|MY BROTHER'S BEST FRIEND|

~PART 8~

Άκουσα θορύβους από την κουζίνα! Κοίταξα γύρω μου και ο Άρης έλειπε!Κατεβηκα κάτω. Πήγα προς την κουζίνα και είδα τον Άρη πάνω από μια κατσαρόλα.

"Καλημέρα"

Είπε με ένα χαμόγελο. Κοίταξα το ρολόι. Ηταν έντεκα το μεσημέρι.

"Μα καλά, γιατί δεν με ξύπνησες;"

"Φαινοσουν πολύ ήρεμη και δεν ήθελα να σε ξυπνήσω..."

Γιατί όποτε είμαι μαζί του έχω μονίμως ένα χαμόγελο στα χείλη;

"Α δεν σου είπα! Είπα να φτιάξω μια σούπα να φάμε για μεσημεριανό, μιας και έξω κάνει κρύο"

"Δεν ήξερα ότι ξέρεις να μαγειρεύεις..."

"Ε δεν μπορούσα να τρωω μόνο από τη γιαγιά μου και έτσι έμαθα κάποιες απλές συνταγές για να κάνω όταν δεν μπορεί η γιαγιά μου "

Η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα ο Αλέξης

" Επ, τι κάνετε εκεί; "

Ειπε και κατευθείαν και οι δύο γυρίσαμε και αρχίσαμε να γελάμε

" Πως είσαι; "

" Καλύτερα... Α με πήρε τηλέφωνο η γιαγιά και είπε πως τελικά η κηδεία θα γίνει τη Τετάρτη. Γίνετε να φύγουμε πιο νωρίς;"

"Φυσικά!"

Χάρηκα όμως πρέπει να μαζέψω τα πράγματα μου!

Φάγαμε τη σούπα και ανέβηκα πάνω για να μαζέψω κάποια πράγματα. Ο Άρης με τον Αλέξη πήγαν μια βόλτα για να οργανωθουν για το ταξίδι και έτσι εγώ ήμουν σπίτι μόνη μου....

Αρκετή ώρα μετά, ο Αλέξης επέστρεψε σπίτι. Έτρεξα κάτω για να του πω για το γράμμα, όμως μαζί του είδα ένα θυμωμένο Μίλητο.

"Μα καλά, που είσαι δύο μέρες τώρα; "

"Συγγνώμη. Έχουν γίνει πολλα. Αλέξη να σου πω κάτι;"

"Ναι, ναι"

"Πάνω στο γραφείο μου είναι ένα γράμμα. Το άφησε κάποιος κάτω από την πόρτα όσο έλειπες και φοβόμουν να το ανοίξω..."

"Οκ. Κατάλαβα"

Του είπα ψιθυριστά και όσο αυτός ανέβενε πάνω εγώ με τον Μίλτο μιλούσαμε στο σαλόνι για τις εξελίξεις με τον Άρη

Δεν μπορώ να του πω το που θα πάω αλλά του είπα πως θα μείνω με του γονείς μου. Δεν ξέρει για τον θανατο της μαμάς μου και δεν νομίζω να μάθει ποτέ..... Θα είναι δισκολο να τον χάσω από φίλο.

"Ρια,ελα πάνω τωρα..."

Έτρεξα πάνω. Ο Αλέξης ηταν όρθιος και με το ένα χέρι κράταγε το κεφάλι του και με το άλλο μιλούσε στο τηλέφωνο...

"Τέλεια.... Ευχαριστώ. Σε μια ώρα θα είμαστε εκεί...."

"Τ-τι..."

"Κατέβα κάτω, διώξε τον Μιχάλη και πες του πως πρέπει να φύγουμε για μια δουλειά και ανέβα να μαζέψεις τα πράγματα σου. Σε μια ώρα πρέπει να πάμε στο σπίτι του Άρη!"

"Τι έγινε; Τι λέει το γράμμα;"

" Θα σου εξηγήσω μετά! Κάνε αυτό που σου είπα! "

Δεν είχα άλλη επιλογή... Μα τι έγινε; Γιατί όλα αυτά; Τόσο γρήγορα.....

Εκανα όσα μου είπε και λίγο πριν φύγουμε από το σπίτι τον ρώτησα....

" Γιατί φεύγουμε από τώρα;"

" Το γράμμα... Ήταν από τον πατέρα μας... Λέει πως είναι εδώ και το βράδυ θα έρθει εδώ υποτίθεται για να μας δει...Ο μόνος που μπορεί να βοηθήσει τώρα είναι ο Αρης, για αυτό πάμε πριν έρθει!"

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Είμαστε εδώ και λίγη ώρα στο σπίτι του Άρη. Θα μείνουμε εδώ και αύριο και μετά θα φύγουμε.

Στο σπίτι επικρατούσε ησυχία. Εγώ με τον αδερφό μου καθόμασταν στο σαλόνι όσο ο Άρης μάζευε τα πράγματα του.

" Αύριο δεν θα πάμε στη κηδεία της μαμάς..."

"Τι! Γιατί;"

"Είναι επικίνδυνο! Είμαι σίγουρος πως θα αρχίσει να μας κυνηγάει και πως νομίζει ότι αυριο θα πάμε στη κηδεία!"

"Μα..... Καλά"

"Μην ανησυχείς. Ξέρουν για τον πατέρα μας και δεν θα πουν τίποτα "

Δεν ανησύχησα για αυτό. Ήταν η μητέρα μας και θα χάσουμε μέχρι και την κηδεία της!

" Θα πάω άλλη μια βόλτα. Αν θέλετε ελάτε και εσείς! "

" Δε νιώθω καλά. Θα κάτσω εδώ... "

" Και εγώ θα προσέχω τη Ρια. "

" Οκ"

Επιτέλους είμαι μόνη με τον Άρη! Μετά από όλα αυτά έχουμε απομακρυνθεί πάλι....

"Τι έχεις;"

"Τίποτα...."

"Πριν λίγο δεν είπες ότι δεν ένιωθες καλά; "

" Είπα ψέματα. Θέλω να μείνουμε λίγο μόνοι.... "

ΑΡΗΣ POV.

Δε ξέρετε πόσο χαρούμενος είμαι! Μου έλειψε! Σηκώθηκα, πήρα μια κουβέρτα μιας και έξω κάνει ακόμα κρύο και καθησαμε αγκαλιά στο καναπέ μέχρι που μας πήρε ο ύπνος

" Σηκωθείτε! Είναι 7 η ώρα! Πρέπει να φύγουμε! "

Αμάν αυτός ο Αλέξης! Η Ρια ακόμα κοιμόταν στην αγκαλιά μου. Ο Αλέξη κατέβασε τις βαλίτσες μας και εγώ την φίλησα για να ξυπνήσει. Ναι θα πείτε ότι έχω γίνει πολύ το. Ρομαντικός αλλά δε ξέρω... Έχει κάτι! Κάτι που βγάζει από μέσα μου όλο αυτό! Και ιδικά τώρα της αξίζει μάλιστα...