"Its the person who loves you for who you are, uncensored and unfiltered"
Eto ang mga huling salitang naaalala ko mula sa mga ganap kagabi na binasa ni Marie sakin galing sa Twitter ni Ricci. Nakatulugan ko na kasi silang nagkkwentuhan about life and happenings. Kagabi ko lang narealize at nafeel na ganito pala magkaroon ng kaibigan na babae na marami.
Highschool kasi, I was an introvert. I choose my friends wisely— 3 lang sila. 2 girls and a boy na nakagets sa mga hilig ko like playing the coin machine at yung claw machine kahit alam nilang wala akong pagasa. My boy bestfriend na yon is in Ateneo while my 2 girl bestfriends live in Batangas and studies in UST and yung isa naiwan sa DLSL. We all met sa DLSL and apparently, the promise na our connection will never be broken was forgotten and until now, di parin kami ulit nagkikita kita ulit. Its been 2 years na and wala man lang nagrereach out to meet up or something dahil kilala naman nila ako na di agad nakikipag kaibigan kaya I was left alone here in DLSU.
Alone, until I met Marie nung first year and Green Archers ngayong 2nd year, first sem.
Ngayon ko lang nafeel na ang saya pala sa feeling ng madaming girl friends na willing to talk about life and simply anything. Buti nalang magagaling pumili sina Kib, Aljun at Jollo at hindi ako iniwan ni Marie. He he he.
The next morning, ang gumising sakin ay ang ingay at kalampagan ng plates at utensils sa kitchen, pati narin ang amoy ng niluluto.
Paglabas ko, nakita ko silang lahat (girls at Green Archers) na busy na busy at di magkaintindihan pero napukaw, napatigil sila nung nagbukas ang pintuan ng kwarto ko at lumabas ako. Nakatingin lang sila sakin pero may nagiisang nakatungo at nagpphone lang. Si Ricci.
"Good morning. Anong meron?" sabi ko with blank expression. Inaantok pa kasi talaga ako.
Nilapag na ni Aljun sa table ang huling inabot sa kanya ni Gica na pagkain at naupo. Nakatingin lang talaga sila sakin.
"Alam kong panget ako sa umaga, sadyang ganto wag ng---"
"Good morning. Kain na." biglang sabat ni Ricci sa mga iimik palang na sina Marie at Brent. Napatakip silang lahat ng bibig at tumatango tango.
"Hilamos lang ako" takbo ko papunta ng cr at naghilamos lang ng normal. 🤷
Paglabas ko, pinaupo nila akong lahat dun sa tabi ni Ricci na hindi parin lumilingon.
"Hindi yan umiimik kanina pa." bulong ni Aljun.
"Ano bang nangyari?"
"Ewan nga namin eh. Basta di lang umiimik masyado, pero nakikitawa lang at nakikinig. Paglabas mo, saka lang nagspeak."
Iniisip ko kung anong pwedeng dahilan, pero wala akong maalala kaya hinayaan ko nalang. Inaabutan nya naman kami ng pagkaing nasa tapat nya kaya feel ko okay naman sya samin.
During breakfast, nagtatawanan lang kami at naguusap usap about anything na magkakabit kabit sa topic. Biglang naopen yung topic ng makeover ko kagabi and naalala kong di ko nga pala sila nasendan.
"Di nyo naman kailangan makita. Magagandahan lang kayo sa akin masyado"
"Maganda ka naman talaga eh kah--- ARAY CCI HA" sigaw ni Brent na katabi ni Ricci sa hapag.
"Anong ginawa sayo 'tol?" tanong ni Andrei na katabi ni Marie. Kilig nanaman si Marie, si Andrei kasi crush neto eh.
"Kinuri-- A-ARAAAAAYYY! PORKE---"
BINABASA MO ANG
Change [Ricci Rivero, Completed]
Fanfictionshe has her heart stoned by fate and there he goes ever so bravely, tries to snatch away the hate by giving her the love she deserves, and telling her too how lovely the change he's brought her has always been Highest Ranking in Fanfiction as of: 0...