Tedavi

BÖLÜM 9

Eşyalarımı dolabın içine dizdikten sonra yatağa uzandım.Zaten getirdiğim çok fazla eşya yoktu.Birkaç  kafamı dağıtmak için getirdiğim kitap ve defterlerim haricinde başka hiçbir şey yoktu.Yattığım yerden odamı incelemeye başladım.Pek fazla eşya yoktu,odanın köşesinde bir tekli ve bir tane de minik iki kişilik koltuk vardı.Onların yanında minik bir kitaplık duruyordu ve çalışma masasına benzer şeyler vardı.Camın kenarına da boş bir saksı koymuşlardı.Belki o saksının içine çiçek koymalarını isteyebilirdim.Hem fena mı olurdu benimle birlikte yetişirdi.

Düşüncelerim beni gülümsetirken buldum kendimi.Ve ardından odama giren kadına baktım.Kadını dikkatlice incelediğimde  onun beni buraya getiren kadın olduğunu anladım.Sanırım adı Ayşe'ydi.

''Toparladın mı eşyalarını?'' diye sordu yanıma gelirken.''Hala aç mısın?'' Elindeki defteri sağ taraftaki komidinin üstüne koydu.''Evet.'' Karnım guruldayınca acıktığımın farkına kesin olarak varmıştım.''Yemekhane birazdan açılacak.'' dedi.Üstündekileri incelemeye başladığımda şişman ve uzun boylu bir kadın olduğunu fark ettim.Beyaz hemşire kıyafeti giymişti.Aslında esmer olduğu için kıyafetleri ona yakışmıştı.Yaşına göre yüzünde fazla kırışıklıklar yoktu.Ama aslında iyi bir kadına benziyordu.

''Bunlar nedir?'' diye sordum komidinin üstündeki defteri göstererek.Bakışlarını gösterdiğim yere çevirdi ve konuşmak için dudaklarını araladı.''Onlar,senin için.Birtakım klinik kuralları var.Ve şu dolabın içinde de kıyafetlerin var.Öyle cicili bicili şeyler bekleme.Genellikle siyah ve beyaz oluyorlar.Önlük de var ama yok ben onları giymem dersen sen bilirsin.On dakika sonra yemekhaneye gel.Benim gitmem gerek.'' Gitmesi gerektiğini söyleyene kadar cebindeki minik alarmın öttüğünü duymamıştım.Gülümseyerek gitmesini gerektiğini belirttim.Demek ki benim de ona ihtiyacım olduğunda düğmeden onu çağırabilecektim.Ya da başka birilerini.E,o zaman düğme neredeydi?

Kadın tam odadan çıkacakken bir şey unutmuş gibi geri döndü.Yatağımdan doğruldum ve ona meraklı gözlerle baktım.Sanki beni duymuş olacaktı ki konuşmaya başladı.''Ha,bu arada.Düğme yatak başlığının arkasında.Bir sorun olursa beni çağırırsın.'' Olumlu anlamda başımı salladım ve yatağımdan kalkıp camın kenarına gittim.Bahçeye baktığımda yine hemşirelerin koluna girmiş ve bahçede dolaşanları gördüm.Bahçe güzeldi,birçok yeşillik alan vardı.Fakat hava insanların mutlu olmalarını engelliyor gibiydi.Ya da...Belki o da üzgündü çünkü bulutlar kararmıştı ve yağmur yağmak üzereydi.Derin bir iç çektim.Burada uzun bir süre kalacaktım bu yüzden bir nevi yalnızlığa mahkum kalmalıydım.Midemin guruldadığını tekrardan hissettiğimde yüzümü buruşturdum.

Uzun bir uğraş sonucunda yemekhaneyi bulmuştum.Lanet olsun ki çok acıkmıştım.Uzun bir süre sonra ilk defa bu denli acıkacağımı tahmin edememiştim.Kliniği beğenmiştim.Zaten üç bloktan oluşuyordu.Birincisi,benim hastalığım gibi ilerlemiş olan hastalıkların tedavi edildiği yerdi; İkincisiyse bazı fobisi olan insanların-Tabii ki de aşırı derecede ilerlemiş olanların- tedavi oldukları yerdi.Son olarak rehabilitasyon merkezleri gibi sigara,alkol ve uyuşturucu kullananların oldukları yer vardı.Odam hariç burayı beğenmiştim.Aslında odam güzeldi fakat korku filmlerindeki kirli ve geceleyin korkunç olan odalara dönüşüyordu sanki.Yani dönüşüp dönüşmediğini bu gece görecektim.

''İmge!'' İsmimin söylenmesiyle birlikte arkamı döndüm.''Efendim?''

''Buraya gel.'' Bir şey söylemeden Ayşe hemşirenin yanına doğru ilerledim.Yanında psikiyatrım Derya Hanım duruyordu.Şaşkınlıkla ona baktım.''Merhaba,İmge.'' dedi gülümseyerek.Bu kadının bu denli güçlü olmasına şaşıyordum.''Merhaba.'' dedim ben de gülerek.''Nasıl buldun burayı bakalım? Tahmin ettiğin gibi mi?'' dedikten sonra gözleriyle hemşireye  gitmesini işaret etti.Sanırım yine klasik seanslardan birini uygulayacaktık.''Şimdi,gelelim sana.Yemek listeni bir arkadaşım olan diyetisyenle yaptık.Daha sonra buraya bir kadın doğum doktoru getirteceğim.Seni muayene edecek.''

Diyet mi? Ama nedeeen! Ben zaten zayıflamak isterken bile diyetimi uygulayamıyordum.Çünkü dayamazdım ki.Yani onu yemek ister,şunu isterdim.Ofladım.''Hey,oflama.'' Çatık kaşlarını düzelttikten sonra konuşmak için dudaklarını araladı.''Şimdi ilk başlarda sana az yedirteceğiz sonraki günlerde zaten miden ilaca alışmış olacak ve sen de iyileşeceksin.Anlaştık mı?'' dedi göz kırparak.''Bu kliniği siz tek başınıza mı açtınız?''

Böyle bir soruyu beklemiyor olacaktı ki şaşkınlığını gizleyemedi.''Hayır,bize hastanenin verdiği bir yetkiyle açtık.Birçok psikiyatr arkadaşımla.'' dediğinde başımı salladım.''Ben,çok açım.Artık yemeğimi yesem olur mu?''

Kahkaha attı.

''Tamam,tamam.Seni bekletmek istemem.İlaçlarını günlük alıyorsun.Ayrıca sana farklı bir tedavi sistemi de uygulayacağız.''

Hemşirem Ayşe yanıma geldiğinde gülümseyerek ayağa kalktım.Diyet için sonra da üzelebilirdim.Ama şu an canım yemek yemek istiyordu.Kusacağımı bile bile...

İlerleyen bölümlerde karşınıza yeni karakterler de çıkacak.Klinik hakkında ne düşünüyorsunuz? Beğendiniz mi?