အရမ်းမုန်းသော်လည်း... ချစ်ခဲ့သည်
အပိုင်း - ၃၇
ကျွန်တော်တို့ အားလုံး မန္တလေးပြန်ရောက်ရောက်ချင်း ဟိန်းဖေဖေရှိရာဆေးရုံသို့ အမြန်ပြေးလာကြသည်။ ဟိန်း တစ်ယောက်သူ့အဖေကို ဘယ်လောက်ထိ စိတ်ပူနေလည်းဆိုရင်လေယာဉ်စီးတဲ့ တစ်လျှောက်လုံး ဘာမှ မစားမသောက်ဘဲ လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ ပိုးကချော့မော့ကျွေးပေမယ့်မစား။ သူ့စိတ်ထဲမှာ သူ့အဖေ ကိုဘဲ စိုးရ်ိမ်နေသည်။ မကြာခင်ဟိန်းဖေဖေ ရှိရာဆေးရုံသို့ရောက်ရှိလာခဲ့ကြသည်။ဆေးရုံရှေ့ ကားရပ်တာနဲ့ တစ်ပြိုင်တည်း ဟိန်း ကားထဲမှပြေးဆင်းသွားသည်။
သွေး "ဟိန်း ငါတို့ကိုစောင့်အုံးလေ။"
သွေးလှမ်းအော်တာလည်း ဂရုမစိုက်။
ဟိန်း "ဆရာမ ဦးကျော်စွာဟိန်း အခန်း ဘယ်လောက်လည်းဗျ"
Nurse "ဦးကျော်စွာဟိန်း ခန ကြည့်ပေးမယ်နော်။"
Nurseလေးကပြောပြီး လူနာမှတ်တမ်းစရင်းတွေ ကြည့်နေသည်။ တစ်ဖက်က Nurseလေး အပြောကြောင့်ဟိန်း ကမ္ဘာကြီး ပျက်သုန်းသွားရသည်။
Nurse 2 "ဦးကျော်စွာဟိန်းက ဒီမနက်တွင်ဆုံးသွားပြီလေ။"
ဟိန်း "ဗျာ!!!! ဆရာမ မနောက်ပါနဲ့ ဗျာ။ဖေဖေ...ဖေဖေ က "
သွေး "ဟိန်း ...ဟိန်း.. ဘာဖြစ်တာလည်း။"
ဟိန်း "သွေးဖေ..ဖေဖေ..ဆုံး..ဆုံးပြီးတဲ့...အီး...ဟီး..."
သွေး လည်း ဟိန်း ကို ဖက်ပြီး အားပေးနေရှာသည်။ ပိုး ဆို ဘာမှ မပြောနိုင်ဇွဲ တို့က နှစ်သိမ့်ပေးနေရသည်။
ဟိန်း "ငါ ...ငါ မယုံ ..."
Someone "အကိုလေး ဟိန်းသက်အောင်မလား။"
ဟိန်း တို့အားလုံး အသံကြားလို့မော့ကြည့်လိုက်တော့ ဟိန်းတို့ အိမ်က အလုပ်သမားလေး ညီညီ။
ဟိန်း "ညီ..ညီညီဖေ..ဖေဖေရော ဟင်။ဖေဖေ မသေဘူးမလားဟင်။"
YOU ARE READING
အရမ်းမုန်းသော်လည်း ချစ်ခဲ့သည် / အရမ္းမုန္းေသာ္လည္း ခ်စ္ခ့ဲသ{Completed}
Romanceဖတ်ရှု့ဝေဖန်ပေးကြပါအုံးနော် ဖတ္႐ႈ့ ေဝဖန္ေပးၾကပါအံုးေနာ္
