အရမ်းမုန်းသော်လည်း....ချစ်ခဲ့သည်
အပိုင်း ၃၁
ဆေးရုံကုတင်ပေါ်မှာ ဖက်အိပ်နေတဲ့ကောင်လေးနှစ်ယောက်ကိုကြည့်ပြီး ဇွဲ တို့ ပြုံးမိကြသည်။
ဇွဲ "ဒီနှစ်ကောင်ကြည့်စမ်းဆေးရုံပေါ်မှာတောင်ဖက်အိပ်နေကြတယ်။ အရှက်လည်းမရှိဘူး။"
ပိုး "သခင်သူတို့ ဒီမှာရှိတာ နင်ဘယ်လိုသိလည်း။"
ဇွဲ "အေး ဟုတ်တယ်မင်းဘယ်လိုသိလည်း။"
သခင်ဘာမှမပြောဘဲ ဆိတ်ဆိတ်နေနေသည်။ သုတ တစ်ယောက်စကားပြောသံတွေကြားလို့ နိုးလာသည်။ဘေးကို ကြည့်လိုက်တော့ သခင်တို့။
သုတ "သခင်မင်းတို့ "
သုတ အသံကြောင့်ဖြိုးပါ နိုးလာပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ဇွဲတို့
ဖြိုး "မင်းတို့ ငါတို့ဆီ လိုက်လာတယ်"
ဇွဲ "သုတ ဖြိုး ငါသူငယ်ချင်းတွေ"
ဇွဲပြောလည်းပြော ငိုပြီး သုတနဲ့ ဖြိုးကို ဖက်ထားတယ်။
ဇွဲ "ဖြိုး မင်းတကယ်မသေဘူးနော်။ ငါ့မှာ မင်းသေသွားပြီ ဆိုပြီး ငိုလိုက်ရတာ။ ဟိုကောင်သုတလည်း ငါတို့ရှာမတွေ့ဘူး။ မင်းတို့ကတော့ပျော်နေတယ်နော်။"
ပိုး "ဟုတ်ပါ့ ငါ့မှာတော့ ငါ့မင်္ဂလာဆောင်မှာ သူငယ်ချင်းတွေ စုံပေမယ့်နင်တို၂ယောက်မပါတော့ ငါ အရမ်းဝမ်းနည်းတယ်။"
ဖြိုး "မငိုကြပါနဲ့ကွာ။ ငါလည်း ငါ့သူငယ်ချင်းတွေ ကို အရမ်းသတိရနေတာ။"
ပိုး "နင်တို့ ၂ယောက်ငါ့ကို လက်ဖွဲ့မပေးရသေးဘူး။"
သု "ဟယ်ကြည့်စမ်း မိပိုးမ ငါတို့ နှစ်ယောက်က နင်တို့အတွက်အကောင်းဆုံးလက်ဆောင်မဟုတ်ဘူးလား။"
ဟိန်း "အက်ိုတို့ လက်ဆောင်က မကောင်းပါဘူး။ ကျွန်တော့ မှာ မင်္ဂလာဦးညလေးပျော်ရမလားမှတ်တယ်။ ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ်အကို တို့ကို အခုလိုတွေ့ရတာ အရမ်းပျော်တယ်။"
ESTÁS LEYENDO
အရမ်းမုန်းသော်လည်း ချစ်ခဲ့သည် / အရမ္းမုန္းေသာ္လည္း ခ်စ္ခ့ဲသ{Completed}
Romanceဖတ်ရှု့ဝေဖန်ပေးကြပါအုံးနော် ဖတ္႐ႈ့ ေဝဖန္ေပးၾကပါအံုးေနာ္