Véspero || Chanbaek/Sekai

9 - Sevmek Gibi Büyük İşlere Kalkıştım

Hogwarts'ta çoktan birkaç gün geçmişti. Geçen bu günler içinde herkes kendi halinde takılmış, derslerine girmiş, ödevlerini yapmış, işlerini halletmişti. Akşam ortak odada toplandıklarında da herkes kendi köşesine çekiliyordu.

Chanyeol, Yixing ve Junmyeon masada çalışıyorlar ve bu çalışmalarına zorla da olsa Sehun'la Jongin'i de dâhil ediyorlardı.
Kyungsoo, arkadaşları burada olduğu için çoğu zaman buraya geliyor ve Baekhyun'un yanına ortadaki sehpanın oraya oturup ödevlerini yapıyor, bazen de sadece koltukta kitabını okuyordu.

Jongdae ve Minseok da odanın kalabalığına çoktan ayak uydurmuşlardı. Hatta Jongdae, Minseok bazen başkanlık işlerinden dolayı geç geldiğinde de yalnız kalmadığı için bu kalabalıktan fazlasıyla memnundu.

Dostluk maçı için ilk uçuş çalışmasını geçen gün gerçekleştirmişlerdi. Herkes sırayla uçuş hünerlerini göstermişti. Sonrasında da hep birlikte uçuş uyumlarına bakılmıştı. Daha önce farklı takım ve farklı düzenlerde çalıştıkları için en başta uyum sağlaması o kadar kolay olmamıştı ama Chanyeol iyi bir takım seçtiklerinden emindi. Herkesin yeteneği ortadaydı. Tek yapılması gereken birbirlerine alıştırmak ve doğru bir planda doğru kişinin en iyi yanını ortaya çıkartmaktı.

Bugün yeniden sahada toplandıklarında Chanyeol, Junmyeon'la hazırladıkları planı herkese gösterirken bugün bu düzende çalışacaklarını söylemişti. Takımı ikiye ayırmışlardı. Mihawk ve Wendy bir takım, Yixing ve Kasper bir takım olmuştu. Chanyeol kalede tek ve Junmyeon da ortada her iki takım için de kovalayıcılık yapıyordu. Sahanın en yukarısında da Sehun ve Jongin Snitch için yarışıyorlardı.

Junmyeon'un attığı Quaffle Chanyeol'un başının üzerinden geçtiğinde, elini son anda gerisine uzatıp yakalarken, dönüp topu yeniden Junmyeon'a attı.

"Kesinlikle sayıydı. Ben olduğum için sayı değil. Yani onların tutucusu olsa kesinlikle sayıydı."

Junmyeon gözlerini devirip Chanyeol'un kendini övüşüne sırıtırken, Quaffle'ı Wendy'e bırakmıştı. Wendy, Yixing'in attığı Bludger'dan süpürgesini aşağı döndürüp kaçarken, Yixing gerisinde memnuniyetle başını sallıyordu. Wendy'nin Quaffle'ı direklere çarpıp geri dönerken, Chanyeol başını yana yatırmış suratının düşmemesini, daha iyi olacağını bağırıyordu. Alt katmanda çalışma bu şekilde son derece uyumlu geçerken, yukarısı için aynı şeyi söylemek o kadar da kolay değildi.

"Omzunun üzerinde uçuşan Snitch'i bir an hiç göremeyeceksin sandım."

"Evet, omuzlarım geniş ama o kadar da değil. Kulenin üzerindeydi top, omzumun değil."

Jongin tabi tabileyerek kafasını sallarken, Sehun karşısında süpürgesinin ucunu tutmuş deliriyordu. Hayatta Jongin kadar bilmiş birini görmek imkânsızdı ve Sehun bu mucizeye tanık olduğu için sevinse mi yoksa onunla çalışmak istediği için kendini mi öldürse karar veremiyordu.

Bugünün çalışması tamamen böyle devam ederken, sahadaki herkes başarabilmek için canını dişine takmış görünüyordu. Çünkü bu, önce Hogwarts'ın kazanması demekti, sonrasında da kendi ve binalarının başarısını göstermekti.

Bu yüzden hep birlikte en iyisi olmalıydılar..

*

Hava kararana kadar sahada kaldıktan sonra akşam yemeği için sürünerek büyük salona döndüklerinde, kalabalık bir kadro olarak salona girdikleri için birçok kafa onlara kalktı. Sonuçta dört binadan da oluşan grubun konuşarak ve gülüşerek yemeğe gelmesi pek görüldük bir şey değildi.