|MY BROTHER'S BEST FRIEND|

~PART 13~

ΑΡΗΣ POV.

Ήρθαμε στο μόνο μέρος που ήξερα ότι θα υπάρχει ησυχία. Το μόνο που ακουγόταν ήταν τα κύματα που έσκαγαν απαλά στην αμμουδιά.

Η Ρια έβγαλε τα ρούχα της και τα άφησε να πέσουν απαλά στην άμμο. Μπήκε στο νερό και μετά από λίγο άρχισε να παίζει μαζί του φωνάζοντας με να μπω και εγώ μέσα.

Ήθελα μόνο να την κοιτάω. Την έφερα εδώ διότι ήταν χάλια, όμως και εγώ ήθελα λίγο χρόνο να σκεφτώ.

Βγήκε από το νερό και έχρισε να με πλησιάζει. Έπιασε το χέρι μου και προσπαθούσε να με τραβήξει. Είναι πολύ γλυκιά όταν κάνει σαν παιδάκι.

"Έλα ρε Άρη!!"

"Δε θέλω να μπω!"

"Έλα! Για μένα! Σε παρακαλώ!"

Αρχισε να φιλάει απαλά τα χείλια μου στη προσπάθεια της να με πείσει. Απομακρυνθηκε και αμέσως μίλησε ξανα

"Πάμε τωρ-"

Την τράβηξα ξανά και την ακούμπησα στην άμμο πηγαίνοντας από πάνω της. Μηδενισα την απόσταση μεταξύ μας όμως μια φωνή μας διέκοψε

"Άρη!"

Αυτός μας έλειπε... Κοίταξα τη Ρια η οποία προσπαθούσε να καταλάβει τι γίνεται. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα το πρόσωπο της έγινε άσπρο. Γύρισα ώστε να του απαντήσω με ένα ψεύτικο χαμόγελο στο πρόσωπο μου που προσπαθούσε να κρύψει τον θυμό μου.

"Χάρη! Τι κάνεις εδώ;"

"Εδώ μένω!"

Είπε δείχνοντας το σπίτι πίσω μας.

"Εσείς; Τι κάνετε εδώ;"

"Θέλαμε να μείνουμε λίγο μόνοι μας..."

"Α ωραία..."

Κοίταξα τη Ρια που βρισκόταν πίσω μου. Ήταν κατακόκκινη από ντροπή καθώς τα μάτια του Χάρη ήταν καρφωμένα πάνω της. Είχε πάρει μια πετσέτα και προσπαθούσε να καλύψει ότι μπορούσε

Κοίταξα για άλλη μια φορά τον Χάρη. Έβαλα ξανά το ψεύτικο μου χαμογελο και του μίλησα ξανά.

"Λοιπόν..."

Δεν με κοίταξε. Κατάλαβε τι έκανε και έφυγε λέγοντας μας πως πάει να ετοιμαστεί για τη δουλειά.

Η Ρια έμεινε  να κοιτάει τον Χάρη που έφευγε. Κατέβασε το κεφάλι της και ξάπλωσε απαλά στην άμμο.

Σηκώθηκα και την τράβηξα προς το μέρος μου. Την σήκωσα στον αέρα και αγνοώντας τις φωνές της άρχισα να τρέχω προς το νερό με αυτή στην αγκαλιά μου.