ZÜPPE

Final part 1

Resim: Nehir

Emre'den

"Şey Emre.. Yılmaz" dedim tanıyabilme ihtimallerinden çekinerek.

"Neyse hadi içeri geçelim ." dedi Nehir. Ben tedirginlikle Kemal beyin suratına bakarken ihtimal veremediğini ve rahat davrandığını farkettim. Bende rahat bir şekilde Nehiri takip ettim ve sofraya oturduk.

Kemal bey "Ee Emre sende ses bölümünde misin?"dedi.

"Hayır efendim ben dans bölümündeyim."

Kemal bey yemeğiyle ilgilenirken "Hm bir dansçımız eksikti " diye fısıldadı. Duysamda duymamış gibi davranmıştım. Yeşim hanımda (Nehirin annesi) Kemal beye yandan yandan bakıyordu.

Yeşim hanım konuyu dağıtmak için "Emrecim annen ile baban nasıl?" dedi. Nehir'inse çoktan gülümsemesi bozulmuştu. Nehir "Anne " dediğinde

"Hayır hayır sorun yok ."diye atıldım. Sonuçta burada yalan söylersem Nehir anlardı ve durum kötü bir hal alırdı.

"Annem vefat etti, babamla ise pek görüşmüyoruz." dediğimde Yeşim hanım öksürmeye başladı. Kemal bey ise dik dik bana bakıyordu. Yeşim hanım  "Özür dilerim bilmiyordum."dedi. Ah umarım anlamamışlardır.

"Önemi yok" dedim sıcak kanlılığımı koruyarak.

Kemal bey "Baban'ın Yılmaz holding ile bir bağlantısı var mı acaba?"

Başımdan kaynar sular dökülmüş gibi hissetmiştim. "Kendisinin büyük ölçüde hissesi var" diye cevapladı.

Kemal bey masaya ellerini koydu ve "Size afiyet olsun." diye sözünü kesti. Kemal bey sofradan kalkarken Yeşim hanımında gözleri kararmıştı sanki. Bundan sonra olacaklara hazırlıklıydım. Nehir eninde sonunda öğrenicekti zaten.

"Nehir sanırım gitsem iyi olucak."dedim. Nehir kaşlarını çatıp "Böyle olsun istemezdim.Neler olduğunu anlayabilmiş değilim." derken annesine döndü ve "Anne söyler misin sorun ne?"dedi.

Annesi ise masadan kalkıp  "Afiyet olsun." dedi Kemal beyi taklid edercesine.Bende kalktım ve Kemal beyin yanına gidip elimi uzattım

"İyi akşamlar efendim.Tanıştığıma memnun oldum."dedim.Adam ilk başta elime baktı ve sonra yüzüme bakıp "Bende." dedi zorla ve elimi sıktı. Yeşim hanıma dönüp "Görüşmek üzere efendim.Tanıştığıma çok memnun oldum." dedim ve kapıya ilerledim. Benimle birlikte Nehir'de kapıya gelmişti. Nehir'in suratına hayal kırıklığı hakimdi.Yüzünü ellerim arasına aldım ve "Görüşürüz.Bak sıkma canını eminim bir nedeni vardır. Ben yinede seni dünyaya getiren o insanları tanıdığıma çok mutlu oldum." dedim teselli ederek.

"Emre özür dilerim.Böyle olucağını bilemezdim. Sanırım babalarımız birbirinden pek hoşlanmıyor." dedi.İfadesiz bir şekilde

"Sanırım." dedim.Alnına bir öpücük kondurup dışarı çıktım.

Nehir'den

Kapıyı kapar kapamaz hemen babamın yanına gidip

"Baba o da neydi öyle? Ya ben size erkek arkadaşımı tanıştırmaya getiriyorum. Sırf siz bana güvenin,sırf kızımız kimlerle takılıyo merak edip endişelenmeyin diye! Ama siz ne yaptınız! Emreye neden öyle davrandınız?" diye bağırdım.

Babamsa sinirle ayağa kalktı ve "Nehir hemen odana çık ve eşyalarını topla! Yarın İstanbula dönüyoruz! Ve bir daha da o çocukla görüşmüyorsun!" dedi bağırarak. Gözlerimi sinirle açıp "Ne! Ya çocuk size ne yaptı! Saygısında kusur etmedi! Sizin Emre ile sorununuz ne?"