Tedavi

BÖLÜM 16

Sabah uyandığımda baş ucuma konan hap kutusunu aldım.İçinden bir tane alıp suyla birlikte yuttuğumda iğrençliğine karşı yüzümü buruşturdum.İlaçlar,psikolojik sorunlar,can sıkıntısı hepsi hayatımın bir parçasıydı.

Tıpkı kimliğime bakıp adımın İmge Parlak olduğunu anlayabileceğiniz gibi ilaçlardan ne kadar nefret ettiğimi de anlayabilirdiniz.''İmge,yemekhaneye gelmen gerek.'' Oflayarak yerimden kalktım ve yavaşlıkla üstümü değiştirip beyaz salaş elbisemi giyindim.Dün psikiyatristim Derya Hanım'la psikoterapime başlamıştık.

Zaten yapıyorduk ama şimdi benimle daha iyi ilgileniyordu.Anladığıma göre 'Bilişsel Davranış' terapisini bana uyguluyormuş.Ne kadar ilginç terimler olduğunu sonradan öğrendim ve hala bunların ne olduğunu karıştırıyordum.Sadece bildiğim psikiyatriste gidiyordum ve bu klinikte iyileşmem için tedavi uygulanıyordu.

Üstüme ince bir hırka aldım ve odamdan çıktım.Sürekli Ayşe Hanım beni getirip götürüyordu ve bundan gerçekten rahatsız oluyordum.Neden mi? Çünkü ben deli değildim ya da herhangi bir yürüme problemim de yoktu.Hatta kendi yolumu kaybedecek kadar sorunlu bir insan da değildim.Sadece yeme bozukluğum vardı ve bunun tek başıma bir yere gidip gelmeme engel olabileceğini de sanmıyordum.

''İmge!'' Başımı çevirip bana seslenen kişiye baktığımda gülümseyerek el salladığını gördüm.Evet,çevremdekiler nedensizce mutlu olabiliyorlardı ama sanırım bu benim için geçerli değildi.Yasak elma olayı gibi...

''Günaydın tatlım.Sana özel kahvaltı hazırladım.Bunları bitireceksin,daha fazlası yok ama.Hemşireleri de tembihledim.Kusmaman için bunları yemen gerekiyor.'' Derin bir nefes aldım ve başımı salladım.Kilom acaba ne kadar düşmüştür? Belki de artık vücudum kilo vermeyi kesmiştir.Çünkü buraya geleli fazla bir süre olmasına rağmen kusmamıştım.Yani,sanırım.Yavaş hareketlerle masaya oturdum ve önümdeki tabağa baktım.İki tane zeytin,üç dilim peynir,iki tane minik çeri domateslerinden ve bir dilim de ekmek vardı.''Bunları mı yiyeceğim?'' dediğimde Ayşe hemşire başını salladı.İçecek olarak da suyu masama koyduğunda gözlerimi devirdim.

Hızlı bir şekilde yedim ve yine lokmalarımı hızlı bir şekilde yuttuğumda kimseye gözükmeden ortadan kayboldum.Aslında hızlı hızlı yemem yanlıştı ama bunu umursamıyordum zaten minik minik şeyler veriyorlardı.

Odama doğru çıkacakken duyduğum ses yerimde çakılı kalmama sebep oldu.Bulunduğum kattan çığlık sesleri geldiğinde koşarak merdivenleri çıktım.Çoğu hemşire hastalarıyla birlikte yemekhanedeydi.İstediğim yere geld,ğimde odamın kapısının açık olduğunu ve içerideki gölgeden birisi olduğunu gördüm.Bir anda paniğe kapılsam da soğukkanlığımı koruyarak içeriye daldım.Arkaası dönük bir kız vardı ve çığlık atarak saçlarını çekiştiriyordu.Ürkerek omzuna dokunduğumda korkarak başını çevirdi.İşte o anda geçirdiğim o şoktan dolayı ağzım şaşkınlıkla açıldı.Saçları dağılmış,gözleri kıpkırmızı olmuştu ve onu bu hale getiren de elindeki sarı tişörttü.