|MY BROTHER'S BEST FRIEND|

~PART 12~

Αγνόησα τα βήματα και μπήκα στο δωμάτιο μου. Πήρα τη ζακέτα στα χέρια μου όμως αντίκρισα τον Άρη στην πόρτα.

"Άρη!"

Χαμογέλασε ελαφρώς και μπήκε στο δωμάτιο. Έκλεισε την πόρτα πίσω του και αμέσως την άκουσα να κλειδώνει.

"Τι θες;"

"Πως σου φαίνονται οι φίλοι μου;"

"Πολυ καλοί! Ιδικά τα κορίτσια είναι πολύ συμπαθητικά!"

"Χαίρομαι..."

"Γιατί κλειδωσες την πόρτα;"

" Γιατί κοίταγες έτσι τον Χάρη;"

"Πω τον κοιτ..."

"Με περνάς για χαζό;"

"Δεν είπα κάτι τέτοιο"

"Τι γίνετε με εσένα και τον Χάρη; "

" Τίποτα!"

" Σου δίνω άλλη μια ευκαιρία..... "

" Τι ευκαιρία; "

"Σταμάτα όλες αυτές τι ερωτήσεις! Δεν μπορώ να σε βλέπω να κοιτάς έτσι κάποιον άλλον! Θέλω να κοιτάς μόνο εμένα έτσι! Είσαι δικιά μου τώρα! Δεν θέλω να χωρίσουμε. Σε αγαπάω... "

Και εγώ τον αγαπάω αλλά ο Χάρης έχει κάτι που σε μαγνητίζει. Μετά από αυτά που είπε όμως δεν μπορώ να τον αφήσω μόνο του.....

"Πες κάτι πια! "

" Και εγώ σε αγαπάω.. "

Είπα σιγά κοιτώντας το πάτωμα. Δεν του είπα ψέματα αλλά δεν θέλω να τον πληγωσω...

"Κοίταξέ με"

Δεν μπορώ....

"Κοίτα με και πες το!"

Έβαλε το χέρι του απαλά στο μάγουλο μου και με φίλησε απαλά. Απομακρυνθηκα. Δεν ξέρω τι μου γίνεται. Με κοίταξε και κατέβηκε κάτω χωρίς να πει κάτι. Ακούμπησα στον τοιχο και άφησα το σώμα μου να κυλήσει έως το πάτωμα. Έβαλα τα χέρια μου στο πρόσωπο μου και άρχισα να κλαίω. Δεν ξέρω γιατί απλά το χρειαζόμουν....

ΆΡΗΣ POV.

Κατέβηκα κάτω. Την άκουσα που έκλαιγε αλλά την άφησα να ηρεμισει. Ελπίζω να πάρει τη σωστή απόφαση...

"Η Ρια;"

"Δεν ένιωθε καλά και είπε πως θα ξαπλώσει για λίγο..."

"Καλά...."

"Εμείς να φεύγουμε."

"Ναι.. Είναι πολύ αργά. Ευχαριστούμε για την παρέα"