|MY BROTHER'S BEST FRIEND|

~PART 29~

Το τηλέφωνο έπεσε από τα χέρια μου. Έπεσα στο πάτωμα και άρχισα να κλαίω δυνατά. Χωρίς να το καταλάβω φωνές έβγαιναν από το στόμα μου.

ΑΛΕΞΗΣ POV

Άκουσα τις φωνές της και έτρεξα κοντά της. Είδα το τηλέφωνο στο πάτωμα και το έφερα κοντά στο αφτί μου.

"Παρακαλώ;"

"Συγγνώμη για την ενόχληση όμως όπως είπα και στη κυρία πρέπει να έρθετε στο νοσοκομείο ***"

"Τ-τι έγινε;"

" Ο κύριος Παπαδημητρίου βρησκετε σε κρίσιμη κατάσταση και δε ξέρουμε αν θα τα καταφέρει. Παρακαλούμε να έρθετε όσο πιο γρήγορα μπορείτε "

Δε γίνεται... Αποκλείεται...

Έκλεισα το τηλέφωνο και πήγα κοντά στην αδερφή μου που δεν μπορούσε ούτε να αναπνεύσει.

" Ρια αγάπη μου... Πρέπει να πάμε.. "

Τη πήρα στην αγκαλιά μου και τη σήκωσα. Η Μαρία μας κοίταγε με ανησυχία. Της είπα να πάει στο αυτοκίνητο και να κάτσει στις πίσω θέσεις. Βοήθησα την αδερφή μου να πάρει τα πράγματα της και καθησε δίπλα στη Μαρία. Εκείνη την αγκάλιασε σφιχτά. Άρχισε να ηρεμεί μέχρι που σταμάτησε τελείως και κατάλαβα ότι την είχε πάρει ο ύπνος.Το νοσοκομείο βρισκόταν είκοσι περίπου λεπτά από το σπίτι.

Την ξυπνήσαμε και μπήκαμε στο νοσοκομείο. Ρωτήσαμε για το δωμάτιο του και μπήκαμε μέσα. Ήταν γεμάτος διάφορους σωλήνες. Τα μηχανήματα δεξιά και αριστερά του να δουλεύουν. Η Ρια καθησε σε μια καρέκλα δίπλα του και του έπιασε το χέρι. Με τη Μαρία στεκομασταν στη πόρτα κοιτώντας τους.

"Μία βρομαδα είχε μείνει. Μόνο μία. Σταθήκαμε τόσο κοντά..."

Σκούπισε κάποια από τα δάκρυα της.

" Δεν ξέρω τι πρόκειται να συμβεί. Ελπίζω να πας κάπου καλύτερα και να προσέχεις την μικρή μας. Την κόρη σου..."

Τον φίλησε στα χείλη και τότε ήταν η στιγμή που ένα από τα μηχανήματα έσπασε την ησυχία του δωματίου. Ήταν αυτό που μετραγε τους παλμούς του. Το κοίταξε με δάκρυα στα μάτια και γύρισε το βλέμμα της σε αυτόν.

"Αντίο αγάπη μου... "

Είπε σιγά σφιγγοντας το χερι του. Σηκώθηκε από τη πλαστική καρέκλα του δωματίου και βγήκαμε έξω καθώς μας έδειξαν κάποιοι γιατροί. Μια νοσοκόμα ήρθε κοντά μας και μας έδωσε δύο κουτιά. Ένα μεγάλο και ένα πιο μικρό.

" Στο μικρό είναι κάποια από τα πράγματα που καταφέραμε να σώσουμε. Το άλλα βρισκόταν στα πίσω καθησματα. Αυτό το χαρτάκι είναι ο αριθμός του κυρίου που τον έβγαλε από το αυτοκίνητο και τον βοήθησε."

"Ευχαριστούμε"

Είπα μιας και η Ρια κοιτούσε το μεγάλο κουτί. Το κοίταξα καλύτερα και κατάλαβα τι ήταν

" Το νυφικό... "

Είπα σιγά και εκείνη κούνησε θετικά το κεφάλι της περνοντας τις κούτες στα χέρια της. Όλη τη διαδρομή κοίταγε με ένα κενό βλέμμα το κουτί με το νυφικό. Δεν ασχολήθηκε καθόλου με την άλλη κούτα. Όταν κοίταξα τι υπήρχε μέσα ανατρίχιασα. Μια μικρή σακούλα. Μου είχε πει ότι της ετοίμαζε ένα μικρό δωράκι. Ήταν εισιτήρια για ένα μήνα στη Γαλλία. Το μέρος που ήθελε να πάει από μικρή. Δίπλα είχε ένα μικρό μικρό κίτρινο φορμακι με ένα μεγάλο ερωτηματικό στη μέση για το μωρό.

Το βράδυ μείναμε μαζί της στο σπίτι τους. Φοβόμουν να την αφήσω μόνη της. Πιο πολύ φοβόμουν ότι θα σταματούσε να φροντίζει τον εαυτό τις και θα έκανε κακό στο μωρό.

Όλο το βράδυ ήταν στο δωμάτιο της και έκλαιγε. Της είπαμε αν ήθελε να πάμε στο σπίτι μου να μείνει όμως είπε πως δεν ήθελε να μας ενοχλεί. Μας είπε να φύγουμε για να μείνει μέλη της όμως φοβάμαι πολύ. Κάτι δεν μου κολλάει σε όλη την υπόθεση και δε ξέρω γιατί.

" Μήπως να πάω πάνω μαζί της; "

"Μόλις έχασε τον άντρα της! Μπορεί να θέλει να σκεφτεί κάποια πράγματα. Θέλει τον χρόνο της"

Είπε σιγά η Μαρία για να μην την ακούσει και ακουμπησε τη πλάτη της στον καναπέ. Δεν ακουγόταν τίποτα. Πίστευα πως κοιμήθηκε και για αυτό πήρα τη Μαρία και πήγαμε σε ένα δωμάτιο κοντά στο δικό της να κοιμηθουμε. Δεν με άφησε ούτε να κοιτάξω αν κοιμάται και με τράβηξε προς το δωμάτιο.

-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

Ερώτηση!

Θέλετε happy ή sad end?
Θέλω τη γνώμη σας!!!
(Έχω ιδέες και για τα δύο)