Ik veeg mijn tranen van mijn gezicht. Waarom ben ik zo emotioneel, ik haat het. Ik mis hem, het lijkt alsof hij zo ver weg is terwijl hij meters van me af is. Sinds Luke terug is, sinds Luke hier woont het lijkt alsof ik er niet meer tot doe. Ik leg mijn hoofd in mijn armen en ik laat de tranen glijden.
"Luke en Louis zijn aan het slapen. Het beste is om niet meer piano te spelen." zegt Harry.
Ik knijp mijn ogen dicht en ik kijk op. Ik veeg de tranen van mijn gezicht en ik kijk Harry aan. "Sorry, ik wist dat niet." zeg ik zacht en Harry zucht. "Waar was je de hele dag?" "Bij Zayn." "Je was bij Zayn terwijl ik je hulp nodig had? We hebben een kind die in het gips zit, Niall. Hij slaapt al de hele tijd niet en ik moet ook voor Luke zorgen. Waarom kan jij niet even helpen?! Het is ook jou kind! Ik moet niet alles doen hier!" zegt/schreeuwt hij boos.
Zijn woorden komen als een mes. in mijn hart. Wanneer hij weg loopt voelt het alsof die mes wordt gedraaid tot dat er één grote gat zit. De tranen rollen weer.
Wat doe ik fout? Wat heb ik fout gedaan?
Ik sta op en ik loop naar boven. Ik stap de logeerkamer in waar ik slaap en ik doe de deur weer op slot. Ik laat mezelf tegen de deur aanleunen en ik zak naar beneden op de grond. Een traan rolt weer over mijn wang.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik haal diep adem, maar snikken verlaten mijn mond. Ik druk mijn knieën tegen mijn borst aan. Mijn hoofd leg ik op mijn knieën en ik laat de tranen glijden.
Waarom faal ik overal in?
Een paar minuten later hoor ik Louis huilen. Ik veeg mijn tranen weg en ik haal diep adem en ik adem diep uit. Ik doe mijn deur van de slot en ik loop naar zijn kamer. Ik hoor Harry kreunen van beneden en daarna gaat de deur open. Ik ga voorzichtig Louis bed in. "Papa is hier." zeg ik en Louis pakt gelijk mij vast. Ik zet hem op mijn schoot. "Alles is goed, papa is hier." zeg ik en ik plaats Louis hoofd tegen mijn borst en Louis begint te kalmeren. Harry komt de kamer binnen. Ik durf hem niet aan te kijken sinds Ik weet dat mijn ogen rood zijn. Ik kan niet laten zien dat ik zwak ben. "Heb je weer pijn aan je hoofdje Lou?" vraagt Harry. "Ja." zegt Louis zacht. "Kom hier, we gaan medicijnen innemen." zegt Harry en hij pakt Louis uit mijn armen en hij loopt de kamer uit.
Nog even blijf ik zitten, maar dan sta ik op. Ik ren de trap af en ik open de deur. Ik sluit hem achter mij en ik ren tot het hoekje van het huis. Weer glijden de tranen over mijn wangen. Heeft hij mij nog nodig? Hij is bot. Waar is mijn Harry gebleven? Ik loop naar mijn auto en ik ga zitten. Mijn trillende handen leg ik op het stuur. Vaak is het niet slim om te rijden wanneer je overstuur bent, maar ik moet weg hier. Ik start de auto en ik rij weg. Ik zet de radio uit zodat ik kan proberen om op de weg op te letten. Maar na een paar minuten moet ik hem aan de kant zetten. Mijn zicht is blurig en mijn trillende handen kunnen het stuur niet meer goed vast houden. En alsof het niet erger kon hoor ik paparazzi. Flitsen is bijna het enige wat ik zie. Ik hoor mensen schreeuwen. Ik zet mijn deuren op slot voordat ze die openen. Ik verberg mijn gezicht.
Hoe kan ik hier weg?
Paniek gaat door mijn lichaam en het enige waar ik nu aan kan denken is Harry. Ik heb hem nodig. Ik pak mijn telefoon.
"Siri, bel Harry." zeg ik zo goed mogelijk. Ik zie Harry's naam verschijnen en ik begin weer te snikken, ik moet hier weg. Hij blijft over gaan, maar hij neemt niet op. Ik krijg zijn voicemail.
"Niall! Mag ik een foto!" "Niall laat jezelf zien!" "Niall, is alles goed?!" "Niall kom uit die auto!" "Gun ons een foto Niall!" "Niall!"
Mijn snikken worden luider en ik kan niet goed meer ademen. "Siri, bel Liam." zeg ik. De telefoon gaat over en er wordt meteen opgenomen. "Niall?" Het enige wat ik kan doen is snikken. Er komt geen ander geluid uit mijn mond. "Niall? Wat is er? Waar ben je?" Ik wil praten, hij moet me helpen. "Niall, waar ben je? Wat is dat geschreeuw allemaal? Waarom huil je? Niall!" "H-help" "Waar ben je?" "S-stad." snik ik. "Bij jullie in de buurt?" "j-ja." snik ik. "Ik stap nu mijn auto in, blijf rustig Nialler." Hij probeert me rustig te krijgen, maar ik hoor zijn paniek.
"Je geeft niet om je fans Niall! Anders kom je wel naar buiten!" schreeuwt iemand. Mijn ademt schokt. "Niall, doe rustig." "Iedereen haat me." snik ik. "Dat is niet waar Niall. We houden van je, wij allemaal."zegt Liam maar ik schud mijn hoofd. Hij heeft geen gelijk. Harry haat me, de fans haten me, de paparazzi buiten zullen mijn haten. Zayn haat me en Liam ook, ookal zeggen ze dat niet.
"Niall, reageer alsjeblieft." zegt Liam. Ik snik alleen. "Ik ben bijna bij je. Zayn is ook onderweg. We komen alle twee naar je toe buddy." Ik knijp mijn ogen dicht.
"Niall!" ze slaan op mijn auto. Ik snik weer en ik knijp in het stuur.
"Ik ben bij je buddy ik kom naar je toe." zegt Liam. Via zijn telefoon hoor ik de fans en geschreeuw. "Open je deuren Nialler."
"Liam!" hoor ik allemaal mensen schreeuwen. Ik hoor Liam tegen ze praten en daarna stapt hij de auto in en hij doet de deuren op slot.
"Kijk mij is aan Nialler." Ik kijk hem aan en Liam veegt mijn tranen weg. "Alles komt goed oké. Adem diep in en uit." Ik doe wat hij zegt, maar Liam legt mijn hand zijn borst. Hij ademt diep in en uit en ik doe hem na. "Sluit je ogen, focus je alleen om je ademhaling en niet op andere dingen, alleen je ademhaling." Ik sluit mijn ogen en ik concentreer me.
"Dat is het, goedzo Nialler." Ik kijk naar Liam. Hij veegt mijn tranen weg. "Z-Zayn." zeg ik als ik hem zie bij de auto. Liam opent snel de deur en Zayn stapt in en doet de deur op slot. "Er is politie, ze gaan ons helpen om hier weg te komen." zegt Zayn. Ik kijk naar hem en hij legt zijn hand op mijn arm. "We praten als we bij mij thuis zijn oké?" Ik knik alleen. "Ik ben lopend, ik rij met Niall's auto en jij gaat naar je eigen wanneer de fans weg zijn." zegt Zayn. Ik kijk naar buiten en ik zie dat de politie bezig is om de fans van ons weg te krijgen. "Alles komt goed Ni." hoor ik Liam zeggen.
