hey buddy, heb je goed geslapen?" vraag ik en ik til hem op. Hij legt meteen zijn hoofd op mijn schouder. "Ja." mompelt hij nog half slapend. "Zullen we maar even naar de wc gaan." zeg ik en ik loop naar de badkamer. Ik help Louis met alles. Als we terug gaan naar de kamer zie ik dat Niall uit zijn kamer is. De deur staat open. "Papa? Mag ik mijn onesie aan?" "Tuurlijk." zeg ik en ik wil de kamer deur openen van de kamer van mij en niall, maar die is opslot. Niall. "Niall, open de deur." zeg ik, maar ik krijg geen reactie. Ik kijk naar Louis die zijn hoofd op mijn schouder heeft. Hij is nogsteeds half in slaap. Ik loop naar zijn kamer en ik zie daar een onesie hangen. Het is niet de onesie die hij aan wilt, want die zit in onze kamer. Ik leg Louis op zijn bedje. Zijn ogen zijn dicht, maar hij is nogsteeds wel wakker. Zijn handje is op zoek naar zijn aapje. Ik pak het aapje en ik leg die in zijn handje. Ik hoor de deur open gaan en ik bijt op mijn lip. Louis ligt goed. Ik ga de kamer uit en ik zie Niall beneden staan met  koffers. "Niall, nee." zeg ik en ik pak één van zijn koffers. "Alsjeblieft blijf hier." zeg ik en ik pak zijn hand, maar hij trekt zijn hand terug. "Dat had je moeten bedenken voordat je hem zoende!" "Het zal niet meer gebeuren, ik hou van jou Niall." "Het spijt me Harry." zegt hij en hij opent de deur. "Nee, alsjeblieft. Ik kan niet zonder jou." snik ik en ik pak zijn koffers, zodat hij niet weg kan. "Harry laat los. Je maakt het alleen maar moeilijker." zegt hij zacht. Een traan rolt over zijn wang. "Blijf." snik ik, maar hij schud zijn hoofd. "Het kan niet. Je had beloofd dat dit niet zou gebeuren. Je had het beloofd Harry!" schreeuwt hij en een snik verlaat zijn mond. Hij pakt zijn koffers en hij verlaat het huis. "Niall, alsjeblieft." snik ik en ik pak zijn hand. Niall maakt zijn hand los en hij loopt weg. Hij doet zijn koffers in zijn auto. Het enige wat ik kan doen is huilen. Ik kan hem niet tegen houden. Ik heb alles verpest. Niall start zijn auto en hij rijdt weg.

"Harry." zegt Luke. Het enige wat ik doe is de deur dicht doen ik ik zak neer op de grond.

Niall is weg...

"Hey." zegt Luke en hij knielt naast mij neer. "Ik heb alles verpest." huil ik. Het boeit mij op dit moment niet als ik eruit zie als een klein kind. Degene waar ik het meeste van hou is weg. "Dat heb je niet." "Jawel Luke! We hebben gekust en nu is hij weg!" snik ik terwijl ik naar hem kijk. "Iedereen verlaat me, keer op keer weer en elke keer is het mijn schuld." Luke doet zijn armen om mij heen, maar ik sta op en ik ga naar boven. Ik ga de kamer in van mij en Niall en ik stap het bed in. De dekens gaan over mij heen en ik pak Niall's kussen. Ik druk die dicht tegen mij aan. Ik hoor Louis huilen, maar al snel hoor ik Luke bij Louis.

Pov. Niall

Als ik thuis aankom laat ik de koffers in de gang staan. Ik loop naar de keuken en ik pak wat water. Mijn handen trillen alweer. Ik drink wat slokken water. Ik pak mijn telefoon.

Hoe is het tussen jou en Harry? Ik hoop dat hij goed voor je zorgt x Z

Tranen vormen weer in mijn ogen. Waarom? Dat is het enige wat er door mijn hoofd gaat. Waarom heeft Harry hem gezoend? Waarom Luke? Wat heeft Luke wat ik niet heb?

Ik zak neer op de grond. Ik knijp mijn ogen dicht en de tranen rollen over mijn wangen.

Waarom hou ik zoveel van Harry?
Waarom doet dit mij zoveel pijn?

Ik wil hier weg. Allemaal foto's hangen hier rond van mij en Harry. Ik wil naar mijn ouders, weg uit England.

Pov. Harry

"Hij is boven." hoor ik Luke zeggen. Iemand loopt naar boven en de deur gaat open. "Harry... Lieverd." Ik kijk op en ik zie mijn moeder. Een snik verlaat mijn lippen. "Hij is weg." snik ik en ze komt naast me zitten. "Ik heb alles verpest." snik ik terwijl ze mij in haar armen neemt. "Luke vertelde het." zegt ze zacht en ze streelt door mijn krullen. "Wat is er gebeurd tussen jullie?" Ik kijk haar aan. Ze veegt mijn tranen weg. "Het is mijn schuld, ik had hem nooit mogen zoenen." "Wie? Wie heb je gezoend?" "Luke." snik ik. "Harry." zucht ze zacht. "Ik heb er zoveel spijt van." ze neemt mij in haar armen en ik begin te huilen. "Ik haat mezelf. Waarom blijf ik mensen pijn doen." snik ik. "Zeg dat niet Harry." zegt ze en ik snik alleen maar. "Hij is weg mama, hij is weg en komt niet meer terug." huil ik.