Tears of Change ✔

18

Marriage

NAPANSIN ko si Manang Lena na sobrang busy sa paglalatag ng mga pagkain sa malaking mesa. She didn't even notice my presence because she's too focus with the food.

"Ano pong meron Manang?" I can't stop myself from asking.

She lifted her head to meet our gazes. Inayos niya muna sa pagkakalagay ang mangkok bago ako nilapitan.

"Kasi Ma'am pupunta dito maya-maya ang parents ni Sir."

"W-What?" I screamed in horror.

And why Atriju didn't even bother to tell me? I walked fast until I reached the door of his room. Binuksan ko ang pintuan at hanggang ngayon ay tulog pa siya habang yakap ang puting unan. Sa bandang pwet niya naman ay nando'n si Zari pero nakamulat na ang mga mata nito.

I rolled my eyes and tried to wake him up. He groaned but slowly opened his eyes. He blinked many times like he's adjusting his sight until our eyes locked.

"Hmm?" he asked and tried to close his eyes again.

Ano bang problema nito at parang puyat na puyat? Magkatabi naman kami at sabay kaming natulog kagabi. Kaya nakapagtataka kung bakit halatang kulang ito sa tulog.

"You didn't tell me that your parents will be here later. At bakit nasa kama ka pa rin?"

"Oh shit!"

Mabilis siyang pumasok ng cr kaya napaupo ako sa kama habang hinihintay siya. Hindi rin naman siya nagtagal. Tanging towel lamang ang nakapalibot sa baywang niya at komportableng namili ng maisusuot na parang walang nakatingin sa kanya.

He wore first his boxer without removing the towel. Gusto ko tuloy utusan siya na tanggalin ang towel para makita ang matambok niyang pwet.

Napaubo ako at umiwas na lamang ng tingin. Pakiramdam ko ay palihim ko siyang pinagnanasaan. I'm so disappointed with myself. Kailan pa ako nagkakaganito? In fact, noon ay hinihiling ko pang mawala siya sa mundo dahil sa sobrang kinaiinisan ko ang presensya niya.

Nakahinga ako ng maluwag nang pagsulyap ko sa kanya ay bihis na bihis na siya.

"I forgot to tell you. Mom called me yesterday that they will pay a visit here."

I scratched my head.

"Then, I really need to leave right now."

Natataranta akong tumayo at kinuha ang bag. Napatigil lang ako nang hawakan niya ang palapulsuhan ko.