Tedavi

BÖLÜM 18

MULTİMEDİA: PARS.

Pars'tan

Sigaramın dumanını tüttürdükten sonra rahatlamıştım.Dün o çocuktan gizlice bir paket sigarayı cebime indirmiştim.Biliyorum normalde içmem yasak.Zaten buraya sigara ve alkol bağımlılığından dolayı gelmiştim.Ben,Pars Akan.Ailesel sorunları olan bir çocukken bu bataklığa düşmüştüm.Daha sonra buraya gelmiş ve bizim gruptaki çocuklardan birkaç tanesiyle tanışmıştım.Özellikle de İmge'yle.

O kız çok farklıydı,bazen güçlü bazen de çok güçsüz bir kız olabiliyordu.Tuvaletin penceresini koku ve duman gitsin diye açmıştım.Aslında buraya iyileşmeye ve tedavi olmaya gelmiştim.Fakat ben arada böyle kaçamaklar yapabiliyordum.

Yakup,buradaki en iyi dostumdu.Kendisi de benim gibi rehabilitasyon bölümünde tedavi görüyordu.Onun sorunuysa uyuşturucu bağımlılığıydı.İşte anladığınız üzere buradaki herkesin bir sorunu vardı.Odamın kapısının tıklandığını duyduğumda aceleyle tuvaletten çıktım ve üstümü düzelttim.Hemşirem ilacımı getirdiğinde masama koymasını söyledim.Derin bir nefes alarak ensemi kaşıdım.Sigara içmek beni hiç olmadığı kadar rahatlatıyordu.

"İlaçlarınızı  unutmayın." Boş bakışlar eşliğinde başımı salladım.Göz göre göre ölümümüzü seyrediyorlardı.İlaçları kafama diktikten sonra güçlükle yutkundum.İğrenç bir tat boğazımdan aşağıya doğru inince yüzümü buruşturdum.

Her zamanki gibi havanın serinliğinden yararlanarak dışarı çıktığımda rüzgar saçlarımı uçurdu.Buradaki neredeyse altıncı haftamdı.Sürekli ilaç içiyor iyileşmeye çalışıyordum.Buraya geldim geleli sadece iki kez sigaradan içmiştim.Ama bana içmeden durabilir misin,ya da eskisi kadar sigaraya bağımlı mısın diye sorarsanız da; size hayır cevabını veririm.

''Pars!'' Başımı çevirip bana doğru gelen Yakup'u gördüğümde yelkenlerimi suya indirdim.Normalde ona çok kızgındım çünkü birkaç kez beni şikayet etmekle tehdit etmişti.Sigara içtiğimi sanırım görmüştü.''Nerelerdeydin?'' dediğinde konuşmak için ağzımı açmıştım ki öksürüğüm buna izin vermemişti.Sanki ciğerlerim sökülecek gibi öksürüyordum.Bunun nedeni de tahminimce uzun bir süredir vücudumun sigaraya unutmuş olduğundandı.

''Bana baksana sen,sen yine mi sigara içtin? Pars!'' Gözlerine baktığımda sinirli bakışları içime işliyordu.Güçlü görünmek için başımı kaldırdım ve ''İçtim lan,içtim.''

''İçtim ki lanet olası bu yerden ölüp de bir an önce kurtulabilmek için.Canım istiyor,buna da mı karışacaksın? Ha?! Bir sigaranın içindeki o zehir beni o kadar çok rahatlatıyor ki.Belki sadeceölüm beni rahatlatıyordur ya da ecelimin yaklaşması beni mutlu ediyordur.''

''Sahtekarın tekisin.'' diyip alayla güldüğünde çenemi sıkarak ona baktım ve bir adım atarak yüzlerimizi yakınlaştırdım.Yine az rüzgarlı bu havada ben fırtına estirecektim.Aynı altı haftadır yaptığım gibi.Hafif bir esinti sayemde rüzgara oradan da büyük bir fırtınaya dönüşüyordu.Ama kim bilirdi ki bu sefer de bunun bir hortum olacağını ve başkalarını canından edeceğini.

''Sen kendine baksana.Uyuşturucu krizlerinden ne yapacağını bile bilmiyorsun.Gözlerinin altı o kadar çukurlaşmış ki için beni bile gömebilirsin.Belki o zaman daha yakınında olurum da rahat rahat beni gözetlersin.''

Söylediğim sözlerin üzerine yutkunduğunda canı acımış gibi gözlerini kapadı ve derin bir nefes aldı.''Hastasın.Hasta olmuşsun iyice sen.Yardıma ihtiyacın var.Yardıma!'' diyip son söylediği kelimde çığlık atınca hemşireler sanki buna hazırmış gibi gelip onu götürmeye çalıştılar.O kadar güçlü çığlık atıyordu ki odalarında bulunan hastalar ve bahçedekilerin hepsi bize odaklanmışlardı.Gözlerimi onların yüzünün üstünde gezdirdiğimde herkesin acıyarak Yakup'a baktıkarını gördüm.

''Kendine bile hayrı olmayan zavallının tekisin sen.Zavallısın!'' Yüzü terden ıslanmış ve kıpkırmızı olmuştu.Ses tellerine yaptığı son bir çığlık darbesinde artık sakinleştiriciler devreye girmişti.Ardından da gevşeyen bedeni.Tekrardan bizi korkmuş gözlerle izleyenlere döndüğümde Simay'ın bayılacak gibi bir şekilde Yakup'a baktığını gördüm.Alya da onu tutuyordu.Hem de sıkıca.

Ama beni çok üzen ve şaşırtan olaysa İmge'nin bana bakışlarıydı.Diğerlerinden farklı bakıyordu bana,tiksintiyle değil de sanki daha çok her şeyi biliyormuş gibiydi.Keskin bakışları temas kurduğu gözlerimden geçerken derin bir nefes aldım ve hoparlörlerden duyulan sese kulak verdim.

''Pars Akan,psikiyatri servisine.Acilen!''