|MY BROTHER'S BEST FRIEND|

~PART 32~

Οι μέρες περνούσαν. Είχαν περάσει πλέον δύο βδομάδες. Η Ρια είχε ξυπνήσει πριν από δύο ώρες. Καθόμουν σε μια καρέκλα δίπλα στο κρεβάτι της. Μου έκανε ερωτήσεις για το τι έγινε αφότου την πήγα στο νοσοκομείο. Είπε πως τα υπόλοιπα τα θυμόταν και θα μου εξηγούσε αλλη φορά.

Φοβόμουν για την αντίδραση της όταν μάθει πως ο Άρης βρίσκετε στο δίπλα δωμάτιο. Είναι καλύτερα και περιμένουν από στιγμή σε στιγμή να ξυπνήσει και αυτός.

"Το παιδί μου; Πως είναι;"

Είπε. Ε δάκρυα στα μάτια καθώς κράταγε με δύναμη το χέρι μου.

"Καλά είναι. Ευτυχώς τα κατάφερε. Είναι μεγάλος μαχητής"

Χαμογέλασε ανακουφισμενη και σκουπησε τα δάκρυα της.

"Συγγνώμη"

"Μη ζητάς συγνώμη. Τώρα πρέπει να προχωρήσεις. Είναι δύσκολο όμως αυτό θα θέλει και αυτός. Να είσαι ευτυχισμένη εσύ και το παιδάκι σας..."

Κούνησε θετικά το κεφάλι της και η πόρτα χτύπησε. Ο γιατρός που με ενημέρωνε όλες αυτές τις μέρες μπήκε στο δωμάτιο.

" Ξύπνησε "

Είπε με ένα θερμό χαμόγελο και βγήκε από το δωμάτιο. Αγνόησα τις ερωτήσεις της αδερφής μου και τη βοήθησα να σηκωθεί και να ετοιμαστεί.

Βγήκαμε από το δωμάτιο και ανοίξαμε τη διπλανή πόρτα. Άνοιξε τα μάτια του στο άκουσμα της πόρτας και μου χαμογέλασε. Είδε τη Ρια από πίσω μου και η έκφραση το προσώπου του άλλαξε

"Ει-είσαι καλά..."

Είπε με ενα μεγάλο χαμόγελο. Η Ρια μόλις άκουσε τη φωνή του σήκωσε το κεφάλι της και των κοίταξε

"Άρη;"

Έτρεξε διπλα του και του και τον αγκάλιασε.

"Γιατί είσαι εδώ; Τι έγινε;"

Της εξήγησε την ιστορία και αυτή άρχισε να κλαίει. Την έβαλε στην αγκαλιά του και έπαιζε με τα μαλλιά της για να την ηρεμήσει. Από τον τρόπο που τη κοιτούσε, το τρόπο που έλαμπε το πρόσωπο του όταν της μιλούσε και όταν την είχε στην αγκαλιά του μπορούσες να καταλάβεις πώς τα αισθήματα του Άρη για την Ρια δεν είχαν αλλάξει καθόλου. Αντίθετα ήταν και πιο δυνατά από ποτέ. Το μόνο που έμενε ήταν να καταλάβουμε πως ακριβώς ένιωθε η Ρια για αυτόν.

Οι ώρες πέρασαν και μόλις ο Άρης ένιωθε καλύτερα φύγαμε από το νοσοκομείο. Άρχισα να οδηγώ προς το σπίτι της Ριας. Ανοίξαμε τη πόρτα και είδα την Μαρία στις σκάλες να κρατά τη φουσκωμένη κοιλίτσα της.

"Ήρθατε!"

Ήρθε προς τα εμάς και αφού τη φίλησα πήγε στην αδερφή μου και την αγκάλιασε.

"Πως είσαι;"

"Καλύτερα.."

Είπε με ένα θερμό χαμόγελο καθώς την κοίταγε στα μάτια

"Το παιδί;"

"Είναι και αυτό καλά"

"Ευτυχώς"

Είπε χαμογελοντας και το βλέμμα της έπεσε πάνω στον Άρη

"Άρη!"

Έπεσε πάνω του αγκαλιαζοντας τον και όλοι γελάσαμε.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

ΡΙΑΣ POV

Είχε πλέον βραδιάσει. Καθόμουν στην αυλή με τον Άρη ακι μιλούσαμε. Ο αδερφός μου με την Μαρία πήγαν σπίτι τους διότι ο Άρης είπε πως θα μείνει μαζί μου. Μου έλεγε για τον καιρό που είχε επιστρέψει στην Ελλάδα. Για τον Μίλτο και πόσο έχει αλλάξει καθώς και για τα τραγούδια που έγραψε. Μου είπε όμως πως όλο αυτόν τον καιρό δεν είχε προχωρήσει. Είπε πως με σκεφτόταν.

"Ρια μου έλειψες..."

Είπε με πληγωμένο βλέμμα. Πονάει και το ξέρω. Τώρα όμως είναι δύσκολο. Δεν ξέρω τι γίνεται στο μυαλό μου. Είναι δύσκολη κατάσταση και νομίζω πως πρέπει να τα ξεκαθαρίσω.

"Πάμε για ύπνο;"

"Ν-ναι"

Του απάντησα και στάθηκε μπροστά μου πιάνοντας μου το χέρι. Μπήκαμε μέσα στο σπίτι και ανεβήκαμε της σκάλες που οδηγούσαν στα υπνοδωμάτια. Μπήκα στο δωμάτιο μου αφού του έδειξα τον ξενώνα και μπήκα κάτω από τα σκεπασματα.

"Ρια. Πως είσαι; "

Άκουσα μια γνωστή φωνή να μου λέει. Είχα στην αγκαλιά μου ένα μωρό τυλιγμένο με μια κουβερτούλα.

"Πως είναι το αγοράκι μου; Ελπίζω να είστε καλά και οι δύο. Σας αγαπώ..."

Άνοιξα τα μάτια μου και επέστρεψα στη πραγματικότητα. Ήταν απλά ένα όνειρο...

Κοίταξα το ρολόι. Ήταν δύο το ξημέρωμα. Κατέβηκα κατω και καθησα στο σαλόνι κοιτώντας έξω από το παράθυρο. Έβρεχε...

Άκουσα βήματα από πίσω μου. Ο Άρης ήρθε και καθησε δίπλα μου. Χαϊδευε τα μαλλιά μου και έκλεισα τα μάτια μου.

"Γιατι είσαι κάτω;"

"Δε μπορούσα να κοιμηθώ..."

"Είδες κάποιο όνειρο;"

Κουνησα θετικά το κεφάλι μου.

"Θες να κοιμηθούμε μαζί;"

Κουνισα ξανά το κεφάλι μου θετικά μόνο που τώρα ντρεπόμουν.

"Δε θέλω να μένω μόνη μου..."

Χαμογέλασε και ανεβήκαμε ξανά πάνω. Μπήκαμε κάτω από τα σκεπασματα. Μπήκα στην αγκαλιά του και έβαλα το κεφάλι μου στο στήθος του. Άκουγα τη καρδιά του να χτυπά δυνατά....