Freya David's POV
Naalimpungatan ako dahil sa sinag ng araw na tumatama na sa pisngi ko, akma n asana akong babangon ng makaramdam ng sakit sa pang-upo ko. Naalala ko pala, kagabi ko pala sinuko kay Danreb ang bataan, kaya normal talagang sasakit 'to.
Napara-aray ako sa hapdi dahil parang nasaloob parin ng lagusan ko ang alaga ni Danreb. At wala pa ako nakakapaglinis ng katawan kaya kailangan ko ng bungamon ngunit sa pangalawang pagkakataon na tatayo ako e bigla akong inihiga ni Danreb at niyakap para makulong sa bisig niya.
'Wag mo munang piloting tumayo, normal na masakit yan kaya sasabay na tayong mag linis ng katawan, mamaya. Just stay here beside me for a minute then sabay na tayong maglinis ng katawan, okay?' sabi niya habang nakapikit parin.
Hindi na ako nagreklamo pa at yinakap ko nalang si Danreb at muling kong pinikit ang mata ko.
...
Nagising ako sa amoy na, na amoy ko. Amoy sinigang. Nagutom bigla ako. Gigisingin ko na sana si Danreb para magamusal na kami pero ng tingnan ko ang gilid ko ay wala na siya doon. Siguro nasa baba.
Kahit masakit at mahapdi, pipilitin kong indahin ang sakit para makatayo ako. Ginusto ko to e kaya kailangan kong tiisin.
Dahan-dahan akong tumayo para hindi siya masyadong masakit, at ng totally nakatayo na ako e paika-ika naman akong naglakad palabas ng kwarto naming ni Danreb.
Paglabas ko e mas lalong lumakas ang amoy ng sinigang, kaya kahit hirap na hirap ako sa paglalakad e binilisan ko para makakain ng sinigang dahil ito ang paborito kong pagkain.
Pagkarating ko sa kusina e nakita kong nakatalikod si Danreb sakin at abala sa pagluluto, ang gwapo at ang cool niyang tingnan sa tangi niyang suot na boxers at apron.
Ang sexy niya, nakakalaway. Galit sa batok niya e pababa ng pababa ang tingin ko sakaniya, pababa sa likod niya, pababa sa kaniyang bewang ang lakas makasexy ng dating, pababa sa kaniyang matambok na pwet na sa sobrang tambok e ang sarap maka-pluppy na parang mammon, at pababa saa....
Natigil ang pagpuri ko sa kaniyang katawan ng bigla siyang humarap at sa pagharap niyang iyon e ang kaninang paningin ko na nakabaling sa kaniyang matambok na puwetan ay napalitan ng isang nabubuhay na armas... kinabahan ako sa nakita ko, kaya napatakip ako sa aking mata gamit ang aking mga palad.
Ilang Segundo pa ng marinig ko ang hagikhik ni Danreb.
'Oh bakit? Bakit mo pa tinatakpan ang mga mata mo? Masyado bang malaki?' saad niya sa tonong nangaasar.
'Tumalikod ka na nga muna at aalis ako.' Utos ko na ikinatawa niya lalo.
'Bakit ayaw mo ba? Last night I checked, e, sarap na sarap ka ditto ah?' dagdag niya sa pangaalaska niya sakin.
Sabi niya at dahan-dahan lumapit sakin habang hawak-hawak ang kaniyang ginising na armas.
'Wag kang lalapit! Sabing wag kang lalapit e.' sabi ko sakaniya.
Lapit parin siya ng lapit hanggang sa makalapit na siya ng tuluyan at magkadikit ang aming mga katawan.
Dahan-dahan niyang tinanggal ang kamay ko mula sa pagkakatakip sa mata ko, sa sobrang lakas niya e mabilis niya lamang itong natanggal. Ipinikit ko parin ang mata ko para hindi ko makita ang hindi ko dapat makita.
Mas lalo niyang idiniin sa katawan ko ang katawan niya, at doon ko naramdaman na may tumutusok sa tiyan ko na sobrang tigas, napaisip tuloy ako kung ano yon, kaya idinilat ko ang mata ko para tingnan ito pero ng pagtingin ko e ang armas ni Danreb na kanina pa galit na galit ang tumutusok sa tiyan ko.
![](https://img.wattpad.com/cover/136986022-288-k157770.jpg)
BINABASA MO ANG
Memories Afterall (BoyxBoy)
Teen FictionMaibabalik pa ba ang tiwalang ilang beses ng nasira? May pagkakataon pa bang bumalik ang dating masaya na alaala? Sapat na bang magmahal at magpakatanga ng ilang beses para masabi mong, "Tama na, pagod na ako."? Muli pa bang pagtatagpuin ng tadhana...