ZÜPPE

PARTİ

Emre (Bir hafta önce)

Nehir gittikten sonra eve geçtim. Onu özleyecektim. Ben bu kızı gerçekten de seviyordum. Neyseki bir kaç hafta sonra Aydın'a gidecektim.

Ben evimde otururken kapı çaldı. Koşar adımlarla kapıya gittim ve kapıyı açtım. Bir kac saniye öylece kaldım. Karşımdaki kadın eski halinden eser kalmamış kadın deli gibi ona benizyordu. Ruhum daralmıştı. Yeniden aynı şeyleri yaşıyordum.

"Se-Sevde!"

Hayır yine halisünasyon olmalı. Ama neden? Yine o iğrenç yere gitmek istemiyordum!

"Sen misin?!"

Gözleri dolmus kadın "Benim" dedi dolgun dudaklarının arasından. Güzelliğinden hiç birşey kaybetmemişti.

Kafamı iki yana sallayıp "Nasıl böyle birşey olabilir?" dediğimde Sevde "İçeri geçsek" dedi kısık bir sesle.

Geri çekildim ve içeri girmesini bekledim. Suskundum. Ne söyleyebilirdim ki? O ölmüştü ama yine karşımda.

Sevde koltuğa oturduğunda karşısına oturdum.

"Anlat" dedim kısaca

"Kazanın yaşandığı günden sonra hastanede uzunca bir süre kaldım. Babam seni benden uzak tutmak istediği için o sahte cenazeyi hazırladı. Seni benden uzak tutamayacağının baban gibi babamda farkındaydı. O gördüklerin halisünasyon değildi. Zaten sonra babam beni yurt dışına gönderdi"

Sevde yüzünde acı bir gülümseme ile "Hayatım özür dilerim. Seni çok özledim. Hep seni izledim ama sana yaklaşmama izin vermediler" dedi.

Kaşlarımı çatıp "Hayatım deme bana! Ya bu bir çocuk oyuncağı mı?! Yok sahte cenazeler falan! Şimdi karşıma geçtin! Ben bir katil olmanın vicdan azabıyla.. Seni kaybetmenin azabıyla yaşadım! Şimdi de hiçbir şey olmamış gibi karşıma geçmiş!" dedim hayretle.

Yüzünde yalvarır gibi bir ifade olşurdu ve kafasını iki yana sallayarak "Babam senden kurtulmam için elinden gelen herşeyi yaptı. Ona direndim ama o" dedi ağlarken.

Gözyaşlarını elinin tersiyle silerken "Emre seni hala daha ilk günkü gibi seviyorum. Duygularım kesin. Ben hala daha sana aşığım. Ben-" derken sözünü kesip  "Ama ben aynı hissetmiyorum Sevde" dedin buz gibi ses tonumla.

Kafası aşağı yukarı sallarken "Tamam sanırım bunu kabullenebilirim. Emre bir süre burada kalabilir miyim? Evden kaçtım ve babamın adamları her yerde beni arıyor. İlk uçakla buraya geldim ve eğer bir ote-"

"Tamam nerde istiyorsan orda kal. Benim biraz yalnız kalmam lazım. Şimdi çıkıyorum"

"Tamam. Emre teşekkürler"

"Görüşürüz"

Evden çıktım ve deniz kenarına gittim. Demek herşey boşunaymış...

::::::

Ertesi gün sabaha doğru olduğum bardan çıktım. Nehir arayınca sadece durdum. Kafam çok karışıktı. Ona ne diyeceğimi bilmediğimden meşgule attım. Can ile buluştum ve olanları anlattım.

Can tereddütlü bir sesle "Emre Nehir ne olucak? Ona karşı yine aynı hissediyorsun değil mi?" dedi.

Ellerimle saçlarımı çekiştirirken "Bilmiyorum Can bilmiyorum" dedim.

Can sinirle elini salladı ve "Ne demek bilmiyorum! Lan o senin sevgilin. Yıllar sonra seni seven onca kız varken onunla çıkmaya başladın ve duygularından emin değil misin?!" dedi hayretle.

Ellerimi kafamdan çekip "Can anla beni kafam karışık. Bak Nehir'i seviyorum ama kalbimin bir yerlerinde Sevde de var. Ben tamamen sildim sanmıştım ama.. Ah bilmiyorum" dedim.