ZÜPPE

ISLAK

Resim: Aleyna

Emre'den

Okula girdiğimde gözlerim Nehir'i aradı. Can'ı görünce Can'ın yanına gittim.

"Naber Can"

"İyi sen" dedi her zamanki soğukluğuyla. Nehir'i ilk öptüğüm günden beri böyle.

"Can Nehir'i gördün mü?"

"Ya Emre acaba sen hangi yüzle bana Nehir'i soruyorsun"

"Niye soramaz mıyım? Hani sen kızın sapığı gibi onu takip ettiğinden. Bu arada Nehir'in arkadaşıyla çıkabildin mi Can?"

"Ya sanane Nehir'den. Niye onu soruyosun?!"

"Sana hesap vermek zorunda mıyım?!"

"Çok oluyorsun!"

Can'ın bunu söylemesiyle yüzüme bir yumruk yemem bir oldu. Dengemi biraz kaybetsem de Can'a  bir yumruk atabildim.Can yumruğun etkisiyle yere yapışmıştı.

Bizim okulun salakları etrafımıza toplandığında yerde yatan Can'ı yakasında tuttum ve okulun dışına doğru sürükledim.

Can'ı sert bir şekilde yere attım ve tekrar yakasından tutup kaldırdım.

"Lan hani bir kız için asla kavga etmiyecektik! N'oldu erkekliğine!" dedim. Bir tane daha geçirdim.

"Sen Nehir'e zarar vericeksin tıpkı Sevde gibi. Sevde'yi sen öldürdün!"

Can benim suratıma bir adet daha yumruk geçirdi. Ah çok canım yanmıştı.

"Can o bir kazaydı. Bu defa farklı!"

Can'a bir daha vurdum.

"Ya tabi sen ne sanıyorsun Emre Nehir'e zarar veremiyeceğini mi sanıyorsun! Daha geçen ay senin yüzünden dayak yedi! Hepsi senin yüzünden!"

Haklıydı da o gün yüzünden hergün vicdan azabından kavruluyorum. Birden aklıma geçen gün Nehir'in çatıda söyledikleri geldi. Ben ona gerçekten zarar veriyordum. Birden yanağıma aldığım sert bir yumruk darbesi ile kendime geldim.

"Böyle olmasını istememiştim!" diye bağırdım ve Can'ın karnına geçirdim yumruğu.

"Ama öyle oluyor. Sen onu mutlu edemezsin!"

"Neden? Ben tekrar sevemez miyim, aşık olamaz mıyım?!"

"Niye onca kız varken gittin Nehir'i seçtin!" diye bağırdı Can acıyla inlerken.

Afallamışca "Ben..." diyebildim. Yüzüme bir yumruk daha gelmesiyle yere yığıldım.

"Ondan uzak dur! Git o sürtük kız arkadaşınla takıl!" dedi Can.

Kalktım ve "Can çekil önümden yoksa seni kimse elimden alamayacak" dedim sinirle.

"Vay be Emre söylesene annen öldüğünde yanında kim vardı?"

Dudağımdaki kanı silip "Kardeşim" dedim sakinleşmiş bir ses ile.

Can sinirle "Kardeşin" dedi onaylayarak.

Neden bilmiyorum ama bu piçle her kavga ettiğimde kendimi kötü hissediyordum.
Nefes alışverişlerimle "O gün annemi kaybetmiştim hatta onunla beraber babamı da belki ama kardeşimi bulmuştum. Hep yanımdaydın" dedim.

"KARDEŞ"

"KARDEŞ"

Can kollarını açtı ve sarıldık yüzümüz kan revan bir halde. Ikimizde dengesizdik işte. Biz birbirimize dalarken bile kardeşliğimizi hatırlayabiliyorduk.