|MY BROTHER'S BEST FRIEND|

~PART 18~

ΡΙΑΣ POV.

Είναι 9:35. Σε 20 λεπτά θα έρθουν τα παιδιά να μας πάρουν.

Κάθομαι μπροστά από τη ντουλάπα. Μου μένει μόνο να ντυθώ. Έχω κάνει τα μαλλιά μου μπούκλες. Δεν έχω βαφτεί πολύ, όμως έβαψα τα χείλια μου κόκκινα.

Τελικά φόρεσα ένα άσπρο φόρεμα που έφτανε λίγο πιο πάνω από το γόνατο και τις κόκκινες γόβες μου.

Κατέβηκα κάτω και είδα τον Αλέξη στη κουζίνα να παίζει με το τηλέφωνο του.

Κατάλαβε πως βρισκόμουν εκεί και γύρισε να με κοιτάξει.

"Ρ-ρια;"

"Ναι;"

"Είσαι πανέμορφη!"

"Ευχαριστώ;"

Η κόρνα από ένα αμάξι ακούστηκε

"Τα παιδιά..."

Βγήκαμε από το σπίτι. Στο αμάξι βρίσκονταν η Μαρία και ο Χάρης. Ο Αλέξης μπήκε μέσα και καθησε στη θέση του συνοδηγου και εγώ πίσω του.

"Οι υπόλοιποι; "

" Είχαν δουλειές... "

" Κατάλαβα.... "

Τα αγόρια συνέχισαν να μιλάνε μεταξύ τους όπως και εγώ με τη Μαρία. Της ζήτησα συγνώμη για τις προάλλες που δεν πήγα και μου είπε π ς δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα και θα το κανονίσουμε κάποια άλλη μέρα.

Το αυτοκίνητο σταμάτησε και κατεβήκαμε. Μπήκαμε στο μαγαζί και αμέσως η μυρωδιά του τσιγάρου έκανε την εμφάνισή της.

°°°°°°°°°°°°°°°

Η ώρα είναι πλέον 12:55. Με τον Χάρη καθόμαστε σε ένα τραπέζι. Κανένας απο τους δύο μας δεν έχει μεθύσει, σε αντίθεση με τον Αλέξη και τη Μαρία που αυτή τη στιγμή χορεύουν δίπλα μας.

"Τι έχεις;"

Με ρώτησε ο Χάρης.

"Τίποτα απλά σκέφτομαι..."

"Υποτίθεται ήρθαμε εδώ για να περάσουμε καλά!"

"Ναι αλλά ούτε εσύ περνάς καλά"

Ήρθε και καθησε δίπλα μου

"Μου αρκεί που είσαι εδώ. Μαζί μου.."

Καθόταν δίπλα μου και μου κρατούσε το χέρι. Μετα από λίγο πρόσθεσε...

"Θες να φύγουμε από δω; "

" Και ο αδερφός μου; "

" Μπορούμε να τον αφήσουμε σπίτι και να πάμε μια βόλτα... "

" Πάω να του το πω..."

Σηκώθηκα από το τραπέζι και πήγα προς τον Αλέξη. Με κοίταξε και αμέσως με τράβηξε προς το μέρος του.

"Έλα να χορέψουμε! "

" Θέλω να σου πω κάτι "

" Ότι θες αρκεί να χορέψεις! "

Άρχισα και εγώ να χορεύω, χωρίς να έχω άλλη επιλογή, καθώς του μιλούσα

"Είναι αργά και πρέπει να πάμε σπίτι!"

"Από τώρα!"

"Έλα ρε Αλέξη!"

"Καλά καλά! Αλλά θα έρθει και η Μαρία! "

" Ό,τι πεις... Θα είμαστε έξω.. "

Είπα και έφυγα χωρίς να πω κάτι. Πήγα προς το τραπέζι που καθόμασταν και τράβηξα τον Χάρη από το χέρι ώστε να σηκωθεί. Βγήκαμε έξω και τους περιμέναμε.

" Τι έγινε πριγκίπισσα;"

" Έρχονται.... "

Και η πόρτα του μαγαζιού άνοιξε και βγήκαν έξω. Παραπατουσαν και γέλαγαν.

Τους βάλαμε στα πίσω καθίσματα και μπήκαμε και εμείς μέσα.

Μολις φτάσαμε στο σπίτι, βγήκαν μόνοι τους από το αυτοκίνητο και πήγαν σπίτι.

Ο Χάρης άρχισε ξανά να οδηγεί. Μετά από μερικά λεπτά κατάλαβα που βρισκόμασταν. Ήταν η παραλία μου με είχε φέρει ο Άρης.

Καθησαμε στην άμμο και κοιτούσαμε τα κύματα. Το χέρι του ήταν τυλιγμένο γύρω μου. Το μόνο που ακουγόταν ήταν ο ήχος των κυμάτων.

Ακούμπησα τη πλάτη μου στην άμμο και το ίδιο έκανε και αυτός. Τον πλησίασα και τον αγκάλιασα, βάζοντας το κεφάλι μου στο στήθος του. Πέρασε τα χέρια του γύρω μου.

Κοιτούσε τα αστέρια και εγώ τη θάλασσα. Δεν μιλήσαμε καθόλου. Ήταν αρκετό να είμαστε αγκαλιά.

Ο ύπνος δεν άργησε να με πάρει. Ο συνδυασμός της θάλασσας και των χτυπων της καρδιάς του με ηρεμουσαν.

ΧΑΡΗΣ POV.

Κοιτούσα τα αστέρια και σκεφτόμουν. Πριν μια βδομάδα ήθελα να γίνει δικιά μου μόνο επειδή ήταν όμορφη. Ήθελα να την βλέπει ο κόσμος και να λέει πόσο τυχερός είμαι.

Είμαι τυχερός. Όμως όχι γιατί θα με προσέχουν, αλλά έχω εκείνη...

Την αγαπάω. Δεν μπορώ να τη βγάλω από το μυαλό μου. Νιώθω ότι είμαι ο πιο τυχερός άνθρωπος στον κόσμο.

Η ανάσα της χτυπάει απαλά πάνω στο χέρι μου. Της χαϊδεύω απαλά το μάγουλο και αυτή χαμογελάει.

Προσπαθώ να μην τη ξυπνήσω και σηκώνομαι, έχοντας τη στην αγκαλιά μου.

Περπατάω προς το σπίτι μου που βρίσκεται ακριβώς από πάνω μας. Ανοίγω την πόρτα και την αφήνω να κλείσει μόνη της. Ανεβαίνω τις σκάλες και την ακουμπάω στο κρεβάτι. Της βγάζω τα παπούτσια και τη σκεπάζω.

Πηγαίνω στη τουαλέτα, αλλάζω ρουχα και ξαπλώνω μαζί της...