Memories Afterall (BoyxBoy)

Chapter 46 - Danreb

Danreb's P.O.V

Dala siguro ng pagod nagising nalang ako sa tunog ng cellphone ko. Nang icheck ko kung sino yung tumatawag ng napaka-aga nag-flash sa screen ko ang pangalan ng Mom ko. Instantly without second thoughts pinatay/dinecline ko yung tawag niya. 

Tiningnan kung anong oras na kasi medyo madilim pa sa labas, nakita kong quarter to 4am na kaya nag decide akong tumayo na mula sa pagkakahiga at mage-empake nalang ako ulit ng mga damit para maaga ako makaalis dito.

Ilang minuto din ang tinagal ng page-empake ko ng mga gamit. Ng matapos ako ay agad na akong nagpalit ng damit at inayos ang aking sarili para makaalis na pag tapos.

Ilang sandali pa ay tapos na ako sa pag-aayos at nagdesisyon ng lumabas ng kwarto. Papalapit palang ako sa hagdan ng makita sila Kuya Chad, Aling Linda at Tina sa sala at mukhang alam nilang aalis ako. 

Napansin siguro nila ang anino ko kaya napalingon sila sa direksyon ko. 

Nagsimula na akong bumaba ng hagdan habang nakatingin sa baba, iniisip ko kung anong pipigilan ba nila ako or what? O ano kayang sasabihin nila? Dapat handa ako.

Nakababa na ako sa hagdan at tinatahak ko na ang daan papalapit sakanila ng biglang sumolpot sa harap ko si Tina na kinabigla ko. Inangat ko ang tingin ko at nakita ko ang mukha ni Tina na may bakas pa ng luha sa mga mata at ang namamagang mata nito.

Nakatingin lang siya sakin habang humihikbi at pilit na hinahabol ang patulong sipon.

I looked at her with an questioning look and waiting for her whatever she will have to say. But I didn't expect what she did next.

She just hugged me and started to burst out her tears. I took me a few seconds to grasp the situation. Dahan-dahan ko siyang inilayo sa katawan ko dahil medyo basa na ang damit ko dahil sa luha niya. (A/N: May sipon pa yan, maniwala kang luha lang yan! Hmp!)

Iniharap ko siya sakin and asked her.

'What was that for?' I asked while retaining my questioning stares at her.

Tingnan ko naman ang direksyon nila Kuya Chad at Manang Linda at nakita silang nagkatitigan muna bago nagsalita ng sabay.

'Pasensya na po ser Danreb//Sorry po sir Danreb.' sabay nilang sabi.

'For what?' I asked and acted like I don't know the reason of their apology.

Nakayuko lang silang dalawa at binaling ko naman ang tingin ko kay Tina at yun rin ang ginagawa niya. 

Naghintay pa ako ng ilang saglit bago nagsalita ulit.

'No need for your insincere apologies. Well, if your apologies are referring to what you just murmured last night, it's fine. Totoo naman yon e, diba nga sabi niyo, "nabalitaan" niyo yun so meaning totoo yon.' I laughed sarcasticly.

'Anyways, I'll be leaving this house now but don't worry, hindi ko naman uutusan si Jaime na tanggalan kayo ng trabaho. If yan yung iniisip niyo. I just want you let you know that I am what I am and I hate pre-judgement from people especially when you don't know me long enough. Well, nangyari na ang dapat na mangyari. Thank you parin sa pagtanggap dito sakin. Ingat kayo, sasabihan ko nalang si Jaime na padalhan kayo ng pera ko dito for compensation kasi baka naabala ko kayo.' I said and then started to walk towards the door.

I left the house with a bit of disgust. I hate seeing their fake dramas there, if I only know, they're just faking their tears. Pft!

I'm just walking at the road with no idea where I should go until an idea popped into my mind and gave me light.