|MY BROTHER'S BEST FRIEND|

~PART 20~

ΡΙΑΣ POV.

Βάζει το χέρι του στη τσέπη του παντελονιού του και βγεζει έξω το τηλέφωνο. Ψάχνει κάτι και έπειτα μου δείχνει την οθόνη.

Ένα κορίτσι κοντά στα 14. Χαμογελούσε. Είχε μεγάλα γαλανά ματιά και κοντά καφέ μαλλιά, που οι μπούκλες τους ακουμπουσαν απαλά στους γυμνούς της ώμους. Πίσω τις φαινόταν θάλασσα. Δεν υπήρχαν άνθρωποι....

" Αυτή είναι η αδερφή μου περίπου μια βδομάδα πριν γίνει... ότι έγινε..."

"Όντως μου μοιάζει..."

Λέω σιγά. Είναι ίδια με εμένα...

"Και στον χαρακτήρα... Και αυτή ήταν έτσι ντροπαλή. Θυμάμαι εγώ και ο Μάρκος την ακολουθουσαμε όταν έφευγε από το σπίτι γιατί φοβόταν. "

Γελάει με αυτή την ανάμνηση. Έχει περάσει πολλά...

" Δεν ξέρω αν σου έχει μιλήσει ο Αλέξης, όμως το παρελθόν μας μοιάζει πολύ... "

" Δηλαδή; "

Έτσι του τα είπα όλα. Για τον πατέρα μας, την μητέρα μας, πως καταλήξαμε εδώ και κάποια πράγματα για τον Άρη.Τώρα που είπα Άρη, δεν έχουμε μιλήσει καθόλου.

Ειναι απόγευμα. Όλες αυτές τις ώρες μιλούσαμε για το παρελθόν μας. Δεν μπορούσε να το πιστέψει.

Έφυγε πριν λίγο γιατί ήθελε να αγοράσει κάποια πράγματα, έτσι στέλνω μήνυμα στον Άρη. Αμέσως δέχομαι μια κλήση και απανταω χωρίς να δω το όνομα.

"Ρια!"

"Ναι.."

"Γιατί δεν μου απαντούσες στα μηνύματα;"

"Δεν είχα μπαταρία στο τηλέφωνο..."

"Παλι! Με ανησύχησες! Που είσαι; Ο αδερφός σου με έχει φάει! Δεν ξέρει που είσαι και δεν θυμάται τίποτα!"

Τον ξέχασα αυτόν...

"Άρη ηρέμησε! Ειμαι στο σπίτι του Χάρη. Ήρθαμε εδώ γιατί ο Αλέξης και η Μαρία είχαν μια δουλειά... "

" Στου Χάρη; Σε πείραξε; Αν ναι έρχομαι εκεί με το πρώτο αεροπλάνο!"

" Όχι Άρη ηρέμησε! Εσύ τι κάνεις; "

" Ανησυχώ! "

" Συγνώμη!"

"Καλά είμαι. Έχει πολύ δουλειά αλλά καλα περνάω. Είδα και τα παιδιά. Ρωτούσαν για εσάς και γιατί έφυγα. Τους είπα απλά ότι έγιναν πολλά και φύγαμε. Δεν είπαν κάτι... "

" Πάλι καλά.... "

" Ο Αλέξης πως ειναι; "

" Πολύ καλά! Νομίζω κάτι παίζετε με τη Μαρία.... "