Change [Ricci Rivero, Completed]

Kabanata XLIX

Hey, you
I'm just now leaving
Can I come around later on this evening?
Or do you need time?

"Alex, please, don't leave me this way!" he pleaded as I was fixing my documents of transfer to NYU School of Medicine. Donny was packing our bags too nang dumating si Ricci dito. "Alex, talk to me. I know I'm stupid but I was drun----"

"Putanginang 'lasing ako' excuse. Do you think I'm stupid? Tanga ba 'ko, Cci? Siguro sayo, pero sa buhay, hindi!" sabi ko at hinawi siya sa dinadaanan ko. Sinundan niya ako sa kwarto ko ngunit bago pa siya makapasok sa kwarto ko ay napagsaraduhan ko na siya. "Alex, sorry. Give me another chance please? I can explain."

Are you the definition of insanity?
Or am I?

Sa kwarto, nakita kobg nakaupo si Que at Brent na nakatung at hindi alam kung kokonekta sa mata ko. "Hindi ko alam, I promise. Kung alam ko lang, hindi ko siya itotolerate, Alex. I'n sorry." Brent said, tears starting to stream from his eyes. "Wala ka dun, Brent. Kasalanan niya yon, hindi sayo." sabi ko and signalled Que to comfort him nalang. "Sorry, my Alex. We didn't know. Brent had no idea." sabi ni Que with pity in her eyes and I nodded, smiling, trying to hold back.

I wanted to believe them and give Ricci the chance again pero hindi ba sarili ko na ang niloloko ko kung gagawin ko yon? Harap harapan na akong niloloko? Nakita ko yon at hindi pinalampas. Cheating is cheating, no excuses. Di naman ako ganung kabulag sa pagmamahal para hayaang magpaloko pa sa kanya. Ngayon pa talaga na aalis na ako? Ang kapal niya naman para humingi ng kapatawaran for such a selfish act. "I love you, my Alex. I love you, only you." he said as he hits the door so I'd open it for him. Umiiyak na siya pero wala akong pakialam. Bakit? Naisip niya ba ako nung nga panahong si Lucia ang hinahalikan niya sa bar? Sa bar kung saan napakadaming tao, fans at spectators na nakapaligid sa kanya. Hindi niya naisip. Gusto kitang patawarin pero wala talagang kapatawaran yun.

Wala nang maniniwala diyan. Tanso na yan. Itapon mo na yan, hindi ko na kailangan yan.

It must be nice
To love someone who lets you break them twice

"Mahal din kita pero putangina mo talaga, Ricci, nagawa mo yun sakin." I cried silently as I listen to him on the other side of the door of my room. Nanggigil nanaman ako nang maalala ko nanaman ang mga panahon na yon na nakatatak na sa isip ko. Hindi kinailangang umabot sa punto na 'to, pero pinaabot niya at hinayaan niya dahil nalungkot siya ng sobra. Nalungkot siya pero nasaktan ako.

Nagawa niya sakin 'to.

"Wag ka nang magpapakita sakin. H-hindi al-- alam, kung anong pwede kong gawin sayo kapag nagkita tayo ulit. Aalis na ako bukas. Wag mo na 'kong susundan sa airport dahil aalis ako para takasan ka na at maghilom magisa."

Go ahead and break my heart again
Leave me wonderin' why the hell I ever let you in

****
LAST CHAP NA ANG SUNOD IM CRYING WAAAAH THANK YOU MGA BB!!!! KAPIT LANG!!!! ❤❤ SEE YOU SA BOOK 2 HA! 😣❤