Tedavi

BÖLÜM 7

''Bugün nasılsın,canım?'' Gülümseyerek sorduğu soruya karşılık ben de gülümsedim.''İyiyim,peki siz?''

Elindeki defteri sehpaya koyduktan sonra bakışlarını tekrar bana çevirdim.''İyi diyelim iyi olalım.'' Bugün yine her zamanki şıklığını gösteriyordu.Gerek saçları olsun gerek kıyafetleri,çok güzel bir kadındı.''Evet,bu seninle yaptığımız üçüncü seansımız.Ama fark ettiysen sana hiç ilaç başlamadım.''

''Haklısınız,biliyorum.Fakat ben yine de eski günlere göre daha da iyiyim.Yani,yemek yiyorum ama az yiyorum.Daha doğrusu az yemek zorunda kalıyorum.''

''Hm,peki kusuyor musun yine?'' diye sorduğunda mahçup bir şekilde başımı önüme eğdim.''Arada.'' dediğimde başını olumlu anlamda salladı.''Senin için dahiliye ile konuştum.Ha,bir de kadın doğum doktoruyla.Düzensizliklerinden bahsettim.Hala devam ediyor mu?'' Dahiliye ve kadın doğum doktorlarıyla konuşması çok iyiydi.Özellikle de benim için.Kendimi bir an özel hissetmiştim.Bu kadın beni ailemden bile fazla düşünüyordu.Cebimdeki telefon titreşince doktorumun meraklı bakışlarını görmezden geldim.Ekranda babamın numarasını gördüğümde sıkıntıyla dudaklarımı büzdüm.''Kim?''

''Babam.'' diye cevapladım ve aramayı reddetmek için harekete geçtiğimde karasızlıkla durdum.Aman bir telefon,niye bu kadar stres yaptım ki ben? ''Aç,aç.Bekleme adamı.'' Derya Hanım'ın yüzüne baktığımda bana anlayışla baktığını gördüm.''Efendim baba?''

''Kızım,nerdesin,neden cevap vermiyorsun telefonuna?''

''Baba,ben doktorumun yanındayım.'' dediğimde homurdandı.Kesin babam bugün ters yerinden kalkmış.''İyi,tamam.'' dedi ve telefonu yüzüme kapattı.Şaşırarak telefona bakakaldım.''Ne oldu?''

''H-hiç.Babam işte.'' dediğimde bir süre sessizlik olmuştu.Buraya tek gelmiştim çünkü herkesin işi vardı.Aslında tek gelmek daha iyi oluyordu.Çünkü kimsenin baskısı altında kalmamış oluyordum.Yok 'niye geç çıktın?',' doktorun ne dedi?' gibi sorular olmadan rahat rahat terapiye girip çkıyordum.''Baksana,sana bir haber vereceğim.'' Meraklı bakışlarımı Derya Hanım'ın yüzüne çevirdiğimde kahkaha attı.Elindeki tablette bir resim vardı ve gerçekten çok komik görünüyordu.

İki kişinin konuşması vardı ve arada çok ince espiriler vardı.Onları okurken ikimiz de gülme krizine  girmiştik.Aslında,evet hayatım bu son zamanlarda yoluna girmişti.Daha mutluydum.Neden bu kadar mutluydum bilmiyorum ama kendimi mutlu hissettiren şeyleri yapıyordum.Mesela artık daha çok kitap okuyordum,daha çok dışarı çıkıyordum.

''Normalde senin bu yaşta bir üniversite öğrencisi olman gerekiyordu,değil mi?''

''Evet.''diyerek sorusunu cevapladım.Gidemediğim üzülüyordum çünkü şu an çok iyi ve başarılı bir öğrenci olabilirdim.Ama tedavim için kliniğe gitmem gerekiyordu.Belki de geri dönünce giderdim.

''İstediğin bir bölüm var mıydı,peki?'' diye sordu eteğini düzelttikten sonra.Gerginlikle esnemi kaşıdım.''Uluslar arası ilişkiler okumayı istiyordum.''

''Hm,aslında iyi bir bölüm.Umarım gidebilirsin.'' dediğinde başımı salladım.Bu saatten sonra mı doktor? Bunu inanabiliyor musun sence?

''Hernseye.Sana söylemem gereken bir şey var.Biliyorsun kliniğe seni kaydettirdim.Odan falan hepsi hazır.Sadece...Sadece geriye gitmen kaldı.''

Gidecektim yani.Nasılsa odam falan her şey hazırdı.Beni bekliyorlardı.''Ne zaman gideceğim?''

Derin bir nefes aldı ve gözlerimin içine baktı.''Yarın.''