|MY BROTHER'S BEST FRIEND|

~PART 22~

ΡΙΑΣ POV.

Στο δωμάτιο επικρατεί ησυχία. Κάθομαι μπροστά από το παράθυρο και σκέφτομαι στιγμές από τη χθεσινή βραδιά. Ο Χάρης ευτυχώς κοιμάται και έτσι έχω χρόνο να σκεφτώ καθαρα.

Οπως καταλάβατε το γεγονός ότι ο Άρης είναι εδώ δε σημαίνει ότι θα βρισκόμαστε στο ίδιο σπίτι......

Flashback

Μόλις είχαμε τελειώσει το φαγητό και είπαμε να κάνουμε μια βόλτα στη θάλασσα. Ο Άρης είπε κάτι στον αδερφό μου και έπειτα στράφηκε προς τα εμένα

"Πάμε;"

Είπε καθώς έπιανε το χέρι μου

"Και οι υπόλοιποι;"

"Θα πληρώσουμε και θα σας βρούμε μετά. Εξάλλου έχετε να πείτε πολλά...."

Δεν είπα κάτι. Απλώς κοίταξα τον Άρη. Μου χαμογέλασε και αρχίσαμε να κατεβαίνουμε τα σκαλιά που θα μας οδηγούσαν στο σημείο όπου ερχόταν ο μαγευτικος ήχος.

Έβγαλα τα παπούτσια μου, καθώς με δυσκόλευαν στο περπάτημα.

Μπορούσε κάποιος να πει πως είμαστε ακόμα ζευγάρι. Οι κινήσεις μας ήταν ακριβώς ίδιες. Του κρατούσα σφιχτά το χέρι. Κοιτούσαμε και οι δύο το φεγγάρι και ο μόνος ήχος ήταν των κυμάτων.

Σταμάτησε και γύρισε προς το μέρος μου

"Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μου έλειψες..."

"Και εμένα"

"Όμως τα έφτιαξες με... αυτόν...."

"Έπρεπε να προχωρήσω. Οπως και εσύ. Το να σε βλέπω από μια οθόνη δεν είναι αρκετό."

"Το ξέρω αλλά θα γυρνούσα. Θα ερχόμουν να σε δω. Όπως τώρα"

"Ναι αλλά έκανες τόσους μήνες για να έρθεις. Δεν ξέρεις πόσο καιρό θα χρειαστεί να μείνεις εκεί! "

" Νομίζεις ότι το θέλω όλο αυτό; Πρέπει να το κάνω...."

Η φωνή του ήταν πιο ήρεμη. Είχε κατεβασμένο το κεφάλι του. Έβαλα το χέρι μου στο μάγουλο του και του σήκωσα το κεφάλι. Οι ματιές μας κλειδώθηκαν και όταν πλέον μπορούσα να μιλήσω άνοιξα το στόμα μου όμως τα χείλια του ενώθηκαν με τα δικά του. Η αντίδραση του με ξάφνιασε και το κατάλαβε και αυτός. Απομακρυνθηκε και συνεχίσαμε να κοιτάμε ο ένας τον άλλον.

"Γ-γιατί;...."

"Σου είπα ότι μου έλειψες.... Ξέρω ότι δεν είναι σωστό όμως δεν μπορούσα να ελέγξω τον εαυτό μου."

"......"

"Με αγαπάς ακόμα;"

"Α-Άρη εγώ...."

"Απάντα!"

" Ν-ναι..."

"Γιατί δεν μπορούμε να είμαστε μαζί; Μια οικογένεια! Όπως ειμασταν στην αρχή! Ούτε να με βλέπεις δεν μπορείς πλέον.... "

Η φωνή του άλλαξε στο τέλος. Ήταν λες και το έλεγε στον εαυτό του όμως τον άκουσα καθαρά.

" Άρη ξέρεις πολύ καλά πως δεν ισχύει αυτό. Είναι δύσκολο. Όλο αυτό με τον Χάρη ήταν ξαφνικό. Ούτε εγώ δεν ήξερα ότι είχα αισθήματα για αυτόν όπως και αυτός.... "

Με κοιτούσε στα μάτια λες και δεν ήθελε να το πιστέψει. Προσπαθούσε να δει αν έλεγα την αλήθεια....

Έκανα μια μικρή παύση και μετά συνέχισα

" Τα αισθήματα μου για εσένα είναι διαφορετικά. Άρη σε αγαπώ, σε αγαπούσα και για πάντα θα το κάνω όμως μέχρι να γυρίσεις πισ-"

Δεν πρόλαβα να τελειώσω και έβαλε τα χέρια στη μέση μου και με τράβηξε προς το μέρος του καθώς τα χείλια μας ενώθηκαν.

Το φιλί δεν κράτησε πολύ καθώς τραβήχτηκε σχεδόν αμέσως. Τα χέρια του δεν είχαν απομακρυνθεί και έτσι με τράβηξε ξανά προς το μέρος του.

Δεν είχα καταλάβει πως ο Χάρης βρισκόταν εκεί και τα είδε όλα...

End of flashback

Στον Χάρη είπα πως ήταν μεθυσμένος και έτσι δεν είπε κάτι. Το μόνο που έκανε ήταν να φύγουμε από εκεί.

Και κάπως έτσι βρίσκομαι μπροστά από ένα παράθυρο να σκέφτομαι κάτι που πλέον ανήκει στο παρελθόν. Φυσικά και τα εννοούσα όσα του είπα, όμως η απόσταση δεν θα μας βγάλει πουθενά.

" Καλήμερα..."

Μία βαριά φωνή με έβγαλε απότομα από τις σκέψεις μου. Γύρισα για να τον κοιτάξω.

"Καλημέρα. Έφτιαξα πρωινό.."

Πήρε μια μπλούζα από την καρέκλα. Την φόρεσε και ήρθε προς το μέρος μου.

" Τι έχεις;"

"......."

" Σκέφτεσαι αυτά που έγιναν χτες; "

"Ναι..."

" Ξέρεις ότι μπορείς να μου μιλήσεις για τα πάντα. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει και για τον Αρη. "

" Απλά όλη η κατάσταση είναι μπερδεμένη. Έχει δίκιο..."

"Απλά ηρέμησε και θα βρεις μια λύση."

"Έχεις δίκιο. Θα βγω μια βόλτα με τον αδερφό μου, για να μου πει τη γνώμη του. "

" Τέλεια! "

Φυσικά και ήξερα πως ο αδερφός μου πιστεύει πως ο Άρης είναι κατάλληλος αλλά πρέπει να μιλήσω με κάποιον....