အရမ်းမုန်း​သော်​လည်း ချစ်​ခဲ့သည်​ / အရမ္​းမုန္​း​ေသာ္​လည္​း ခ်စ္​ခ့ဲသ{Completed}

အရမ္​းမုန္​း​ေသာ္​လည္​း...ခ်စ္​ခ့ဲသည္​ (၃၅)

အရမ်းမုန်း​သော်​လည်း...ချစ်​ခဲ့သည်​

အပိုင်း (၃၅)

သု "​ဟျောင့်​နေသခင်​မင်းထိုင်​မှာဖြင့်​ထိုင်​စမ်း။ ငါ မျက်​စိ​နောက်​လာပြီ။"

သခင်​"မင်းက မင်းချစ်​သူ တစ်​ယောက်​လုံး​ဘေးနားရှိ​နေ​တော့ ဒီ​လေသံထွက်​တယ်​။ ဟိုဟာ​တွေ အခုချိန်​ထိ ပြန်​မလာကြ​သေးဘူး။ အခု ည ၁၀ နာရီ​တောင်​ထိုး​နေပြီ။ ဘယ်​တွေ အ​လေလိုက်​နေလည်းမသိဘူး။"

လ​ရောင်​သွေးတို့ မနက်​ကတည်းက ထွက်​သွားတာ အခုထိ ပြန်​မလာ​သေး။ ဇွဲ ကလည်း သူ့က​လေးဆီ ဖုန်း​ခေါ်တယ်​မကိုင်​ကြဘူး။ ဖြိုး နဲ့ သုတ က​တော့ သူငယ်​ချင်း ဖြစ်​သူ​တွေကို ကြည့်​ပြီး​ခေါင်းတစ်​ခါခါနဲ့။

ဖြိုး "ဇွဲ "

ဇွဲက ဘာလည်းဆိုတဲ့ သ​ဘောနဲ့​မေးဆက်​ပြသည်​။

ဖြိုး "ငါတို့ မန္တ​လေးပြန်​ရောက်​တာနဲ့ တရားရုံး အရင်​သွားမလို့။ ငါနဲ့ ချစ်​က​လေး နဲ့ သွားပြီးလက်​မှတ်​ထိုမလို့။"

သခင်​"တကယ်​လား။ စိတ်​ချ ငါတို့ ကူညီမယ်​။ဇွဲ က လက်​မှတ်​ထိုးမဲ့ ကိစ္စ နဲ့ အဝတ်​အစားစီစဉ်​ပေး။ မင်းတို့ လက်​မှတ်​လည်းထိုး မင်္ဂလာဆွမ်းလည်းကပ်​ကြကွာ။ အဲ့အတွက်​ဘာမှ မပူနဲ့ ငါတို့တာဝန်​ထား။ ငါက ဘုန်းကြီးပင့်​ဖို့နဲ့ စား​သောက်​တဲ့ ဘက်​ကို စီစဉ်​ပေးမယ်​။"

ဇွဲ "ဟုတ်​တယ်​ငါတို့ သူငယ်​ချင်းနှစိ​ယောက်​အတွက်​ငါတို့ ကူညီမယ်​။ မင်းတို့ ဘာမှ အားမငယ်​နဲ့။ မင်းတို့က ငါတို့ရဲ့ သူငယ်​ချင်းဘဲ။ မင်းတို့က ချစ်​ချစ်​ခင်​ခင်​နေကြ။"

ဖြိုး​ရော သုတ​ရော သခင်​တို့ စကားကြားပြီး မျက်​ရည်​လေး​တွေ ဝဲ​နေကြသည်​။

သု "မင်းတို့ကို တကယ်​ကျေးဇူးတင်​ပါတယ်​သူငယ်​ချင်းတို့ရာ အဟင့်​။ ငါ...ငါ...ဒီ​ကျေးဇူး​တွေ ဘယ်​လို ပြန်​ဆပ်​ရမလည်း​တောင်​မသိဘူး။ အဟင့်​...."

ဖြိုး "သခင်​နဲ့ ဇွဲ ငါတ်ို့အ​ပေါ် မင်းတို့​ကျေးဇူး​တွေ အများကြီးဘဲ။ သခင်​ငါ့အသက်​ကို ကယ်​ပေးရုံတင်​မက အခုလိုပါ ကူညီမယ်​ဆို​တော့ ငါတို့ ဘယ်လို​ကျေးဇူးဆပ်​ရမလည်း​တောင်​မသိဘူး။"