|MY BROTHER'S BEST FRIEND|

~PART 14~

ΡΙΑΣ POV.

Είμαι στο δωμάτιο μου και διαβάζω ένα βιβλίο, για να με βοηθήσει να μάθω καλύτερα τη καινούρια γλώσσα. Ο Αλέξης έφυγε πριν λίγο τρέχοντας από το σπίτι, χωρίς να μου πει τι έγινε και ο Άρης είναι στη δουλειά.

Η πόρτα ανοίγει και χτυπάει με δύναμη ξανά. Φωνές ακούγονται από το σαλόνι και έτσι τρέχω να δω τι έγινε.

Βλέπω τον Άρη να φωνάζει και να βρίζει. Ο Αλέξης προσπαθεί να τον αποτρέψει από το να διαλύσει το σπίτι, καθως και αυτός είναι θυμωμένος.

Έχω δύο επιλογές. Ή πάω πάνω και κάνω πως κοιμάμαι ώστε να κρατήσω τη ζωούλα μου ή πηγενω εκεί και προσπαθώ να ηρεμήσω τον Άρη και τον Αλέξη.

Ο Άρης γυρνάει προς τη μεριά μου και πετάει κάτω ένα βάζο. Δεν με έχει δει ακόμα. Το βάζο σπάει και ένα κομμάτι πέφτει πάνω στο πόδι μου. Ο Άρης με κοιτάει και το πρόσωπο του ηρεμεί. Είναι γεμάτος πληγές. Υπάρχουν διάφορες μελανιες και στο πρόσωπο του Αλέξη.

"Αυτό ήταν! Πείτε μου τι έγινε!"

"Ρια συγνώμη.."

"Άρη!"

"Το πόδι σου!"

Φώναξε ο Αλέξης τρομαγμένος.

Κοίταξα το πόδι μου και μια μεγάλη πληγή, την οποία τόση ώρα αγνοούσα, ειχε κάνει την εμφάνιση της. Κοίταξα τον Αλέξη και μετά τον Άρη. Εκλεγε και τα μάτια του ηταν κόκκινα. Ήταν ήδη χάλια και δεν ήθελα να του φωνάξω.

" Πάω πάνω. Όταν γυρίσω θα μου πείτε και οι δύο τι έγινε!"

Ανέβηκα πάνω χωρίς να πάρω απάντηση και άρχισα να περιποιουμαι την πληγή. Η ησυχία έκανε πάλι την εμφάνιση της, γεγονός που με χαροποίησε όση ώρα κράτησε.

ΑΡΗΣ POV.
        
Πριν 1 ώρα
               
Μπαίνω στο μαγαζί ελπίζοντας να δω τον Χάρη. Δεν έχω σκοπό να κάνω κάτι παραπάνω από το να του μιλήσω.

Στέκεται στη πίσω μεριά του μαγαζιού. Έχει την πλάτη του ακουμπισμένη στον τοίχο και κρατάει ένα τσιγάρο. Κοιτάει τα αμάξια που περνάνε αγνοώντας την παρουσία μου.

"Γεια!"

"Α, γεια σου Άρη!"

"Θέλω να σου μιλήσω για κάτι.."

"Ό,τι θες!"

"Θυμάσαι τότε που είχατε έρθει σπίτι μας εσύ με τα παιδιά."

"Ναι! Και πέρασα και πολύ καλά μάλιστα!"

Αφού καθόσουν όλη την ώρα στο τηλέφωνο....

"Χαίρομαι, αλλά δεν θέλω να σου μιλήσω με για αυτό... "

"Έγινε κάτι; "

Όχι καλέ! Απλά φλέρταρες με την κοπέλα μου...

" Εσύ θα μου πεις! Είδα πως κοιτούσες την Ρια κάπως... "

" Τη κοπέλα σου λες; "

" Ναι"

"Ε ναι! Είναι πολύ όμορφη! Πως να μην την κοιτάω έτσι; "

Έχω αρχίσει να νευριαζω.

" Ναι αλλά έχει αγόρι! "

" Ε, και;"

"Το αγόρι της τυχαίνει να είναι και φίλος σου! "

" Α δεν κατάλαβες, αν μου αρέσει ένα κορίτσι θα κάνω ΤΑ ΠΆΝΤΑ για να τη κάνω δικιά μου. Και μην ξεχνάς  πως με κοίταγε η κοπέλα σου. Αλλά τι λέω; Εσύ ρίχνεις το φταίξιμο μόνο στους άλλους! "

"Μην τολμήσεις να ξαναπιασεις τη Ρια στο στοματάκι σου... "

" Α έτσι τη λένε; "

"Τι να σου πω ρε... "

" Καλα, αντε τώρα στη κοπελίτσα σου. Όσο είναι ακόμα 'σου'... "

Το χέρι μου πέφτει με δύναμη στο πρόσωπο του. Αίμα έτρεχε από το πλέων σχισμενο χείλος του αλλά αυτό δεν με σταματάει από το να συνεχίσω να τον χτυπάω. Βρίσκετε πλέων στο πάτωμα προσπαθώντας να σταματήσει τα χτυπήματα μου.

Καταφέρνει να με ρίξει κάτω. Χωρίς να χάσει χρόνο, ανεβενει πάνω μου και αρχίζει να με χτυπάει.

"Τι έγινε Άρη; Δεν σ'αρεσει να μιλάνε για την κοπέλα σου;"

Τον κλώτσησα στη κοιλιά και όταν έπεσε για άλλη μια φορά κάτω άρχισα να τον χτυπάω ξανά

"Δεν θα ξαναμιλήσεις για τη Ρια! Ούτε καν θα τη ξανακοιταξεις!"

Άκουσα τη πόρτα που οδηγεί στο κατάστημα να ανοίγει.

" Άρη τι στο διάολο κάνεις;! "

Δύο χέρια με τράβηξαν προς τα πάνω. Παραπατησα αλλά κατάφερα να σηκωθώ και να περπατήσω κανονικά. Γύρισα και είδα τον Χάρη έτοιμο να λιποθυμήσει.

Κάποιος άρχισε να τρέχει κρατοντας το χέρι μου. Δεν είχα καταλάβει ακόμα ποιος ήταν μέχρι που τον άκουσα πάλι να με βρίζει.

"Δεν μπορούμε να σε αφήσουμε ούτε στη δουλειά να πας μόνος σου; Πήραν τηλέφωνο σπίτι και ευτυχώς που το σήκωσα εγώ! Είπαν να έρθουμε να σε μαζέψουμε! Κοίτα χάλια!"

"Σταμάτα και εσύ! Ο βλακας! Την επόμενη θα του σπάσω το κεφάλι!"

Ειμασταν πλέον σπίτι. Άρχισα να σπάω ό,τι έβρισκα μπροστά μου. Ήμουν τόσο νευριασμενος που δεν κατάλαβα ότι τραυματησα ότι πιο πολύτιμο έχω στη ζωή μου! Άφησα αυτόν τον ηλιθιο να μπει πάνω από την αγάπη μου!